In stilte onze
aaide kussen
nietje voeten
2 I HARTS*
Lekker in balans
Dry January
Miljoenen gezelligheidsdrinkers laten in de
maand januari bewust de alcohol staan. Hoe
moeilijk is dat? Verslaggever Ingrid Beckers
nam de proef op de som. Snakkend naar een glas
rode wijn viel ze spontaan twee kilo af.
SFEER
IN DE LES
Êfc ONTSPANNEND
Vroeger, thuis, werd goed
gedronken. Mijn man viel als
een blok voor me nadat ik
hem onder de tafel zoop
Ik voel me een
verstandige, saaie
muts. En ik vraag
me af: wat kraam ik
zelf allemaal uit
meteen slokop?
Een stiltewandeling. Als je weieens in
je eentje hebt gewandeld, weetje
toch wat dat inhoudt? Dat zou je
denken, maar het klopt niet helemaal.
Wil je het goed doen,
dan houd je tijdens de
wandeling een mantra
in gedachten, leert yo-
gadocent Hanneke
Megens ons. De wan
deling is onderdeel
van een yogaweekend
in Domburg. Een voor
beeld van zo'n repete
rend zinnetje: 'I arrive,
I arrive, in the here, in
the now, I am home, I
am home'. Zo kom je
'in het moment'. Voor
de zekerheid herhaalt
ze het nog eens. Zit de
mantra erin? Goed zo.
Dan vertrekt de groep
naar het strand, een
half uur lopen. Het
waait flink: heerlijk.
De mantra ben ik al
gauw kwijt, maar dat
geeft niets. Het is fijn
om mijn mond te
mogen houden. Ik kijk
beter om me heen dan
gewoonlijk en bewon
der de Domburgse ju-
gendstilwoningen die
we passeren. Af en toe
loopt er iemand naast
me, maar ik heb geen
idee wie. Het is fijn
dat het niets uitmaakt.
En kijk, daar zijn de
duinen al. Op de top
aanbeland, ben ik ver
rast: de aanblik van de
zee ontroert me. Ik zie
de zee vaak, maar dit
gevoel heb ik nog
nooit gehad. Zou dat
door de stilte komen?
De groep waaiert uit
en ik laat me door de
wind richting de zee
blazen. Bij de golven
blijf ik lang staan.
Dus dit bedoelen ze
met 'je hoofd leeg
maken'.
TEKST INGRID BECKERS FOTO ANNEMIEK MOMMERS
Ook begonnen aan een
'dry January' of plan
nen in die richting?
Het is internationaal
een trend. Een nieuw
jaar, dus goede voornemens en een
prima moment om de alcohol 31
dagen te laten staan.
Voor mij zit het erop. Na een
maand geheelonthouding mag ik
weer aan de wijn, terwijl miljoenen
anderen beginnen aan hun worste
ling. Voor wie het niet haalt: je
kunt een tweede poging wagen na
carnaval. Dan begint voor de
tweede keer de actie IkPas, waar
mee het Trimbos Instituut mensen
stimuleert fris de lente in te gaan
door dertig of veertig dagen niet te
drinken.
Droogstaan doorbreekt het ge-
woontedrinken, is het idee. Neder
landers nuttigen gemiddeld
tweeënhalf glas alcohol per dag.
Daarmee zijn we een land van zuip-
schuiten. Al weten we dat het niet
gezond is, om niet te zeggen 'puur
vergif'. Eén glaasje zou het risico op
kanker al verhogen. De Gezond
heidsraad adviseert daarom: laat
maar lekker staan, dat glas.
Ik denk dan: ja, echt niet, dikke
doei! Wat heb ik nog zonder mijn
dagelijkse feestje? Zonder drank
wordt het er niet gezelliger op.
Denk ik. Maar is dat ook zo? Heb ik
nog een sociaal leven en kan ik me
ontspannen en lollig zijn op een
kop muntthee en bruiswater?
De kinderen reageren veelzeggend
op mijn goede voornemen. „Mama,
jij?! Een maand niet drinken? Ook
niet op ons grote-mensen-verjaar-
dagsfeest? Nou, leuk hoor, zit jij
met je spaatje terwijl iedereen ge
zellig wijn drinkt. Om je rot te
schamen."
Acht en tien jaar oud zijn ze.
Oeps, wat zegt dat?
Drankzucht
„Bij jullie thuis is het kennelijk pas
feest als de fles op tafel komt," zegt
Rob Bovens, lector verslaving aan
de Hogeschool Windesheim in
Zwolle. „Dat beeld nemen jouw
kinderen over."
Moet ik me zorgen maken? „De
hang naar een roes zit in de mens,"
relativeert Bovens. Hij is initiatief
nemer van IkPas. „Een drankje om
iets te vieren, daar is niets mis mee.
Het punt is alleen dat onze cultuur
bol staat van de feestjes. Zodra de
voetbal rolt, slepen we het bier bin
nen. En thuis geldt: afzuigkap aan,
plop, de kurk eraf. Zo hebben we
onze hersenen geprogrammeerd."
Drankzucht zit in de genen en die
van mij zijn toevallig zwaar belast.
Vroeger, thuis, werd goed gedron
ken. Mijn echtgenoot viel als een
blok voor me nadat ik hem onder
de tafel zoop. En al weet ik mezelf
te beheersen, donderdagavond
móet die dop eraf. Bijna weekeinde,
dus joehoe, gezelligheid! Dat wil
zeggen: Belgisch biertje rond bor
reltijd en goede wijn bij het avond
eten.
In mijn 'proefperiode' moet ik daar
mee breken. Mijn man - hoe zoet -
verrast me met alcoholvrije Weiss-
wein in de koelkast. In de super
markt struin ik de schappen af
naar maltbier dat nog enigszins
door de beugel kan. Palm N/A, Rad-
Ier, Erdinger Weissbier... Zou het
me helpen in deze periode?
Verslavingsdeskundige Bovens is er
geen voorstander van. Alleen al de
smaak van malt triggert alcoholis
ten om door te drinken. En ik? Ik
houd er een slechte gewoonte mee
in stand.
Mag ik alsjeblieft? Die gekoelde
flesjes zijn mijn vrienden, ze bieden
troost in donkere dagen. Ik kan me
zo op ze verheugen. Het vooruit
zicht om na mijn gebruikelijke vier
dagen onthouding (maandag tot en
met donderdagmiddag) niet te
mogen drinken, kost me moeite. Ei
genlijk meer dan het moment zelf.
Weg is die belofte van ontspanning.
Bij vlagen word ik er ronduit cha
grijnig van. „Zeg, je hoeveelste glas
is dat?," snauw ik naar mijn man.
Ik ga maar naar boven, nog wat
werken of vroeg naar bed.
Op etentjes en borrels verheug ik
me de eerste weken nauwelijks.
Want ze staan allemaal in het teken
van drank. Mijn wielerclubje mailt
bijvoorbeeld: 'We zien elkaar om
half acht in de bar. De ballen en de
Tripel staan klaar.' Zul je zien, net
in mijn alcoholvrije maand.
En waar spreek ik doorgaans af
met vriendinnen? In een wijnbar,
natuurlijk. Met een glaasje op heb
ben we meer plezier met elkaar, we
ervaren minder remmingen; daar
over zijn wetenschappers het eens.
Met sommige mensen vallen alco-
holloze gesprekken gewoon dood.
Het heeft zelfs iets hilarisch, merk
ik, broodnuchter zijn in de buurt
van mensen met alcohol in hun
bloed. Een kennisje roept met dub
bele tong: „Knap hoor, niet drin
ken! Moest ik ook eens doen." Dan
stelt ze me voor aan haar buurman.
„Lag ik zomaar ineens mee in bed."
Ik voel me de verstandige, maar
ook saaie muts. En ik vraag me af:
wat kraam ik zelf allemaal uit met
een slok op?
dinsdag5januari 2QI6
BO
gfCHARLOÏÏEVANGENDEREN
Bij de 'wandelmantra' hoort
ook de uitspraak: 'wandelen
is de aarde kussen met je
voeten'. Die onthoud ik, wat
een mooie uitspraak.
De docent laat de mantra twee
keer horen, maar toch ben ik
de woorden snel kwijt. Mis
schien omdat Engels minder
bij je gevoel komt.
De stiltewandeling is absoluut
ontspannend. Ik ben me
veel meer bewust van de
omgeving en geniet meer
van wat ik zie.
Geen minpunt te vinden.
STA JE DAAR MET JE
spa rood
44
