Je weet 't mao nooit
In liefdevolle herinnering
ZEELAND 13
Arnold Oudshoorn stond pal naast zijn
vader Ariekees, die tot het einde toe
betrokken maar ook kritisch bleef.
Stond-ie doodziek tegen
over doktoren in het zie
kenhuis trok Ariekees
Oudshoorn toch nog even
fel van leer over alles wat
volgens hem niet deugde
in de zorg. De politicus uit Geersdijk
nam tot het einde toe geen blad voor
zijn mond.
„En er ging ook best veel fout. Hij
was van plan daar nog een boek over
te schrijven", blikt zoon Arnold
Oudshoorn terug. Die tijd was zijn
vader niet gegund. Nog geen ander
halfjaar nadat Ariekees te horen
kreeg dat hij kanker had, overleed hij
op 9 oktober 2015 in het huis van zijn
zoon.
Daar bracht hij de laatste vier we
ken van zijn leven door. Met uitzicht
op de weidse polder bij Geersdijk.
„Noord-Beveland was voor mijn va
der het mooiste wat er was. Dat heeft
hij in het ziekenhuis in Rotterdam
ook nog wel een paar keer aan ieder
een uitgelegd", grijnst Arnold. „Hij
kon dat mooi onder woorden breng
en. Die polders die je in kunt kijken,
geen auto's, geen lawaai, de akkers,
het groene, de openheid. Mijn vader
kon best even weggaan, maar hij was
het liefst na een dag weer terug."
Niet alleen voor de prachtige pol
ders trouwens. Ariekees 'kwam over
al graag', een eigenschap die zoon Ar
nold in zichzelf herkent. „Of het nu
op Kamperland, Colijn, Kortgene of
Wissenkerke was. Als hij uit het zie
kenhuis kwam dan reden we ook
meestal gelijk even langs de kroeg.
Eerst even een drankje en een sigaret
je, ook al mocht dat allemaal niet.
Maar dan was hij het zó beu. En mijn
vader wilde ook mensen zien. Hij
had daar veel contacten."
Waardevolle contacten voor de
(mede-)oprichter en -praktisch tot
aan zijn dood- het gezicht van de lo
kale partij Noord-Bevelands Belang
(NBB). „Hij had een heel groot net
werk en hij was enorm betrokken. Of
het nu om een bouwvakker ging of
om een boer, om een winkelier of
om horeca. Mensen konden altijd bij
hem aankloppen. Dat hebben ze ook
gedaan, tot op het laatst aan toe. Hij
had er de tijd voor, vond alles interes
sant en beet zich in dingen vast.
Maar altijd deed hij alles in het be
lang van de grotere groep. Voor alle
inwoners van Noord-Beveland. Mede
daardoor was het ook wel mooi om
te zien dat er heel veel mensen voor
hem en voor mij klaarstonden tij
dens zijn ziekte."
Dat sociale was de in Kamperland
geboren Ariekees met de paplepel in
gegeven. Zijn vader zat bij de bond
(FNV) en als jongetje al was hij ge
wend aan mensen die voor allerlei za
ken over de vloer kwamen. Hij ging
later zelf ook bij de bond en werd po
litiek actief. Misstanden werden door
hem steevast aangekaart. Kritische
vragen keer op keer gesteld. „Toch
kon mijn vader met iedereen opschie
ten. Ook als er onenigheid in de
raadszaal was. Diezelfde avond nog
kon hij alweer met iedereen door één
deur."
Ereburger
Het was één van zijn sterke kan
ten, al leverde het hem nooit een wet
houderszetel op. Maar waardering
was er wel. Zo werd Ariekees in 2014
door zijn dorpsgenoten tijdens het
jaarlijkse Stoppelfeest tot ereburger
van Geersdijk benoemd en hij ont
ving een erepenning van de gemeen
te Noord-Beveland. „Oud-burgemees-
ter Van Kooten heeft op zijn begrafe
nis nog gesproken. Sociaal en betrok
ken, dat waren de steekwoorden in
zijn verhaal."
Die bleven tot het einde toe van
toepassing. Tussen de zware kuren
door zat de nestor van NBB - hoe
gammel ook - op de publieke tribune
tijdens raadsvergaderingen. Lange
tijd was er hoop op genezing en dat
hield hem op de been. Ook al volgde
op de diagnose een tijd van strijd
met vele teleurstellingen. Amper vier
weken voor hij een stamceltransplan
tatie zou ondergaan, bleek zijn her-
senvocht te zijn aangetast. Arnold
stond al die tijd pal naast zijn vader.
„Ik ben niet zo van de ziekenhuizen,
maar ik vond wel dat hij het een kans
moest geven. En mijn vader ver
trouwde mij. Hij wist hoe ik er in
stond. Wist dat ik geen andere bedoe
lingen had."
Tussen vader en zoon ('We zijn al
lebei eigenwijs') was het, vóór die
tijd, heus niet altijd pais en vree. „Hij
was niet altijd de makkelijkste. Het
was bij hem alles of niets, er zat niets
tussenin. Ik heb wel eens een poosje
ruzie met hem gehad en we zijn ook
weieens rollend over straat gegaan."
Als Ariekees iets te veel dronk, viel er
niet met hem te praten. „En zelf heb
ik heb ook wel wat dingen verkeerd
gedaan. Bijvoorbeeld op het gebied
van relaties. Stond ik weer met een
vuilniszak met kleren voor zijn deur.
Maar ik kon altijd bij hem terecht. De
deur stond altijd open. Niet alleen
voor mij, voor iedereen." Als Arnold
iets van zijn vader heeft geleerd, is
het misschien wel dat. „Respect te
hebben voor ieders doen en laten.
Van hoog tot laag, écht voor ieder
een."
Streektaal
Hie was zeker van de
weeke bezig mee de
veugeltellieng?" vraogt
m'n buurman as tie
even binnen komt. En binst wiest
ie naor een boekje over veugels,
dat op 'n 'oek van de taofel ligt.
„Da docht ik wel, want je zat zó
nao je leegen 'of te kieken. Ik
dochten, die is veugels an 't tel
len'."
Jao, zondag was 't veugeltel
lieng en toen zat ik 'n 'alf uurtje
nao buuten te kieken. Nao de kof
fie. Dan is 't 'n goeie tied. As je
vroeger begint, dan binnen d'r ei
genlijk weinig of gêên veugels. 't
Is doenker tot 'alf negene. Pas te
gen negene gaon de lantèèrnpao-
len uut. En ik zien gèèm wat ik
tellen. Je kan natuurlijk wel op 't
geluid afgaon. Maor dan bin 'k ze
ker abuus. Allêêne 'n róödbostje
die zou 'k vanwege z'n geluid kun
nen traceren as ziende 'n
röódbostje. Die maokt geluid in 't
doenker. Da's eigenlijk een veugel-
tje dat in de winter uut het noor
den komt en 'iere komt overwin
teren. Noe moen'k éérlijk zeggen
dat 'r bie mii in den 'of weinig of
gêên veugels zitten. Dat komt deu
die twéé katten, die nogal 's deur
m'n groenten'of sluipen. Zó tus
sen de spruuten en de prei deur.
Dan liekend wel asof ze udder
kleiner maoken en onzichtbaor
worren, maor vanwege udder
kleur bluuven ze toch opvallen.
Ze binnen alle twéé van 't manne
lijk geslacht. D'n êênen is nogal
vee zwart en d'n anderen vee
gries. En dien zwarten die is
schuw. „Zwarte kaoters die bin
nen altied schuw, joeng", zei d'n
buurman nog 'n paar weken gelee-
jen, „die kommen nie makkelijk
bie je in de buurte." En da's waor,
die bleef altied op 'n afstandje en
zeker noe de leste tied, want ik
dienken dat ie 'n schop onder z'n
kont eit gekregen van den één of
d'anderen. Want paor weken ge-
leejen liep tie mank en d'r zat 'n
lêêlijke kaole streepe op z'n lien-
ker 'eupe. Kiek, noe kan je nie van
katten 'ouwen, maor je wel je fas-
soen op'ouwen ee, as méns. Dat
wil ik dan maor even zeggen.
„Koolmeesjes, zie zaoten d'r
toch wel 'n paor in je troenke?"
tint de buurman verzichtig, „die
zitten d'r toch wel?" Ik knikken
en zeggen dat er zevene waoren,
zevene op 'n 'alf uure. Nie, vee,
maor 'k bin d'r toch wel contènt
over. „En drie zwarte kraoien. De
kommen iedere dag 's kieken of
d'r nog kattenbrokken liggen."
Dan zetten z'udder eigen op 't
dek van 't schuurtje. Ze kieken 's
rond en schieten dan stèrlienks
op 'n paor kattenbrokken. Ook al
liggen ze tussen de harren van de
tegels, ze zien ze toch ee. En 'an-
dig dat die krengen binnen. In 'n
mum van tied peuteren ze die
brokjes van tussen de tegels en
weg vliegen ze. Néé, die katten
die kunnen dao nie bie, ee. Vèder
nog drie mussen en vuuf
sprêêuwen gezien. Die zitten wat
onder de rozebottels in de grond
te sputten. Dan vliegen de blaor-
en lienks en rechts. Schóóne om
te zien joeng. Die gaon d'n 'êêle
rij van die bottels af. En overal
lichten ze blaoren op, die op de
grond liggen te vrotten. Zó te
zien, valt 'r voor udder nog vee op
te snorren."
De buurman knikt en drienkt
z'n koffie op. Binst dienk 'k bie
m'n eigen: 'k Gaon vanmiddag
nog 's 'n 'alf uur tellen. Je weet
mao nóót wat j'allemao ziet.
ZATERDAG 23 JANUARI 2016
Hij respecteerde iedereen
In deze rubriek praten mensen over verlies,
rouw en hoe het leven verder gaat.
door Esme Soesman
Ariekees Oudshoorn
26 juli 1952 -
09 oktober 2015
Hebt u ook mooie herinneringen aan
een dierbare, die is overleden? En is er
een datum die daarom speciaal voor u is?
U kunt uw verhaal doen in onze rubriek
'In liefdevolle herinnering'. U kunt con
tact opnemen met Ab van der Sluis:
0118-434003, chefnieuws@pzc.nl
door Rinus Willemsen
Beluister de gesproken rubriek op
www.pzc.nl/streektaal
Ariekees met zijn zoon Arnold en diens drie kinderen (vlnr): Ryo, Sky en Jay.
