NIEUWS 15
VANDAAG: PASCAL ONTIJD EN HENNIE VAN DER MOST
'Als ondernemer
krijg je al snel het
stempel: die wil
alleen maar geld
verdienen. Straks
is-ie miljonair en zit
hij op de Bahama's'
creëert en risico's neemt. Daar Ondernemers Pascal Ontijd
kan hij wat mee. „Dus ik kan mijn (I) en Hennie van der Most.
auto vandaag verhuren?", vraagt foto Guus Schoonewille
hij. „Wat levert dat op?"
Ontijd: „Jij bepaalt zelf de prijs.
Bijvoorbeeld 50 euro. Voor jouw
luxe Mercedes kun je meer vragen
dan voor een Fiat Panda."
Van der Most: „Maar wat als de
huurder er een deuk in rijdt?"
Ontijd legt uit dat de verhuur
der via Snappcar allrisk is verze
kerd vanaf de seconde dat de huur
der in zijn auto stapt. Die zeker
heid moet er ook voor zorgen dat
verhuurders via Snappcar zaken
blijven doen, en bij de tweede af
spraak niet rechtstreeks afrekenen
met de huurder. Het bedrijf incas
seert een percentage van de huur
prijs. Hoe meer klanten, hoe meer
omzet. Nu zijn de kosten van het
internetplatform nog hoog, maar
die stijgen relatief weinig als ze de
grens oversteken. „Nederland is te
klein voor ons businessmodel."
Die strategie vindt Van der
Most maar niks. „Hardlopers zijn
doodlopers. Dat zie je ook bij een
bedrijf als Heineken. Daar deed ik
vroeger veel zaken mee. Was su
per. Maar Freddy lag nog niet in
z'n graf of ik was een nummer ge
worden. Alles draaide om geld,
geld, geld. Om winst, om macht.
Geld moet een middel zijn, geen
doel."
Van der Most: „Iets opbouwen,
dat is het mooiste. Je ziet een
oude fabriek, iedereen denkt: wat
een bende. Maar jij maakt er een
pretpark van. Dat is de uitdaging.
Als het klaar is, en draait, tja...
Dan ga je weer iets nieuws bou
wen."
De ondernemer die in 2009
nog voor Omroep Max als bedrij
vendokter met zijn heli door Ne
derland vloog om noodlijdende
collega's te helpen, verkeert nu
zeifin de problemen. Net toen
Van der Most had besloten het
wat rustiger aan te gaan doen,
zorgde de crisis ervoor dat bezoe
kers zijn entertainmentpaleizen
massaal de rug toekeerden. Hij
moest ingrijpen, overal tegelijk.
Zelfs zijn eigen dochter moest hij
ontslaan.
Dit jaar sloot zijn draaiende di
nertoren aan de A28 en in zijn Pi-
podorp in het Drentse Oranje wo
nen nu zevenhonderd vluchtelin
gen. Hij heeft nog vijftien bedrij
ven over - 'meer dan genoeg' -
waaronder Speelstad Rotterdam.
Weer een pretpark. Dat Van der
Most minstens 15 miljoen euro
kost, voor hij er ook maar 1 cent
aan verdient.
„Het kost geld ja. Maar het wordt
een ander concept. Lage en
treeprijs, per attractie betalen.
Niet meer all-inclusive. Deze plek
is super, hier wonen veel mensen.
Ondernemen is doorbouwen. Ik
ben met allerlei innovaties bezig.
In Slagharen ben ik begonnen met
revisie van attracties. Halen we
het reuzenrad op uit Walibi, trek
ken we het helemaal uit elkaar en
zetten we het weer terug. Dat
gaan we ook doen met reuzenra
den uit Engeland, Dubai, de VS.
Er zit een enorme markt in."
„Ja, die heeft er enorm in gehakt.
Vroeger kon alles. Nu is de wereld
totaal veranderd. In 2,5 jaar tijd
heb ik 165 mensen moeten ont
slaan. Dat is, hoe moet ik het zeg
gen... Het ergste wat je kan overko
men. Maar wat je daarbij allemaal
meemaakt, is echt bedroevend.
Mensen die zich ziek melden en
zeggen: als je me afkoopt, meld ik
me beter. Mensen die tien jaar bij
me hebben gewerkt, al een nieu
we baan hebben gevonden en
10.000 euro ontslagvergoeding op
eisen. Dat maakt je wel voorzichti
ger ja. Ik neem nu minder snel
mensen in vaste dienst."
Ontijd: „Dat herken ik wel ja.
Mensen zien niet welke verant
woordelijkheid je als ondernemer
neemt. Dat is totaal niet te vergelij
ken met het managen van een
Pascal Ontijd
groot bedrijf. Als ondernemer
krijg je al snel het stempel: die wil
alleen maar geld verdienen. Straks
is-ie miljonair en zit hij op de Ba-
hama's. Je drijfveer wordt niet be
grepen."
Ontijd: „Ik wil dingen in bewe
ging zetten, mensen laten zien dat
het ook anders kan. Dat je niet per
se zelf een auto hoeft te hebben,
dat je door je auto uit te lenen leu
ke mensen kunt ontmoeten. Wer
ken bij een groot bedrijf is niks
voor mij. Daar is heel veel poli
tiek. Er werken te veel denkers, er
wordt te veel gepraat. Je belandt
daar in een cyclus waarin mensen
elkaar vertellen wat ze gaan doen
om het vervolgens niet te doen.
Ideeën belanden in de kast. Super-
zonde."
Van der Most knikt instem
mend. „Handjes maken de waar
de."
Ontijd: „Wij maken geen jaar
plan. We kijken hoogstens drie
maanden vooruit. In december
2016 is de hele wereld weer veran
derd." Tegen Van der Most: „Wat
jij hier aan het doen bent, vind ik
getuigen van veel visie. Je zult het
wel goed hebben doorgerekend?!"
Van der Most schudt driftig
zijn hoofd. „Nee hoor. De duurste
bureaus kunnen niet voorspellen
hoeveel bezoekers ik straks ga trek
ken. Ik weet: hoe gekker ik de tent
maak, hoe meer mensen ik trek.
Ondernemen is een gevoel. Het ge
voel dat je succes gaat krijgen."
Ontijd: „Dat is zeker waar.
Toen wij begonnen, geloofde ook
niemand dat mensen bereid wa
ren hun auto aan onbekenden uit
te lenen. We hebben maanden
moeten praten, met alle verzeke
raars. Voor je wat van de grond
krijgt, ben je al een paar keer
bijna failliet."
Van der Most: „Ondernemen
draait om creativiteit, om doorzet
tingsvermogen. Dat kun je niet le
ren. Dat zit in je bloed."
Ontijd: „Als ondernemer ben je
bezig nieuwe dingen in werking
te zetten. Daarbij loop je steeds te
gen obstakels aan. Privacywetten,
bureaucratische regeltjes. Het lasti
ge is: aan de overkant van de tafel
zitten mensen die het tegenover
gestelde zijn: zij kunnen wel,
maar willen niet. Zo vroeg een ge
meente ons om vervuilende au
to's van ons platform te weren.
Dat vind ik kortzichtig. Mensen
stappen over hun eigen schaduw
heen als ze hun auto uitlenen. Zij
zien het grote plaatje, dat de pro
ductie van auto's veel meer CO2
kost. Overheden hebben doelstel
lingen om de C02-uitstoot te ver
minderen, wij dóén er iets aan."
Van der Most: „Jij bent daar be
wust mee bezig, ik onbewust.
Moet je kijken hoeveel CO2 het
zou kosten om dit gebouw te slo
pen, al het staal om te smelten en
iets nieuws te bouwen. Laten
staan is een enorme besparing.
Toch krijg ik dan van de gemeen
te te horen: in dat raampje in die
toren moet dubbel glas."
Aan de twee torens komen
'pompoenen' te hangen, vertelt
Van der Most; de nieuwste attrac
tie die hij heeft bedacht. Cabines
voor acht personen, die draaiend
rond de schoorsteen 90 meter de
lucht in gaan. In het midden komt
een steengrill te staan. Kunnen de
mensen al vlees bakkend genieten
van het uitzicht op Rotterdam.
Het is de vraag of dat concept
aanslaat bij de doelgroep van
Snappcar; jonge, hoogopgeleide
stedelingen die zich bezighouden
met de ecologische voetafdruk
van hun reisgedrag en de vraag of
hun jeans niet door kinderhand
jes zijn gemaakt.
Van der Most schudt driftig zijn
hoofd en pakt een sigaar uit zijn
doosje, de derde. „Ikke niet."
Ontijd: „Jij denkt om vluchte
lingen."
Van der Most: „Die zijn busi
ness geworden."
Ontijd: „Je doet wel andere so
ciale dingen."
Van der Most denkt even na.
Dan vertelt hij dat hij meedoet
aan projecten om werklozen om
te scholen tot vaklui. En dat hij
zijn dorpje 200.000 euro heeft ge
schonken.
„Je wilt de gemeenschap toch wat
nalaten. Wat moet je anders met
je geld?"
„Zij moeten zich zelf waarmaken.
Dat is ook beter voor hun ontwik
keling. Als je een kind in een be
drijf zet dat door de ouders is op
gebouwd, krijg je alleen maar el
lende. De aandelen draag ik over
aan het management, mijn kinde
ren krijgen het onroerend goed.
Het personeel, de gemeenschap
heeft me groot gemaakt. Het is
toch mooi als ze in het dorp iets
leuks kunnen doen van de rente?"
Ontijd: „Als ze er maar geen
verkeersdrempel van aanleggen?"
Van der Most: „Nee, dat moe
ten ze bij mij melden."
WOENSDAG 13 JANUARI 2016
Als geld geen doel is, wat is dan het
doel van ondernemen?
Denkt u weieens: waar ben ik aan be
gonnen?
Heeft de crisis u voorzichtiger ge
maakt?
Wat was uw drijfveer om te gaan on
dernemen?
Houdt u zich bezig met de vraag of
uw biefstukjes biologisch zijn?
Waarom doet u dat?
Een erfenis voor uw drie dochters?
