NIEUWS 11
Ijs op open water ongeschikt
Kalk voor de perfecte ijsvloer
De ijsvloer van
IJsclub Hard
Gaat-ie is met de
nodige Westlandse
vindingrijkheid
snel dichtgevroren.
Voorzitter Wim
van den Berg: „Mijn
broer is nogal han
dig en heeft een
sproei-installatie
ontworpen die we
zondagavond om
20.00 uur aan heb
ben gezet, tot 04.30
uur 's nachts. Toen
kwam de kalkboer
langs, hij heeft over
al kalk op het aan
groeiende ijs gespo
ten. Daar bovenop
kwam nog een nieu
we laag water. Die
kalk houdt de
kracht van de zon
tegen. Dat is be
dacht door een
bestuurslid van on
ze vereniging, die
als loonwerker in
de kassen werkt.
Daar werken ze al
jaren met kalk. Hij
bedacht dat dit op
het ijs ook wel zou
kunnen werken."
De vorstperiode in
Nederland duurt
maar kort en is vol
gens schaatsbond
KNSB niet lang en
koud genoeg om
voor natuurijs in de
vrije natuur te zor
gen. Ijs op open wa
ter is nu nog lang
niet betrouwbaar,
waarschuwt de
bond en gaat het ge
zien de weersvoor
spellingen deze
week ook niet wor
den. Het enige ge
schikte 'natuurijs'
ligt op opgespoten
stukken grond bij
de ijsclubs die hun
deuren hebben geo
pend: naast Hard
Gaat-ie in De Lier
waren dat gisteren
De Vooruitgang in
het Zuid-Hollandse
Ammerstol en
Thialf in Arnhem.
De ijsmeesters in
dorpen als Veen
oord, Noordlaren
en Gramsbergen
trachten 'hun' baan
traditioneel zo snel
mogelijk gereed te
maken voor de eer
ste marathon op na
tuurijs.
al is het onverantwoordelijk om
hier te staan?" Dat zit zo: ruim an
derhalfjaar geleden kreeg Mar-
greet een nieuwe knie. En een
paar maanden later ook nog een
verse heup. Joelend: „Ik dacht eer
lijk gezegd nooit meer te kunnen
schaatsen. Maar hier ga ik dan."
Op hoge noren, met kniebescher
ming. Zo moet het maar en zo
gaat het.
Haar man kijkt, is blij voor zijn
echtgenote, maar weet ook dat
haar vrees zijn waarheid is: nooit
meer kunnen schaatsen. Het start
bewijs voor de Elfstedentocht
heeft hij overgeven aan zijn zoon.
Dat scheelt. Een klein beetje.
Vanuit het clubgebouw kijkt voor
zitter Wim van den Berg (69) toe.
Afgelopen nacht heeft hij het ijs
zijn groeien, letterlijk. „Ik ben een
half uurtje thuis geweest, even
m'n ogen dichtgedaan. Maar toen
wilde ik weer terug. Dit is mijn
topsport, zo zie ik het. Nu het
vriest, moet ik even pieken."
Alle moeite, voor zo'n korte
duur. Aan het einde van de week
dooit het toch weer. Fel: „Ja, dat
hoor ik de hele dag: het gaat toch
weer dooien. Dat weet ik ook wel,
dat is namelijk altijd zo! Maar nu
ligt er ijs, nu moeten we het ervan
nemen."
Op de tafel voor hem ligt een
reusachtige, witte broodtrommel.
Niet alleen voor hem en zijn
vrouw, die de verkleumde schaat
sers koffie schenkt, maar voor wie
maar wil. Iedereen die het be-
stuursgedeelte van het clubge
bouw betreedt, krijgt een hamme
tje. Met kaas of pindakaas.
„Ik ga zo weer heel even liggen
thuis, maar ik geniet hier zo ont
zettend van. Vooral van de kinde
ren, dat ik hen op natuurijs zie.
Dat emotioneert me." Omdat het
deels zijn kleinkinderen zijn,
maar ook omdat het hem terug
brengt naar zijn eigen jeugd, toen
hij zelf ook nog kon schaatsen.
„Op mijn 12e ben ik uit een hooi
berg gevallen. Daarbij heb ik een
verstuikte enkel opgelopen, die ik
lang verwaarloosde. Te lang, want
schaatsen gaat al heel lang niet
meer."
Bij die Elfstedentochten in de
jaren tachtig deed Wim ook mee,
maar niet op het ijs. „Ik reed op de
racefiets naast de schaatsers. Zo
hoorde ik er toch een beetje bij."
Nu zijn z'n ogen niet alleen rood,
maar ook vochtig.
Daar huppelt kleindochter Lie-
ke (7) op hem af: „Opa, zal ik de
juf op school vragen of we hier
morgen kunnen schaatsen, in
plaats van de normale gymles in
de zaal?" Haar grootvader, verte
derd: „Doe dat maar, kind."
DINSDAG 19 JANUARI 2016
Bij IJsclub Hard Gaat-ie in De Lier wordt door jong en oud gretig en dank
baar gebruik gemaakt van het natuurijs. „Nu ligt er ijs, we moeten het er nu
van nemen", zegt de voorzitter, foto's Pim Ras
