8 NIEUWS
VLUCHTELINGENCRISIS
Fotograaf Catrinus van der Veen
kreeg de kans om rond te kijken
in de noodopvang in Leeuwarden.
Nelofar Sarwari (27)
en haar zus Yalda
(25) uit Afghani
stan waren een
van de eersten in
de enorme hal.
Van de vier stapelbedden in hun
hokje van 5 bij 6 meter bezetten
ze er twee. De zussen breiden in
twee dagen een kleurige, geblokte
deken voor hun moeder Aqela
(65).
De ochtenden beginnen met
bidden rond de klok van 6.00 uur.
Dat doen ze om de beurt; ze heb
ben maar één bidkleed kunnen
meenemen. Om 8.00 uur start de
dag echt met een Hollands ontbijt
van sneetjes wit- of bruinbrood.
Van 10.00 tot 12.00 uur krijgen Ne
lofar en Yalda taalles. Ze missen
geen moment en ze zijn bloedse
rieus in hun studie.
In de middag breien en stude
ren de vrouwen in de Friezenhal.
Hun moeder zit of ligt meestal op
het bed. Ze hebben de pech dat
hun ruimte zonder plafond - dat
heeft geen van de slaapruimten -
aan de buitenkant van een hele rij
cabines ligt.
Het bed van hun moeder staat
tegen de achterwand. Aan de ande
re kant van de dunne afscheiding
van bordkarton lopen mensen,
spelen kinderen met een bal of
scheuren ze op rollerskates door
de gangen. Uitkleden, aankleden,
de jonge vrouwen doen dat maar
in de wc-ruimte dichtbij.
Het is rumoerig in de hal. Soms
gaan mensen met elkaar op de
vuist. Vaak kinderen, maar ook
wel volwassen mannen. De veilig
heidsdienst of de politie grijpt el-
ke dag wel een keer in, zegt Nelo
far. „We bemoeien ons er niet
mee." Na het avondeten en het
bidden ontspannen ze wat. Als
om 21.30 uur de ledlampen in de
hal doven, gaan de spots aan de
buitenkant van de schotten aan.
„We gaan daar dan onder zitten
en leren Nederlands."
Met slapen hebben de vrouwen
geen moeite, ook al dempt het ge
luid pas na middernacht. Kinde
ren zijn vaak tot laat op en racen
door de gangen. Gesprekken, ge
roezemoes, geschuif van stoelen,
klappen van deuren, machines, er
is altijd geluid. Na een halve dag
in de Friezenhal piepen je oren.
Nelofar en Yalda zijn oprecht,
ze spreken hun verhaal op geen
enkel moment tegen. Zijn aardig,
Soms gaan mensen
met elkaar op de vuist.
De veiligheidsdienst
of de politie grijpt elke
dag wel een keer in.
vriendelijk en tegelijk ambitieus
en zeer strijdvaardig. Willen niets
liever dan in het vrije Nederland
hun toekomst opbouwen. Voor
zichzelf en voor Nederland. „We
willen jullie land helpen." Enkele
dagen later zitten ze gebroken aan
het lunchtafeltje. „We moeten te
rug naar Hongarije", zeggen ze.
Twee maanden gaat het nog du
ren voor de IND hun exact vertelt
wat te doen. „We kunnen dan een
advocaat inhuren om het besluit
aan te vechten."
LEVEN
TUSSEN
MUREN
VAN
KARTON
Kinderen spelen in de 'gangen' van het opvangcentrum in de Friezenhal
van het WTC Expo in Leeuwarden.
door Marscha van der Vlies
Bewoners tuigen hun kerstboom
op, compleet met ballen en lichtjes.
Een jonge vluchteling uit het
Oost-Afrikaanse Eritrea.
