Bliksembezoek van Koning Winter zorgt voor een laagje natuurijs en schaatskoorts
10 NIEUWS
ijslaag op sloten en plassen, maar op
het stuk opgespoten land bij IJsclub
Hard Gaat-ie wordt al geschaatst
mtim
wêhêêêKêêêêêM
mee. De diagnose was nog niet ge
steld, maar ik voorvoelde al een
tijdje wat ik onder de leden had.
Ik wilde alleen eerst dat kruisje
binnenhalen voordat ik echt park-
insonpatiënt werd."
Zie hem hier over het natuurijs
schuifelen, van de 120-jarige
ijsclub Hard Gaat-ie in De Lier.
Een ondergelopen landje tussen -
je zit in het Westland of niet - de
tomatenkassen. De weldadige zon
glinstert alle kanten op, dankzij
de glazen kraamkamers voor
groente en fruit.
De ijsvloer is prachtig, zeker na
zo'n korte vorstperiode. Peuter Ise
debuteert er op loopschaatsen,
oudere kinderen gebruiken hun
schoolpauze om heel even te
schaatsen, net als het 86-jarige ere
lid Anton Adrichem.
„Ik schaats elke maandagoch
tend, maar bijna altijd op het
kunstijs in Den Haag. Dit is zo
veel mooier, dit is het echte
werk." Tot vier jaar geleden haal
de hij jaarlijks de contributie op,
bij alle leden. Dat is zeker de helft
van het dorp. Als hij ergens merk
te dat 'de mensen het even niet
hadden', liep hij snel door. Dan
kwam het wel een andere keer.
Niek en Margreet wonen aan
de overkant van de straat. Zij, reto
risch: „Dan kan je toch niet weg
blijven als er eenmaal ijs ligt? Ook
■2
Üsgek zijn ze, Niek
(69) en Margreet (65)
van Zeijl uit De Lier.
Vroeger, toen de kin
deren klein waren en
de winters nog echt
koud, schroefde Niek
zijn zelfgemaakte bobslee op het
dak van de auto als het ijs op de
plassen net dik genoeg was. Dan
reden ze naar Giethoorn, of de
Weerribben. Konden ze zelf
schaatsen, terwijl hun drie kinde
ren er warmpjes bij zaten en geno
ten in de slee.
In de jaren tachtig maakte Niek
honderden kilometers op het ijs.
Hij haalde een kruisje bij de Elfste
dentocht van 1985 en een jaar later
nog één. Toen begonnen de win
ters te kwakkelen. En daarna het
tot die tijd zo sterke lijf van de
Westlander: parkinson, de hersen-
aandoening die zo onherstelbaar
wreed beetje bij beetje de contro
le over het lichaam overneemt.
Maar ja, hij had drie kinderen.
En Niek moest en zou iedere nako
meling zo'n kruisje schenken.
Dus die Elfstedentocht van 4 ja
nuari 1997, die reed hij puur op ka
rakter. En, meer letterlijk dan hij
zou willen, op één been. Hij wijst
naar zijn linkervoet. Stamelt: „Die
sleepte ik de hele tocht met me
Verwachting Nederland gemiddeld De vorstperiode is te kort voor een
Di Wo Do Vr Za Zo
Min -7
-3
-3
-4
1
Max 2
4
4
2
4
6
door Jeroen Schmale
