26
'Bowie direct na
dood gecremeerd'
Theatervoorstelling
'Anne' keert terug
Paulien Cornelisse, cabaretière en schrijfster, laat een zaal ontploffen
met een verhaal over het vervangen van een vuilniszak. „Ik heb vaak
het gevoel dat ik in een wereld rondloop waarvan ik niks begrijp."
Media Entertainment
David Bowie is direct na zijn dood in
stilte gecremeerd in New York, zonder
aanwezigheid van familieleden en vrien
den. Dat meldt Mirror. Volgens bronnen
van de Britse krant was dit de wens van
de zanger. De popster overleed zondag
op 69-jarige leeftijd aan leverkanker.
De theatervoorstelling Anne over het leven
van Anne Frank (foto) is vanaf 10 april weer
te zien in Amsterdam. De productie is gedu
rende drie maanden twee keer per week te
bezoeken in Theater Amsterdam. Op andere
dagen draait de nieuwe musical Sky in dat
theater. Al 350.000 mensen zagen Anne.
Nog steeds wordt ze
aangeklampt door
mensen die dankzij
haar briljante confe
rence over het 'stop
lichtmannetje' nooit
meer achteloos de drukknop van het
gele kastje voor overstekende voetgan
gers bedienen.
In haar tweede voorstelling Hallo
Aarde analyseerde ze het instructiefi
guurtje 'in een strak broekje met veel
te kleine voetjes' dat 'merkwaardig
naar zijn vinger op het knopje staart
dat op zijn beurt weer véél te hoog
zit'.
„Ik kijk dikwijls met een naïeve
blik", zegt Paulien Cornelisse. „Dat
houdt de wereld om je heen fris. In
mijn programma's heb ik het niet
over zaken als 'O, wat word ik gek van
mijn vriend' of'Toen we laatst in Ikea
liepen'. Vind ik volstrekt oninteres
sant.
„Bij mij past een betoog over hoe je
een vuilniszak uit de bak haalt. Of hoe
meelijwekkend ik beige potloden
vind. En inderdaad: zo'n stoplichtman
netje. Daar kan ik letterlijk heel lang
bij stilstaan. Bij zo'n afbeelding denk
ik: wie is dat meneertje eigenlijk?
Heerlijk om in die fantasie weg te zin
ken."
Maar Ondertussen heet haar nieuwe
programma. Een voorstelling die werd
geboren uit een persoonlijk drama,
toen bij Cornelisse 'onrustige cellen'
werden geconstateerd, een mogelijke
voorbode van baarmoederhalskanker.
„Natuurlijk vond ik dat heel eng,
maar tegelijk klonk het ook grappig.
'Onrustige cellen...' Alsof er cellen zijn
met een eigen wil. Maar vooropge
steld: het gaat nu weer heel goed. Het
was ook niet een doodsvonnis. Veel
vrouwen krijgen er mee te maken."
Ze greep het toch wat beladen the
ma meteen aan voor een nieuwe
show. „Na de schrik kwam de creativi
teit", zegt ze. „Ik moet als de sodemie
ter iets gaan doen, want het kan zo
voorbij zijn." En, typisch Cornelisse:
„In het medische circuit zitten heel
veel grappige dingen. Ja, die houding
helpt mij wel. Zodra ik iets grappig
vind, ervaar ik het als minder erg. Ik
heb die afstand klaarblijkelijk nodig."
Wat haar bovenal fascineerde, was
'dat je denkt te weten hoe je leven
loopt, maar ondertussen zijn die cel
len zelf iets aan het doen'. Vond ik
een mooi thema." En dus staat ze op
het podium als haar eigen laborante
en toont ze de zaal, live, middels een
microscoop en via een projector, speci
men van haar eigen speeksel en bloed.
„Ik bewaar het bloed in de ijskast in
buisjes. Die gaan mee in een koeltasje
naar het theater. Het publiek ziet een
compleet leger van bloedcellen. Echt
tof."
Cornelisse, sinds een paar maan
den moeder van zoontje Wiek, is oor
spronkelijk psychologe. Therapeute
wilde ze beslist niet worden. Wat
bleef is 'mijn oprechte interesse voor
hoe de mens in elkaar steekt, wat zijn
gedachten zijn en wat hem beweegt'.
Belangstelling in de medemens, ak
koord, maar met mate. „In vreemd ge
zelschap ben ik nog altijd timide. Het
is echt niet 'Paulien is binnen, het
feest kan beginnen'."
En, in een rake zelfanalyse: „Ik heb
vaak het gevoel dat ik in een wereld
rondloop waarvan ik niks begrijp. Ge
lukkig put ik daar veel materiaal uit.
Ik zie alledaagse dingen waaraan me
nigeen straal voorbij loopt, maar die
mij mateloos boeien. Ik vang gesprek
ken op tussen mensen, waar ik volko
men door gefascineerd kan raken."
Na haar twee hilarische boeken
over de Nederlandse taal - Taal is zeg
maar echt mijn ding en En dan nog iets,
tezamen goed voor een oplage van
één miljoen exemplaren - verschijnt
in april haar eerste non-fictie boek: De
verwarde cavia.
Cornelisse, doodernstig: „Het gaat
over een cavia die op de afdeling com
municatie van een groot bedrijf
werkt. Ze heet ook Cavia, dat kan toch
zó een meisjesnaam zijn? En ze wordt
omringd door gewone mensen. Ach,
natuurlijk komen er bij het schrijven
best problemen om de hoek kijken.
Moet Cavia een jas aan bijvoorbeeld?
Of is haar vacht voldoende?" Ze hecht
er aan te melden dat het werk geen au
tobiografische componenten bevat.
„Ik heb weinig ervaring met kantoren.
En evenmin met cavia's."
Cultuur
Fascinatie
voor
door Arno Celder
Paulien Cornelisse: vanavond in de Nieuwe
Kerk in Zierikzee (aanvang 20.15 uur, uit
verkocht) en 4 februari in CCXL Vlissingen
(aanvang 20.15 uur).
