die de rampvlucht
vermeden
16 NIEUWS
Ze overleefden de vliegtuigcrash met
Germanwings. In hetzelfde jaar werd het elftal
van Dalkurd FF ongeslagen kampioen.
Crash was
doordacht
plan tot
zelfmoord
In een koffietentje in het Centraal
Station van Stockholm praten vier
mannen uitgelaten met elkaar, in
een ingewikkelde mengelmoes
van Zweeds, Koerdisch en Engels.
Ze lachen, dollen, slaan elkaar op
de schouder. Weg is de stress, de
druk, de spanning. Met Dalkurd
FF werden ze kampioen van Division 1. On
geslagen. Zonder één nederlaag zelfs, als
enige team in alle Zweedse profcompeti
ties. Volgend jaar spelen ze in de Superet-
tan, zeg maar de Zweedse Jupiler League.
Deze mannen - spelers, trainer en team
arts van Dalkurd FF - hadden allen in het
ramptoestel van Germanwings moeten zit
ten, van Barcelona naar Düsseldorf. Copi-
loot Andreas Lubitz liet de Airbus op 24
maart 2015 tegen een Franse bergwand te
pletter slaan. Hij sleurde alle inzittenden
(144 passagiers en 5 collega's) mee in zijn
doodswens.
Toeval beschikte anders over het lot van
de mannen van Dalkurd FF. Of God. Of Al
lah. Of Ezid, zoals de Koerden God noe
men. Uiteindelijk hebben ze vooral aan
teammanager Adil te danken dat ze er nog
zijn. Hij had voor de ploeg en de begelei
ders tickets geboekt voor de horrorvlucht,
na een trainingskamp in Catalonië, maar
draaide de reservering op het laatste mo
ment terug.
Engels
De robuuste verdedigers Peshraw (27,
Koerd) en George (27, Libanees), de zwijgza
me teamarts Joan (27, Syriër) en de felle
hoofdtrainer Poya (30, Iraniër) zitten nu in
het koffietentje. Poya praat en praat, laat
zich alleen heel soms kort onderbreken
door Peshraw en zwijgt zelfs niet na een
compliment over zijn feilloze Engels. „Ik
werk bij Dalkurd FF met veertien verschil
lende nationaliteiten. Er zijn ook Bosniërs
en Afrikanen. Dus ik moet wel een beetje
Engels kunnen, snap je?"
Natuurlijk zijn ze geluksvogels, die blij
ven vliegen en storten niet neer. Maar de
mannen hebben nogal wat moeite met alle
termen en symbolen die verband houden
met eren en huldigen. Als dat om hun kam
pioenschap in Division 1 gaat is het prima
en ook best terecht, leggen ze uit. Als het
maar niets met de neergestorte German-
wingsvlucht te maken heeft. Want dat ze
daar toch niet aan boord stapten, dat is voor
al toeval.
Bovendien, zegt coach Poya: „Sommige
media wilden ons huldigen, terwijl op on
ze geboortegrond dagelijks duizenden men
sen worden afgeslacht. Waarom zouden wij
wel moeten worden geëerd en zij niet? Dat
is niet uit te leggen." En dan is er ook nog
dit: hun leven is toch niet meer waard dan
dat van hen die wel aan boord stapten?
Door een 'overlevingsfeest' te bouwen zorg
je wel voor dat gevoel. Om exact die reden
hebben ze teammanager Adil ook geen ca
deau gegeven, als dankbetuiging. Geen bloe
men, geen boek, geen taart. Niets.
Adil vond de wachttijd van zes uur op
het vliegveld van Düsseldorf, voor de aan
sluiting naar Stockholm, toch wat te gortig.
Dus besloot Adil de tickets, die hij al ge
kocht had om te boeken. Ze konden alleen
niet meer in één groep naar huis: één deel
reisde via Zürich, een andere stapte in Mün-
chen over. Het bleek nog te kunnen, zo'n
grote groep omboeken.
Tot op de dag van vandaag vragen ze
zich af of de groep Duitse scholieren, die
wel in het ramptoestel stapte, voor hen in
de plaats is gekomen. Zestien leerlingen en
twee docenten van het Joseph König Gym
nasium uit Haltern am See, op terugreis
van een uitwisseling met Spaanse leeftijds
genoten, behoren tot de slachtoffers.
Peshraw: „We zien ze nog zo voor ons
staan."
Joan: „Hun gezichten blijven we zien als
we onze ogen sluiten."
George: „Onvergetelijk."
Peshraw: „Nog niet zo lang geleden wa
ren we zelf zo jong en gingen we ook op
reis met school."
Poya: „We hebben een beetje naar ze
staan lachen, bij het inchecken. Jonge men
sen, met een heel leven voor zich. Die net
lijk wordt gedacht
aan een 'normaal' on
geluk, maar al snel rij
zen er vragen over de
oorzaak. Naarmate de
tijd vordert, komt er
steeds meer bewijs
boven tafel dat de
crash het gevolg is
van een zelfmoordac
tie van copiloot
Andreas Lubitz. Uit
de afgeluisterde cock-
pitgesprekken blijkt
hij de piloot, die even
naar het toilet is ge
weest, te hebben bui
tengesloten. Bij huis
zoekingen worden
aanwijzingen gevon
den, dat het neerstor
ten van het vliegtuig
met voorbedachte ra
de is uitgevoerd. Lu
bitz vertelde zijn art
sen dat hij niet meer
vloog en zocht in de
dagen voor de ramp
op internet naar cock
pitdeuren en hun vei
ligheidssystemen.
Met zijn actie nam hij
alle 149 inzittenden,
144 passagiers en 5 be
manningsleden, mee
de dood in.
Op 24 maart 2015
boort de Airbus
A320-211 van German
wings zich zo'n 100
kilometer ten noord
westen van Nice in
de zijkant van een
bergwand in de Fran
se Alpen. Aanvanke-
geluksvogels
door Jeroen Schmale
Bergingswerkers
zijn in de Franse Al
pen op zoek naar
slachtoffers van de
ramp en resten van
de Airbus van Ger
manwings.
foto Reuters
