223.000
Meeste bijstandsgezinnen in grote steden en gebieden waar inwonertal daalt
Een groeiend aantal kinderen
leeft in armoede. De sociale
gevolgen zijn 'afschuwelijk'.
14 NIEUWS
9%
-i w
ROTTERDAM. Zelf vindt ze het
'niet zo erg' dat haar ouders moe
ten rondkomen van een uitkering,
zegt de 14-jarige Jhathavi Selliya
aan de telefoon. „Ik krijg soms zak
geld en heb laatst nog nieuwe
schoenen gehad."
Haar moeder schetst een ander
beeld, eerder die middag op de
bank in hun kleine, volle flat in de
Rotterdamse wijk Katendrecht.
Binnen is het schemerig. On
danks de donkere regenwolken
die buiten overtrekken, brandt in
de woonkamer geen licht. „Het is
moeilijk. De kinderen hebben
veel vragen", zegt Yasotha Selliya.
„Waarom gaan wij nooit op vakan
tie? Waarom kunnen we onze zie
ke oma in Sri Lanka niet bezoe
ken? Waarom krijg ik die merk-
schoenen niet en mijn klasgenoot
jes wel?" Discussies die regelmatig
ontaarden in ruzies.
Jhathavi en haar zusje Washna-
vi (10) delen een slaapkamer. Aan
de muur hangen posters van tiene
ridolen Selena Gomez en Ariana
Grande. In het kamertje passen
net twee bedden, een uitpuilende
kast en één bureautje.
Eigenlijk kan het zo niet langer,
zegt hun moeder. Ook de jongste
krijgt nu huiswerk. Zij moet daar
voor uitwijken naar de huiska
mer, waar vader voor de tv zit. En
de oudste wil langer opblijven.
Dat zorgt voor spanningen. „Hope
lijk komen we snel in aanmerking
voor een vierkamerappartement."
Vorig jaar leefden 223.000 kin
deren in Nederland in een bij
standsgezin, 6,5 procent van het
totaal. In 2009 was dat nog 'maar'
5,2 procent.
„Het aantal volwassenen in de
bijstand stijgt al een paar jaar. Dat
zien we dus terug bij hun kinde
ren", verklaart Jan Latten, hoofdde
mograaf van het Centraal Bureau
voor de Statistiek en hoogleraar
Sociale Demografie aan de Univer
siteit van Amsterdam.
Rotterdam spant de kroon: daar
groeit bijna een op de vijf kinde
ren op in een bijstandsgezin. In de
grote steden wonen naar verhou
ding meer gescheiden moeders
die alleen moeten rondkomen, ver
klaart Latten. Bovendien zijn er
meer niet-westerse allochtonen
dan in andere delen van het land.
Zij zijn vaker werkloos.
Navagswaran Selliya raakte in
2007 werkloos. „Bij een ongeluk
brak ik m'n rug en benen. Ik repa
reerde caravans, maar nu kan ik
niet meer zo lang staan", verklaart
hij. Yasotha werkte jarenlang als
schoonmaakster in een hotel.
Maar dat zware werk kan ze door
een nekhernia niet meer aan, ver
telt ze. „Lichter werk, bijvoor
beeld achter de computer, kunnen
we niet vinden. We komen uit Sri
Lanka. Daar hebben we nooit een
diploma gehaald."
Ook aan de randen van Neder
land, in de krimpgebieden in het
noorden en zuiden, groeien kinde
ren relatief vaak op in armoede.
Zo wonen veel bijstandskinderen
in Heerlen, Groningen, Kerkrade,
Enschede, Appingedam en Pekela.
In die gebieden is weinig werk.
Maar armoede komt overal voor,
benadrukt directeur Jocelyn Nas-
senstein-Brouwer van de Linda
Foundation, die extraatjes regelt
voor kinderen in gezinnen die het
financieel zwaar hebben. Zelfs in
het Gooi. „Denk aan moeders die
achterblijven met schulden nadat
vader met de noorderzon is ver
trokken. Ze hebben weliswaar een
dak boven hun hoofd en eten op
tafel, maar daar is alles mee ge
zegd. In zulke gezinnen heerst per
manente stress. Is er nog wel ge
noeg geld voor de boodschappen?
Kinderen kunnen zelf geen ver
jaardagsfeestje geven, dus worden
ze ook niet uitgenodigd door ande
re kinderen. Of ze gaan niet om
dat ze geen geld hebben om een
cadeautje te kopen. Ze worden va
ker gepest, omdat er geen geld is
voor leuke nieuwe kleren. Dat
maakt ze erg kwetsbaar. Arm zijn
is met veel schaamte omgeven. De
sociale gevolgen van opgroeien in
armoede zijn afschuwelijk."
In veel gemeenten zijn speciale
potjes voor sport, cultuur en
schoolreisjes. Die moeten ook kin-
'Armoede is met veel
schaamte omgeven.
Het maakt kinderen
kwetsbaar'
deren in arme gezinnen de kans
geven om mee te doen, zodat ze
zich sociaal kunnen ontwikkelen.
Zo kan de 10-jarige Washnavi
dankzij zulke fondsen turnen en
naar muziekles.
Haar oudste dochter is meer op
zichzelf, zegt Yasotha. „Meestal zit
ze op haar kamer, met haar tele
foon te spelen, muziek te luiste
ren of te studeren. Op school doet
ze het goed; ze zit in 3 havo en wil
graag huisarts worden."
De Selliya's kregen onlangs, net
als 6.000 andere gezinnen in Rot
terdam, via de gemeente 250 euro
per kind om kleren, schoolspullen
of sportmaterialen te kopen. De
Linda Foundation besteedt het
geld van donateurs aan vergelijkba
re cadeaubonnen. Die kunnen ar
me gezinnen uitgeven bij vier
winkelketens die het initiatief
sponsoren.
Haar dochters waren uiteraard
blij met het extra budget, vertelt
Yasotha. Maar: „De bon was alleen
te besteden bij V&D en Daka, rela
tief dure winkels. Bij de Primark
had Jhathavi veel meer kleren kun
nen kopen in haar stijl."
Jhathavi zelf kan niet wachten
tot ze 15 is. „Dan neem ik een
baantje in de supermarkt en kan
ik zelf sparen voor dingen die ik
leuk vind."
"A
'04 '06 '08 '10 '12 '14
door Annemieke van Dongen
Vorig jaar leefden 223.000 kinderen
in een gezin dat moest leven van
een bijstandsuitkering.
Jocelyn Nassenstein-Brouwer
directeur Linda Foundation
Steeds
meer
eren
ening
Moeder Yasotha, Washnavi (10) en vader Navagswaran Selliya.
foto Marco de Swart
Bijstandskinderen van het
totaalaantal minderjarigen
Per gemeente, 2014
3%
3 - 6%
6-9%
Landelijk
251115 I JG I BRON: ANP
