Smaakvol
concert
Zeeuws
Orkest
Expositie 'Leven in een stromenland van beelden' in Goes
12 ZEELAND
De vorm, kleur en compositie van
schilderijen van beeldend kunstenaar
ademen de sfeer van de École de Paris.
Jorien Brugmans is beeldend
kunstenaar en dichter. Ze
woont in Terneuzen, de stad
aan de Schelde. En is als ve
len geboeid door die brede
stroom van water, waarop het
licht zo mooi kan vallen. Zij kijkt
vaak naar dat water en de lucht er
boven, een tafereel dat een extra
dimensie krijgt door de kleuren
en vormen van de passerende
schepen die Zeeland verbinden
met plekken uit alle windstreken.
Zij fietst ook graag het Zeeuws-
Vlaamse land in, langs dijken en
kreken, waar opnieuw het licht
kleur geeft aan het riet, de spiege-
De 'Zeeuwse portretten'
zijn nóg een voorbeeld van
het Zeelandgevoel dat
Jorien Brugmans uitdraagt.
ling van wolken in water. Verder
weg, in Frankrijk zoekt zij in feller
licht de stilte van een oud dorpje
tussen immense velden zonne
bloemen. Zij is niet de enige. Maar
wel één van de weinigen die haar
ervaringen verbeeldt in een einde
loze reeks beelden en woorden.
En dat levensgevoel deelt op een
manier die voor anderen te her
kennen is.
Haar werk straalt vreugde uit
en levenslust en verwondering. In
landschappen, maar ook in stille
vens en portretten. Die klassieke
onderwerpen zijn voor Brugmans
de kapstokken waaraan ze haar be
leving kan ophangen. Vaardig en
fraai gedrapeerd. Want zij be
heerst het idioom van de op mo
derne leest geschoeide beeldtaal
perfect. Vorm, kleur en composi
tie ademen de sfeer van de 'Ecole
de Paris'. Waarin abstrahering en
ritme belangrijke zijn. Je ziet in
het werk van Brugmans een per
soonlijke verwerking van de stile
ring van Nicolas de Staël en een
vroeg 2oe-eeuwse voorganger als
Albert Gleizes. Ook de fragmente
ring die de schilderijen van Jean
Bazaine en Alfred Manessier ken
merkt, krijgen een echo in haar
bruisende en toch beheerste com
posities.
Brugmans werkt zorgvuldig. Je
ziet soms de ondertekening nog
door of tussen de met gouache-
verf geschilderde, strakke vlakken.
Zo komen chaos en orde samen in
harmonie. Het ritme dat in veel
van haar werk de compositie be
paalt, heeft naast een esthetische
ook een inhoudelijke betekenis.
Het maakt de onderliggende bewe
ging zichtbaar die in de materiele
werkelijkheid verborgen is en ver
bindt die met innerlijk bewogen
zijn. Zij laat je als het ware opgaan
in dat ritme, zoals zij - zo valt te
lezen in één van haar gedichten -
graag water wil zijn om zo eeuwig
te kunnen voortbestaan.
Naast de gouaches, de acryl-
schilderijen en de linosneden in
de tentoonstellingszaal is er meer.
In het trappenhuis geprinte com
binaties van beeld en tekst. Ze
gaan over het beleven van de na
tuur en het leven van het leven.
Over kwetsbaarheid, kracht, liefde
en verlangen. Zij presenteert ook
een reeks in wording: 'Zeelandin-
druk'. Rake lino's in de grote gang
vitrine tonen markante blikvan
gers uit elke Zeeuwse gemeente.
Kleur wordt met transparante
verf losjes toegevoegd. De 'Zeeuw
se portretten' zijn nóg een voor
beeld van het Zeelandgevoel dat
Brugmans uitdraagt. Het gaat om
een grote serie in vier kleuren ge
drukte linosneden met gestileerd
weergegeven vrouwen in karakte
ristieke dracht. Ook op deze ma
nier heeft Jorien Brugmans de tra
ditie een eigen gezicht.
Het Zeeuws Orkest
(HZO) bracht een
nieuwjaarsconcert
vol verrassingen. Ge
kozen was voor muzikaal enter
tainment en een reeks van
goed in het gehoor liggende
werken. De Ouverture La Gaz-
za Ladra van Rossini werd vlot
en in een stevig tempo ge
speeld met herkenbaar getrip
pel van de diefachtige ekster.
Dirigent Ivan Meylemans leid
de 'zijn' orkest met straffe
hand, maar hij zorgde er ook
voor dat er ontspannen en met
zichtbaar plezier gemusiceerd
werd. De jonge Zeeuwse violist
in spé, Quintijn van Heek (13
jaar) speelde Légende voor
viool en orkest van Wieniaws-
ki; een langzaam, ietwat wee
moedig werk met een midden
deel waarin al een gedegen
techniek vereist was. Hoopge
vend is dat Zeeland dus jonge
talenten levert en dat in de
goed gevulde zaal ook veel jon
ge mensen zaten.
Unter Donner und Blitz van
Strauss en de Champagner-ga-
lopp van Lumbey werden met
brio gebracht door HZO. De
kurken knalden en het was vro
lijkheid troef. Meylemans deel
de daarna zijn bezorgdheid
over het voortbestaan van dit
orkest 'dat zo goed op dreef is.
„Het zou jammer zijn als de
provincie Zeeland het HZO
niet meer (voldoende) zou sub
sidiëren. Met Capprioccio Es-
pagnol van Rimsky-Korsakov
vol pittige Spaanse ritmes en
dansante passages bewees HZO
dat het inderdaad niet voor an
dere orkesten hoeft onder te
doen. De slagwerksessie kreeg
Hoopgevend is dat Zeeland
jonge talenten levert en dat
in de goed gevulde zaal ook
veel jonge mensen zaten.
veel werk tijdens dit concert en
sloeg zich daar met brio door
heen. Ook de kleine soli van
viool, fluit, klarinet en harp
werden smaakvol gebracht.
In het tweede deel bracht
het komische duo Stenzei en
Kivits een act die doorspekt
was met droge humor. De in
houd verraden kan niet, maar
het publiek genoot van het
knappe pianospel en de orkes
tbegeleiding, de gadgets rond
om Don Quichotte, de minus
cule, fijne vertolking van Eine
kleine Nachtmuzik van Mozart
en het subtiele marionetten
spel. Een humorrijke voorstel
ling waarin de piano diende als
instrument, speeltuig, verhuis-
object en paard.
Jorien Brugmans wil
graag als water zijn
door Nico Out
T/m 3/4. 'Leven in een stromenland
van beelden. Jorien Brugmans. Histo
risch Museum de Bevelanden. Singel
straat 13, Goes. Ma. t/m vr. 11.00 -
17.00 uur. Za. en zo. 13.00 -17.00 uur.
Tournesol 6 van Jorien Brugmans, gouache 40 bij 50 centimeter.
RECENSIE
door Jeanette Vergouwen
Nieuwjaar concert HZO 2016
Werken van Strauss, Rossini, Wieni-
aski, Rimsky-Korsakov e.a.. Door
Het Zeeuws Orkest o.l.v. Ivan Meyle
mans, m.m.v. Quintijn van Heek
(viool) en Stenzei en Kivits. Ge
hoord donderdag 14 januari in het
Scheldetheater in Terneuzen. Nog
te horen zaterdag in Vlissingen.
Mijn rivier 1 van Jorien Brugmans, gouache 90 bij 110 centimeter.
