14 NIEUWS
DIAGNOSE
DE
PRAKTIJK
1
DE
PRAKTIJK
2
DE
ANALYSE
Oké. Ik beken. In de
grond heb ik een voorlief
de voor alles wat slecht is
in de ogen van de voed
sel- en gezondheidsgesta-
po. Vet, zout, frisdrank en
alcohol, I love it. En Bra
bants als ik ben: liever
meer dan minder.
Toch spreek ik geregeld
mijn zelfbeheersing aan.
Wegens hypochondri
sche inslag: dit verhoogt
kans op kanker, dat is een
aanjager voor diabetes en
bij die consumptie gaat
het alzheimeralarm op
tilt. Maar ook maak ik af
en toe culinair pas op de
plaats vanwege het uit
zicht op de weegschaal.
Het resultaat is een merk
waardige parade vol in
consequente keuzes en in
grediënten. Broodje ham
burger? Zeker, maar al
leen lokaal en ambachte
lijk. Het mes gaat in kool
hydraten. Behalve bij spa
ghetti vongole en de zelf
gemaakte Indische lem-
per van mijn tante.
Voor wijn geldt: biologi
sche chardonnay en mer-
lot, heerlijk. En op het ge
bied van sigaretten: af en
toe één beïnvloedt toch
niet mijn hobbytijden op
de 10 kilometer?
Voor mijn werk verdiep
ik me al langer in allerlei
voedselhypes, happy li
festyles en lucratieve eet-
trends, al dan niet in
boekvorm. The Paleo So
lution, 40 dagen zonder
suiker, New Nordic Diet,
Powerfood. De lijst
groeit en groeit, net als
de lawine aan tegenge
stelde adviezen.
En het verschijnen van
de laatste richtlijnen van
de Gezondheidsraad
brengt daar zeker geen
verandering in. Waar
dieetgoeroes als Kris Ver-
burgh (De voedselzand-
loper) brood, pasta en
rijst in de ban doen,
pleit de Gezondheids
raad juist vóór deze pro
ducten. Zelfs in volko
ren- en zilvervliesvarian-
ten. Verder in genade
aangenomen: peulvruch
ten, fruit, zuivel, vette
vis, thee en koffie (al
leen door papierfilter).
Een streep gaat door
rood en bewerkt vlees,
alcohol, fris, vruchten
sap, zout en nicotine.
Een week ga ik het pro
beren. Gadver. Want het
advies, mits tot op de let
ter gevolgd, klinkt onaan
trekkelijker dan het me
nu van doorgeschoten
detoxklinieken waar ver
wende tv-types ontslak-
ken.
Eerst in gestrekte draf
naar de supermarkt.
Want al jaren geen volko
ren- en zilvervliesrijst in
huis. Niet sexy.
Hetzelfde geldt voor lin
zen, spliterwten en nat
te noten.
Het begint al bij het ont
bijt. Een gekookt ei mag,
maar smaakt zonder
zout toch compleet an
ders dan met. Bij het op
starten van de blender
voor het maken van
mijn favoriete smoothie
- ananas, banaan, sinaas
appel - slaat twijfel toe.
Is dit nou vruchtensap?
Maar niet doen.
En ook de ochtendkoffie
blijkt taboe. Met de aan
schaf van Nespresso -
meeloopmerk voor kof-
fieliefhebbers - verdwe
nen papierfilters in de
mottenballen. Omdat op
de aluminium capsules
een taboe rust, ga ik aan
de verse muntthee. Vol
gens wederhelft Willem
een duur verzinsel waar
alleen vrouwen in trap
pen. Ik vind het een ver
frissend drankje met
een hint van gezond
heid. Hoewel het me op
dag 3 al meer dan fors
gaat tegenstaan, zeker
zonder tegengas van cola
light of pepsi max. Dat
zelfs lightvarianten nu
ook niet meer mogen,
gaat er moeilijk in.
Ik lunch - hoe Hollands
- met een boterham met
kaas en een handvol no
ten. Thuis schaft de pot
zelfgemaakte erwten
soep (vegetarisch), zilver
vliesrijst met een Thais
prut je (kip in plaats van
rundvlees) en speltnoe-
dels met champignons.
Smakelijk? Ach. Maar
geen eerste keus.
Pas echt hinderlijk wordt
het advies van de Gezond
heidsraad tijdens sociale
eet- en drinkmomenten
buiten de deur. Niet al
leen de reacties ('O, wat
erg' en 'Hoe moet dat
nou?') voelen alsof er een
fatale afwijking is gecon
stateerd. Ook de richtlij
nen transformeren je in
een sociale paria. Tijdens
een etentje met vriendin
nen bij een goede Rotter
damse Italiaan blijkt vrij
wel de hele kaart een
no-goarea. Wit brood, car-
Een week het menu van
de Gezondheidsraad. Is
dat draaglijk? Nou, het is
vooral saai en asociaal:
het is een dieet voor ein-
zelgangers die niet buiten
de deur en in gezelschap
eten. Aankomen met je ei
gen plastic bakje bij een
gastheer of-vrouw of een
gerecht in een restaurant
ontleden is bepaald geen
aantrekkelijke pr. Kort-
paccio, parmaham, ravioli
met pittige runderworst,
witte pasta, kalfsrosbief...
Terwijl het gezelschap
wegglijdt bij steeds hoge
re promillages ('Wat onge
zellig ben jij') zit ik boven
een caesar salad met gam
ba's aan het water. Door
de Gezondheidsraad
krijgt uit eten gaan een
nieuwe dimensie.
Ook als ik met weder
helft Willem ons favorie
te buurtrestaurant be
zoek, de Burgerclub op de
Nieuwe Binnenweg, kan
ik bijna niets van de kaart
bestellen door de promi
nente aanwezigheid van
rood en bewerkt vlees.
Het wordt een kipburger
met mangochutney en
avocado waar ik het
broodje van afpel.
De gin-tonic blijft achter
wege. Sowieso valt op
hoe vaak alcohol normaal
gesproken op het menu
staat. Ook tijdens werkge-
relateerde bijeenkom
sten: overal draait de bier-
pomp en gaat de kurk
van de fles.
om: je wordt niet blij van
deze richtlijnen. Behalve
dan wanneer je na een
week naar de weegschaal
tuurt die twee kilo min
der aangeeft. Ook moet ik
toegeven dat ik me fitter
voel na de sterke vermin
dering van mijn vlees- en
alcoholinname. Het af en
toe poldermodellerig toe
passen van deze richtlij
nen lijkt mij de beste op
tie. Een aanname die
dieetpsycholoog Heieen
Ligtelijn bevestigt. An
ders is het domweg niet
vol te houden, zegt zij.
„Eten is meer dan alleen
je lichaam voeden. Socia
le redenen tellen en die
worden genegeerd in
bijna alle adviezen over
gezonde voeding. Af en
toe moet je de regels iets
oprekken."
Annemart van Rhee eet
volgens de nieuwe
voedingsvoorschriften.
foto Jacqueline de Haas
