Duo-expositie Sandra van der Meulen en Gerdi Zwaan bij Covra
12 ZEELAND
Kunstenaars Sandra van der Meulen en
Gerdi Zwaan exposeren samen bij de
Covra in Nieuwdorp. „Alles wat niet af
is boeit."
Tol
Zondagopening
Intercity
Winkelwagens
ook om het je verstaan met jezelf
en het zoeken naar wie je in essen
tie bent.
Dat alles krijgt bij Van der Meu
len meestal vorm in verstilde com
posities, waarin donkere tekens
van 'zijn', in transparante verf of
inkt, uitwaaieren in het licht van
het witte, hier en daar met tere
tinten aangeraakt papier. Soms
vloeien de tekens uit, of spetteren
ze zich een plek in dat maagdelij
ke wit. De gedrukte teksten die
vaak deel uitmaken van de onder
laag zijn in spiegelbeeld, maar wie
goed kijkt ziet woorden als 'light',
leest 'life is change' en 'signs of li
fe'. De vlekken die voor even een
gedachten en gevoelens.
De beeldtaal van Gerdi Zwaan
is robuuster, vooral in haar uit de
len opgebouwde gestileerde mens
figuren. Van alle tijden zijn ze. Al
leen, in hoekige blokken weer
stand biedend tegen wat op hun
weg komt. Of samen, lijkend op
natuurvormen, bewegend als bo
men en bladeren, één met de aar
de. De assemblages van Zwaan
zijn speels. Met haar 'Karretjes'
verbeeldt zij de levensreis die som
migen met angst vervult zodat zij
zich liever verbergen dan blootge
ven. Andere assemblages zijn me
tafoor voor gedachten die soms
wel en soms niet komen.
Aan 'Raakvlakken' zal dat niet
liggen. Zwaan en Van der Meulen
bieden stof genoeg.
soms met tekst bedrukt. Ook stuk
jes hout of metaal kunnen deel uit
maken van haar composities. En
vaak zie je draden en garens als
strakke of losse lijnen de dia
loog aangaan met de zwarte
of bruine verfvegen die de
meeste composities ken
merken. Zwaan houdt
van ruwe klei en maakt
graag assemblages waar
in zij steentjes, touw,
een verroeste veer, een
wijnglas, een blikje of
een verroeste spuitbus
verwerkt. Zo ontmoe
ten natuur en cultuur
elkaar, in beide geval
len aangeraakt
door de tijd die
sporen achterlaat,
zoals het leven rimpels
in een huid trekt.
Het onderliggende
raakvlak van Zwaan en
Van der Meulen is het
voortdurende verande
rende leven. De reis
door het onbekende,
met de onzekerheid,
de verrassing én de
vergezichten onder
weg. Het besef deel te
zijn van een groter
geheel, de ervaring
dat relaties het be
staan betekenis ge
ven, dat samen
zijn, verbonden
heid, belang
rijk is. Dat
het niet al
leen gaat om
het contact
met de grote
wereld en de
ander, maar
'toevallige' vorm aannemen ver
wijzen niet alleen naar het fysieke
be- staan, maar ook naar
het innerlijk,
naar
NIEUWDORP. 'Raakvlakken' noe
men de Middelburgse kunste
naars Sandra van der Meulen en
Gerdi Zwaan hun duo-expositie
in het Covra-gebouw in Nieuw
dorp. Het basismateriaal van Van
der Meulen is papier, terwijl
Zwaan vooral met klei werkt.
Van der Meulen heeft een Chi
nese moeder en woonde lang in
het Verre Oosten. Dat heeft haar
visie gevormd. „Voor mij ligt de
essentie van het werk niet in het
streven naar schoonheid en perfec
tie, maar meer in het uitdrukking
willen geven aan denkbeelden en
ideeën die betrekking hebben op
het ervaren van het leven." Daarin
speelt 'het Japanse idee over de
schoonheid van het niet-perma-
Het onderliggende
raakvlak is het voort
durende veranderende
leven. De reis door het
onbekende
nente, niet-perfecte en niet-com-
plete' een belangrijke rol.
Op dat punt raakt haar visie
aan die van Gerdi Zwaan. Die
schrijft: „Alles wat niet af is boeit.
Het geeft de ruimte voor een ei
gen verhaal. Mijn sculpturen zijn
vaak het resultaat van een lange
ontdekkingstocht naar en de ver
rassing van iets wat ik niet zocht
en toch
vond."
Een ande
re overeen
komst tus
sen beiden
zit in het
combineren
van materia
len. Van der
Meulen schil
dert met
acrylverf op
linnen, maar
plakt er vaak
papier op,
brieven
Na minstens dertig jaar steggelen
over wel of geen tunnel onder de
Westerschelde (14 januari) werd
een tunnel gebouwd op de plaats
waar de rivierarm het breedst is!
Daardoor viel de investering wat
duur uit in een tijd met krapte op
de kapitaalmarkt.
Het Rijk zat er een beetje mee en
besloot tot een deal, zodat ze van
de financiële molensteen verlost
zouden zijn. Het Rijk verkocht de
tunnel aan de provincie Zeeland,
die daar wel raad mee zou weten
en besloot eerst nog even, dat er
tolheffing moest komen.
De bewoners van Zeeuws-Vlaan-
deren mochten hun paspoort be
houden en krijgen dertig jaar de
tijd om ook Nederlander te wor
den, net als al de andere gebrui
kers van tunnels zonder tol.
Met gefronste wenkbrauwen heb
ik het gelezen de familie Buyl in
Colijnsplaat (19 januari) en hun
bakkerij. Deze mensen willen met
hard werken hun zaak opbouwen
en 's zondags hun winkel openstel
len om onder anderen recreanten
ook 's zondags van brood te voor
zien. Maar er dreigt een verbod.
Blijkbaar wordt in Noord-Beve
land met twee maten gemeten,
want op andere plaatsen mag er
wel brood verkocht worden.
Pietluttigheid is troef wanneer er
gebieden worden vastgesteld waar
zondagopening wel of niet is toe
gestaan.
Gelijke monniken, gelijke kappen,
vooral in zo een klein gebied.
Uit wiens hoofd deze rare criteria
komen weet ik niet, maar wel dat
er wel naar de letter van de wet
wordt gehandeld, maar niet naar
de geest ervan. Een stelling, die
het conservatieve deel van de be
volking goed kent en waar waar
schijnlijk ook de weerstand tegen
zondagopening vandaan komt.
Over tolerantie gesproken!
Gedeputeerde Van der Maas (21 ja
nuari) is kennelijk niet erg op de
hoogte. Minister Schulz heeft eer
der bekend gemaakt dat het
ERTMS-systeem voorlopig niet
verder ingevoerd wordt. Maar Van
der Maas verwacht dat door de in
voering daarvan de huidige trei
nen sneller op de Zeeuwse lijn
zouden kunnen gaan rijden. Klets
praat dus. Overigens, waar gaat
het over: acht a tien minuten eer
der in de Randstad zijn! Mis
schien kunnen de gedeputeerden
zich beter bezig houden met de
geldsmijterij van de provincie, zo
als Sloeweg, het NK-tegenwind
fietsen, een nieuw logo enz.
Het echte belang van de Zeeuwse
inwoners is ieder half uur een
trein die overal stopt in dit krimp-
gebied, zodat het niet nog onaan
trekkelijker wordt om in Zeeland
te wonen voor bijvoorbeeld men
sen met kinderen en mensen die
in een andere plaats een baan heb
ben.
Schone winkelwagentjes? Wat te
denken van die voortgetrokken
winkelmandjes bij AH. Daar loop
ik, net in de hondenpoep getrapt.
Al die mandjes rijden door mijn
voetstappen maar ze worden net
zo vrolijk bij de kassa weer in el
kaar gestapeld. Wel eens onder
zoek naar gedaan? Mij zie je niet
met een mandje winkelen.
'Signs of life', gemengde
techniek, Sandra van der
Meulen.
Kunstenaars
tonen het leven
in klei en papier
Sandra van der Meulen en Gerdi
Zwaan: tot en met 23 maart, Covra,
Spanjeweg 1, Nieuwdorp. Ma. t/m vr.
8.30-17.00 uur.
'Karretje', keramiek,
Gerdi Zwaan.
door Nico Out
Brieven van maximaal 150 woor
den richten aan:
lezersredacteur@pzc.nl
of Lezersredacteur PZC
Postbus 5046
4380 KA Vlissingen
Frans Courtin
Kievitstraat 2, Hulst
W. J. van Cilst
Boogerdlaan 23, Kortgene
Rob Swaak
Statenhove 17, Middelburg
P. A. Heuff
Vliedberg 3, Vlissingen
