Toch trots terug uit Costa Rica na moordpoging
NIEUWS 7
Belgen staan het
schiereilandje in de
Maas graag af aan
Nederland. „Illegale
feesters, stropers en
sekszoekers hebben
hier vrij spel."
'We kunnen het schiereiland
alleen per boot bereiken.
We mogen niet over
Nederlands grondgebied
zonder toestemming te vragen'
de Belgen erheen. „Per boot dus,
want de Belgische politie mag al
leen over Nederlands grondgebied
als we officieel toestemming heb
ben gevraagd", vertelt de Bel
gische politiecommissaris Jean
Francois Duchesne.
Hij weet het nog goed, die hele
delegatie in dat bootje en daarna
klimmend tegen het modderige ta
lud. De Belgen waren er snel uit:
de man was geen slachtoffer van
moord. Duchesne: „Gewoon over
leden, wees sectie uit. Zijn hoofd
vonden we een paar meter verder
op. Waarschijnlijk losgeknaagd
door dieren, vogels misschien, zei
de lijkschouwer. Hij was vermist
en lag er al een paar dagen."
Een jaar na het gehannes rond
het lijk, in 2012, startten de onder
handelingen om dit stuk België
aan Nederland te geven. In ruil
overigens, voor een nog kleiner
stukje Nederland van vier hectare
dat aan de overkant van de Maas
in dezelfde situatie verkeert. De
schiereilandjes zijn een overblijf
sel uit de periode 1960-1980, toen
de Maas op een aantal plekken
werd gekanaliseerd en minder
bochtig werd. De landsgrens werd
echter niet verlegd, waardoor stuk
jes grondgebied van Nederland en
België ineens bij het 'verkeerde
land' hoorden, fysiek gezien. „Dat
zorgt voor veel handhavingspro-
blemen", zegt Cècely Loontjes
van de provincie Limburg over
het feit dat politiekorpsen uit bei
de landen er eigenlijk niet kun
nen komen. „En dus vinden veel
overtredingen plaats." Peter Ski-
bicki van jachthaven Portofino
weet daar alles van. „Het is een
vrijplaats", zegt hij. „Naaktlopers
Nederland krijgt
eind dit jaar
14 hectare land
van de Belgen:
een landtong in
de Maas bij het
Limburgse Eijsden. Kijk op de
kaart en zie waarom: Door de cu
rieuze ligging kunnen zowel de
Nederlandse als Belgische politie
er niets beginnen.
Het heet een natuurgebied te
zijn. Je komt er door naar Eijsden
te rijden, bij de jachthaven te par
keren, naar de Maas te lopen en
rechtsaf te slaan, de landtong op.
Na een paar honderd meter zie je
dan een hekje dat niemand tegen
houdt, want het prikkeldraad dat
eraan vastzat heeft losgelaten.
Passeer dat hek en je bent er: in
België, op precies dat landje-vol-
struikgewas dat België eind dit
jaar aan Nederland overdraagt. De
Belgische politie zal er blij mee
zijn. Het schiereilandje zit vast
aan Nederland en is verder om
ringd door de Maas. Als Belgische
agenten erheen willen, moeten ze
per boot en de laatste meters wa
dend door het water, want een
aanlegsteiger is er niet.
Zo ging het dus vijfjaar gele
den toen een wandelaar een lijk
op het schiereiland zag liggen, ont
hoofd ook nog. Dat rook naar cri
me, maar de Nederlandse politie
mocht er niet op af. Dus moesten
komen er, homo's spreken er af. Il
legale vissers zie je er. Stropers
ook. Of als je met je bootje flink
wil feesten met drank en drugs,
leg daar maar aan, de politie mag
er toch niet komen. En wat ook is
gebeurd: iemand met een posta
dres in Nederland, die daar in een
bootje woont en uitkering trekt in
Nederland. De sociale dienst kan
hem toch niet pakken daar." Nog
een leuk detail: „De Antwerpse
club van snorrendragers komt er
ook elk derde weekend van juni
het land claimen. Met de gedach
te: als je dat jaren volhoudt, wordt
het stukje land ooit echt van jou."
Een bordje met de tekening van
een snor en de tekst 'Republiek
Snoravia' staat bij de landsgrens.
Stropers, oplichters, feestvier
ders en snordragers. Maar nu in
de winter zie je ze niet, in het
paar honderd meter lange bosge-
biedje. Het is te danken aan vrij
willigers dat het drassige wandel
pad een beetje begaanbaar is,
want het Limburgs Landschap
houdt op met harken bij precies
dat hekje dat Nederland van Bel
gië scheidt. Zelfs de grazende Hol
landse Gallowayrunderen gaan de
grens niet over. De Belgen kwa
men er ook zo goed als nooit, trou
wens, erkent commissaris Duche
sne. „Als iemand daar wat ziet, bel
len ze nóóit ons. Altijd de Neder
landse politie. Het is dus logisch
dat het eindelijk naar Nederland
overgaat."
Wat er daarna gebeurt met 'het
vrijstaatje in de Maas' is nog on
duidelijk. Cècily Loontjes legt uit
dat 'afspraken over het gebied in
het nog op te stellen 'traktaat' zul
len komen te staan', dat straks
naar de minsters van Buitenland
se Zaken gaat ter ondertekening.
Toch weet Peter Skibicky zeker
dat het schiereilandje een natuur
gebiedje zal blijven: „Van tijd tot
tijd overstroomt de Maas en staat
het schiereiland onder een halve
meter water. Ze zullen er dus
nooit gaan bouwen."
Eigenlijk wil Peters-Van Duijnho-
ven (47) geen kwaad woord horen
over Costa Rica, het land waar ze
dinsdag dacht het leven te laten.
In hun bed and breakfast, dat ze
sinds 2007 met man Henk (52)
even ten noorden van hoofdstad
San José runt, werd ze 's avonds
overvallen door drie mannen. „Ik
dacht echt: dit was het dan, dit
wordt mijn dood."
De overvallers grepen haar in
de keuken, trokken haar naar de
grond, staken haar met een mes
en probeerden een stukgescheur
de kussensloop in haar mond te
proppen. „Ik lag op een gegeven
moment tegen de koelkast aan
met twee mannen bovenop me. Ik
heb geprobeerd te roepen, heb te
gen de koelkast geslagen om la
waai te maken. Maar ik voelde hoe
ik verslapte." En toen kwam Henk
de trap af stormen.
Die lag boven te slapen. „Hij
voelde zich al een tijdje niet lek
ker." De drie overvallers namen
de benen. Carolien vermoedt dat
ze na haar ook Henk hadden wil
len vermoorden, om vervolgens
op alle gemak in huis naar geld te
gaan zoeken.
Met haar gaat het inmiddels re
delijk. Ze zit onder de blauwe
plekken, heeft kneuzingen, snij-
wonden, wonden in haar mond.
„De pijn is erger dan woensdag."
Maar ze leeft nog.
Het bericht over de overval
bracht een stroom reacties te
weeg. De telefoon heeft in huize
Peters niet meer stilgestaan. Er is
zelfs een inzamelingsactie gestart
om hun terugkeer naar Nederland
mogelijk te maken.
Carolien: „Hartverwarmend al
lemaal, maar zo'n inzameling wil
len we absoluut niet. Geweldig
wat mensen allemaal willen doen,
maar we hebben goed gespaard, er
is financieel niks aan de hand. La
ten ze het geld maar aan zieke
mensen geven of zo."
Carolien heeft ook gehoord van
het Nederlands stel dat deze week
dood in Costa Rica werd gevon
den. Vermoord. „Ik ken ze niet, en
het is aan de andere kant van het
land. Dus ik weet niet wat daar ge
beurd is."
Maar het is zeker niet zo dat
Costa Rica nu ineens onveiliger is
geworden. „Ik wil geen negatieve
reclame maken voor Costa Rica."
Ze heeft gewoon pech gehad,
denkt ze.
Maar toch: ze vertrekken uit
het land. „Henk had altijd al wel
twijfels. Ons huis stond al te
koop, maar we waren ook alweer
bezig met plannen om nog wat bij
te bouwen. We leefden zeg maar
twee richtingen op: blijven en te
ruggaan. Maar hebben altijd ge
zegd: als ons iets met geweld over
komt, is de lol er vanaf."
Ze willen hun bed and breakfast
nu gaan verhuren en zo snel moge
lijk terugkeren naar Nederland.
„En dan zien we wel wat we daar
na gaan doen."
Wat ze wel gezegd wil hebben:
hun droom - eind vorig jaar nog
onderwerp van de jubileumreeks
van tv-programma Ik Vertrek- is
uitgekomen. „We hebben het ge
presteerd, zonder enige zekerheid
vooraf en zonder horecaervaring.
Elke gast die hier komt zegt:
'Wow! Wat een paradijs'. Dat heb
ben we waargemaakt en daar zijn
we trots op."
VRIJDAG 8 JANUARI 2016
k GRINDGAT
1 -s OOST
MAARLAND
Maastricht
BELGIE
A2
Francois Duchesne
Belgische politiecommissaris
De Antwerpse snorrendragersdub claimt het land elk jaar een weekend, in
de hoop dat het van hen wordt als ze dat maar lang genoeg volhouden.
Schimmige praktijken op 'Snoravia'
door Victor Schildkamp
door Eric Reijnen Rutten
GROESBEEK. Nee, Costa Rica is niet
onveiliger geworden. „Wat ons is
overkomen gebeurt overal." Toch
keren Carolien Peters-Van Duijnho-
ven en haar man Henk, vorige
maand nog te zien in Ik Vertrek, te
rug naar Groesbeek, waar ze van
daan komen. De poging Carolien te
vermoorden in hun eigen bed and
breakfast is de druppel.
Henk en Carolien Peters-Van Duijnhoven met hun honden in de tuin van
hun bed and breakfast in Costa Rica.
