Musicus neemt komend weekend afscheid met eigen festival in Enschede
12 NIEUWS
Voor Andre Kerver is muziek
zijn grote geluk. „Zo kan ik met andere
mensen communiceren."
Voorzichtig schuife
lend komt hij bin
nen. Van licht naar
donker, het maakt
hem altijd weer on
zeker. „Een zonni
ge dag, met die zware slagschadu
wen, is een ramp. Dan blijf ik het
liefste in mijn vertrouwde omge
ving."
Zo'n 15 procent van zijn ge
zichtsvermogen heeft hij nog,
André Kerver. Tenminste: als de si
tuatie blijft zoals hij is. „Als ik na
al die operaties één ding heb ge
leerd, dan is het wel dat er voor
mij geen zekerheden bestaan.
Ooit leek ik bijna voor 100 pro
cent genezen. Een dag later was ik
volledig blind. Mijn toch al dunne
netvlies werd door een ontsteking
nog verder aangetast. Ik mag van
geluk spreken dat ik tenminste
nog iets kan zien."
In een donker café in Enschede
praat hij in alle openheid over zijn
ziekte. Óver het concert ook dat
hij ooit hoopt te geven met de
blinde pianist Bert van de Brink,
'Het was een geluk in
een symfonieorkest
te mogen spelen,
maar ik heb me er
nooit in opgesloten'
inmiddels een dierbare vriend. La
chend: „De blinde leidt de blinde.
We zoeken nog een altviolist met
een oogziekte. Dan spelen we Mo
zart. Het Kegelstatt Trio. Een pri
meur voor Nederland."
Maar eerst is er zijn afscheid de
ze week. Met een eigen festival,
door hemzelf opgezet op de ma
nier zoals hij altijd musicus is ge
weest. Vier dagen muziek met
zijn eigen Orkest van het Oosten,
een klarinetdag voor 120 ama
teurs, het door hem zelf opgerich
te Valerius Ensemble, klezmermu-
ziek, improvisaties, een auditietrai
ning voor klassieke musici en een
Meeting Holanda-Brasil met trom
pettist Eric Vloeimans.
„Ik ben gek op dat land. Ik heb
er ook bijna alle zomers gespeeld.
De liefde van mijn leven komt er
vandaan. Toen we trouwden, was
Herman Finkers onze chauffeur.
Hij had toen een oldtimer. Die ge
bruikte hij wel vaker voor speciale
connecties. Van alle paren die hij
zo heeft getrouwd, zijn wij de eni
gen die nog bij elkaar zijn."
Het festival, zegt hij, is een spie
gel van zijn leven. De totale André
Kerver, verpakt in een festival. „Ik
hou van grote verbanden, van net
werken over de grenzen heen. Het
was een groot geluk om in een
symfonieorkest te mogen spelen,
maar ik heb me er nooit in opge
sloten. Mijn oude leraar Walter
Boeykens, toch een absolute we
reldtopper, heeft het altijd als een
bevrijding ervaren te mogen wer
ken met amateurs, de pure liefheb-
HET BASKLARINET FESTIJN
bers zonder pretenties en gedoe.
Ook in dat opzicht is hij mijn gro
te voorbeeld geweest."
Spelen doet André Kerver nog
volop. Alleen niet meer van pa
pier. „Ik speel uit de fantasie. Le
zen gaat alleen nog met een spe
ciaal beeldscherm. Dat heb ik
thuis. Zo studeer ik af en toe nog
dingen in. Ik ga ook zeker door
met de muziek." Zijn officiële af
scheid bij het Orkest van het Oos
ten is op 1 maart. Op het podium
zat hij echter al lang niet meer.
„Het ging niet langer. Zeker in de
huidige tijd, waar alles gericht is
op perfectie, kan dat niet meer.
Een moderne musicus is steeds
meer gericht op foutloos spelen.
Dat techniek maar een middel is,
wordt helaas veel te vaak verge
ten."
Boeykens, naar wie zijn festival
ook is genoemd, leerde hem relati
veren. „Die man zat vol humor.
'Ach manneke, laten we seffens
een pintje pakken', zei hij als het
eens niet lukte. Om me dan ver
volgens te vragen waarom ik ook
al weer klarinet was gaan spelen.
Dankzij hem ben ik muziek altijd
'Musici zijn steeds meer
gericht op foutloos
spelen. Dat techniek
een middel is, wordt
vaak vergeten'
blijven zien als het grote geluk
van mijn leven, de enige en beste
manier waarop ik met andere
mensen kan communiceren."
Bijzonder trots is hij op zijn
hoofdgast: Wenzel Fuchs, solokla
rinettist van de wereldberoemde
Berliner Philharmoniker. Kerver
kent hem al heel lang. „Hij heeft
me zelfs een keer gevraagd om
mee te spelen met de Berliner in
Berlijn. Een hoogtepunt in mijn
carrière. Nog steeds. Hij belde me
nota bene op mijn verjaardag. Een
mooier cadeau heb ik nooit meer
gehad."
Kerver zeifis in zijn festival te
beluisteren in twee concerten.
Met improvisaties tijdens een
lunchconcert op vrijdag en als lid
van het door hem zelf opgerichte
Valerius Ensemble op zondagmid
dag. 28 jaar lang was hij artistiek
leider van deze club voor kamer
muziek, ontstaan door de komst
van het Muziekcentrum. Op het
programma staat het Klarinet
kwintet van Mozart. Hij speelde
het tijdens zijn lange carrière ze
ker honderd keer.
„Dat hielp enorm bij het instu
deren. Ik moest het helemaal uit
het hoofd leren. Dat is bij samen
spel in klein verband lastig, kan ik
je verzekeren. Ik ben ook de enige
die niet achter een lessenaar zit.
Gelukkig is mijn gehoor nog altijd
goed. Spelen doe je met de oren,
niet met de ogen."
Klarinettist
in het land der blinden
André Kerver met zijn onafscheidelijke instrument, de klarinet, foto Annina Romita
door Herman Haverkate
Elf toonaangevende basklarinettis
ten doen mee aan het Basklarinet
Festijn, morgen vanaf 20.00 uur in
het Muziekcentrum in Enschede.
Afgestudeerde klarinettisten uit
de hele wereld doen een proefau-
ditie voor een professionele jury
donderdag en vrijdag van 10.00
tot 17.00 uur in het Muziekcen
trum.
Soloklarinettist Werner Fuchs van
de Berliner Filharmoniker speelt
samen met het Orkest van het
Oosten: vrijdag vanaf 20.00 uur in
het Muziekcentrum.
Amateurs van alle leeftijden en uit
heel Nederland treffen elkaar za
terdag vanaf 09.00 uur in het con
servatorium in Enschede. Om
19.00 uur is er een slotconcert
met trompettist Eric Vloeimans.
Voor het programma: www.wilmink-
theater.nl/klarinet-festival.
