Ooit werd ze
verguisd als
'societyschilderes',
inmiddels wordt
het werk van
Ans Markus
alom geprezen.
Vanaf vandaag
worden in Zwolle
en Heino/Wijhe
tentoonstellingen
gewijd aan de
fenomenale
doeken van de
eigenzinnige
kunstenares.
Kunstenares Ans Markus bevrijd van haar 'windsels'
16 NIEUWS
Op een van haar vele zelfpor
tretten is de mond van Ans
Markus (f947) dichtge-
hecht met zeven grove ste
ken. Ze kijkt op het olie
verfdoek trots, ondanks
haar verminkte lippen. Welhaast triomfan
telijk.
„Een geschilderd statement", noemt de
kunstenares het. „De boodschap is: ik houd
mijn mond over wat er over mij wordt ge
zegd."
Het was de tijd, vertelt ze, dat ze in krin
gen van zelfbenoemde, veelal hoofdstedelij
ke kunstpausen, gold als 'societyschilderes'.
Die zich ook op modeshows en party's liet
zien. „Societyschilderes, wat een vreselijk
woord. Terwijl ik véél meer gewone men
sen heb geportretteerd. Ik heb koningin
Beatrix geschilderd. Misschien is toen het
beeld ontstaan dat ik me alleen maar in ho
gere kringen begaf.
„Maar ik werkte jaren met daklozen,
schilderde met patiëntjes. Die zijn mij dier
baarder dan welke officiële opdracht. Me
neer Rudi Fuchs, toen directeur van het Ste
delijk Museum in Amsterdam, wilde niet
met mij op de foto. Het kunstwereldje zag
me niet staan. Alsof ik een melaatse was.
„Destijds raakte me het, deed het pijn. In
middels niet meer. Kunsthandelaren die
boe noch ba zeiden, roepen nu: 'Fijn dat u
er bent, mevrouw Markus.' De galeries die
uit de hoogte deden, zijn
nederig geworden. Ik ben
niet veranderd. Ik hoor ner
gens bij, ben een eenpitter.
Dat maakt me sterk."
Ruim tweehonderd schilderijen, tekenin
gen en sculpturen van haar hand zijn vanaf
vandaag onder de titel Als ik jou was... te
zien in museum De Fundatie in Zwolle en
Kasteel het Nijenhuis in Heino/Wijhe. Een
selectie uit haar oeuvre dat vooral over haar
door Arno Celder
'Ik hoef
nergens
bij te
horen'
