Belangrijke
zaken eerst
1% 99%
In memoriam
2006-2015
Vertrek roept verbazend weinig verbazing op
Het roer is
hier om, de
stuurman kan
vertrekken
naar de oost
commentaar
Waarschuwing
Even voorstellen
Opeens is daar die mededeling: ik ga
naar Nijmegen. Weten ze daar
eigenlijk wat ze staat te wachten?
Middelburg huilt, waar
het eens heeft"'
Uw Mening
De carrièreman
Peter Jansen
Peter Jansen
Peter Jansen is niet meer
onder ons. Wij zagen het
noodlot naderen. Het laat
ste halfjaar ging het berg
afwaarts met de patiënt. Eten van
twee walletjes gaat een mens im
mers zwaar op de maag liggen.
Onlangs bereikte ons dan ook de
voorspelde, treurige tijding: termi
nus, finito, owari, basta! Onze har
telijke condoleances. We herinne
ren ons Peter als de dag van eergis
teren. Hij was een man, ja, een
man. Hij dronk dus graag bier. En,
in de smartelijke eenzaamheid
van zijn hoofdredactionele hok tik
te hij soms iets. Daar stond dan
zijn naam bij: Peter Jansen. Verder
geen commentaar.
Peter is per Tuk-Tukker overge
bracht naar het redactioneel mor
tuarium De Gelderlander te Nij
megen, alwaar voldoende oude
kranten voorradig zijn voor een
flamboyante crematie van dit bij
zondere stukje Zeeuwse journalis
tieke geschiedenis. Voor een vlam
mende reportage is flamberen ook
mogelijk, mits op tijd besteld.
Zeeuwse familie, collega's, vrien
den en vijanden kunnen vrijdag
18 december afscheid nemen van
Peter tijdens een - Deo Volente -
opbeurende bijeenkomst in Bras
serie Lumen te Vlissingen.
Geen bloemen, bier mag wel.
Redactie PZC
VLISSINGEN. Wanneer heb je het
goed gedaan als hoofdredacteur
van de Provinciale Zeeuwse Cou
rant? Wat me het eerst te binnen
schiet is: 'Belangrijke zaken eerst'.
En: 'Het is nooit een wedstrijd ge
weest'. En: 'Wat een stelletje lo
sers'. En: 'Oh oh oh, die gaan
slecht het weekend in'. En: 'Daar
hoef ik m'n jasje niet voor uit te
doen'. Ja, we waren voetbalmaat
jes. De één voor, de ander steevast
achter. Beiden niet super begif
tigd. Maar wel super fanatiek. We
struikelden en holden dat het een
lieve lust was. Heel goed om te
ontstressen. Heel goed om op te la
den. Met het voetbal zijn er op de
redactie hele nieuwe relatiepatro
nen ontstaan. Vriendschappen
voor het leven.
Als je dat voor elkaar krijgt,
da's knap.
VLISSINGEN. 'Ze hebben me ge
vraagd om een halfjaar bij de Gel
derlander aan de slag te gaan'. Het
meest opvallend is het gebrek aan
verbazing op de gezichten op de
redactie. Kennelijk zag iedereen
het al aankomen. Het was een
kwestie van tijd tot de
talent jagers van de Persgroep zou
den denken: die Jansen, zullen we
die maar eens zijn tanden in een
grotere krant laten zetten?
Tegelijk gaan de gedachten uit
naar die redactie in het oosten.
Zouden ze weten wat hen te wach
ten staat?
Een hoofdredacteur die zijn
deur altijd open heeft staan. Die
luistert naar elk idee; al moet je
héél goed kunnen kletsen om
hem van zijn eigen idee af te
brengen. Die zich tot achter de
komma op pagina 39 met de krant
bemoeit. Die van begin november
tot begin april de kans op schaat
sen op natuurijs op de agenda wil
houden. Die meelacht, niet alleen
als er mét hem, maar ook als er
óm hem wordt gelachen. Tijdens
vergaderingen die hij overigens in
negen jaar tijd niet kort of bondig
leert te houden. Die sommige
mensen kansen geeft die ze eer
der niet kregen, waardoor ze tot -
bijvoorbeeld - topverslaggevers
uitgroeien. Die niet terugschrikt
voor flinke ingrepen, zoals het sa
menvoegen van edities; maar ook
gerust vlak voor het moment su
prème op de rem trapt, als de risi
co's toch te groot lijken.
En natuurlijk: een man die een
aan masochisme grenzende liefde
voor het tafelvoetbalspel mee
brengt. Ach, misschien kan hij in
Nijmegen wél eens winnen.
Peter Jansen is de schrik
van de Zeeuwse horeca.
Niet omdat hij op slui
tingstijd altijd laveloos op straat
moet worden gezet. Juist het te
gendeel. Pas als de twee koks,
de jongste bediende en de ober
al twee uur verveeld achter de
tap hangen. Pas als zij als duide
lijk signaal alle stoeltjes omge
keerd op de tafels hebben gezet.
Pas als zij al drie keer indrin
gend maar vergeefs hebben ge
vraagd of de heren van de PZC
toch nog iets willen drinken,
een laatste kopje koffie mis
schien? Pas als ze uiteindelijk
het moede hoofd buigen voor
zoveel onbegrip. Pas dan besluit
de hoofdredacteur van de PZC
dat het genoeg is geweest. Dan
stopt hij zijn felle betoog over
een of andere journalistieke
kwestie. Dan mogen zijn stafle
den naar huis. Hè, hè, even
ademhalen. Morgen weer ge
woon aan de bak. Nu Peter weg
is, zetten we een charme-offen
sief in om de schade te herstel
len. De volgende hoofdredac
teur is gewaarschuwd.
Almanak Tip? redactie@pzc.ni
Het zal zo'n twee jaar geleden ge
weest zijn. Twee heren van een provin
ciale organisatie kwamen langs.
Peter stelde zich voor als zijnde de
hoofdredacteur en Arie Leen als de ad
junct.
„En hij", stelde Peter de Chef Nieuws
dienst voor, „werkt hier al 28 jaar,
maar niemand weet wat hij hier
doet."
Zelden zulke verbouwereerde gezich
ten gezien.
De PZC kan niet zonder Peter
In Geld&Goed
www.pzc.nl Editie WALCHEREN VRIJDAG 18 december 2015 _0 slagregens
257e jaargang nr. 298 Los nummer 1,95 Abonneeprijs 1,11
Peter, de man die~
VLISSINGEN. Ooit was hij blij met die ouwe kop, maar al gauw sloeg de ver
nieuwingsdrift toe. Het moest helemaal anders: meer kleur en diversiteit
graag. Het moest een vernieuwde, weer jéugdige kop worden. Daar bleef het
niet bij. Ook de rest werd aangepakt. Multimediaal gezien werd een grote
sprong gemaakt, de glossy Geniet werd geboren, er kwam een echte video-
ploeg die het Z2-journaal enkele malen per dag maakte en voor het plaatje
bij het praatje in de krant zag de nieuwe afdeling Infographics het licht. Even
zag alles roze door de Giro, en voor de Tour werd een geel hoedje gedragen.
En er werd drie keer verhuisd. En die nieuwe kop? Die is jeugdig genoeg om
in theorie nog jaren mee te kunnen, ook al is de bedenker vertrokken.
100 reacties
