Aanklaagster Miranda Paapen is per 1 januari advocaat-generaal bij het gerechtshof in 20 INTERVIEW Zedenofficier Miranda Paapen vertrekt uit Breda. Ze staat bekend om de forse straffen die ze eist. MIRANDA PAAPEN ls zedenofficier heeft Miranda Paapen (37) mis schien wel de lastig ste portefeuille bij het Openbaar Mi nisterie. De aanklaagster uit Bre da, die per 1 januari advocaat-gene raal in Den Bosch wordt, lijkt er met speels gemak mee om te gaan. Ze is rap van tong en staat bij mensen om haar heen bekend als iemand die hoge straffen eist. „Maar ze heeft ook oog voor on schuld", voegt een advocaat toe. Paapen heeft in een paar jaar tijd een geheel eigen, duidelijke stijl tentoongespreid. Met haar werd het nooit saai. „Ze weet een complexe moordzaak, met een ont kennende verdachte, terug te brengen tot een requisitoir van een kwartier", zei de advocaat die tegenover haar stond in de moord zaak rond Gideon Verhelst in Ter- neuzen." „Duidelijk zijn en zorgen dat men sen blijven luisteren. Vertellen waar het bewijs zit. Of niet, want ik eis ook gewoon vrijspraak als het er niet in zit. Hoe meer woor den ik nodig heb, hoe slechter ik mezelf vind. Het is voor mij een sport om in zo min mogelijk zin nen zo veel mogelijk te zeggen. Ik ben er van overtuigd dat heel veel woorden alleen maar afleiden. Als ik drie uur aan het woord moet zijn om te kunnen zeggen dat iets is bewezen, doe ik iets niet goed. Dan heb ik het dossier niet goed gelezen of ik hoor mezelf te graag praten." „Ja, ik zit altijd wel hoog. Dat komt ook wel door mijn Dordtse achtergrond. Toen ik daar werkte, strafte de rechtbank ook hoog. Ik ben ook niet iemand die heel gauw tijdens een zitting de straf die ik in gedachten had matigt. Ik denk niet snel: goh, dat is toch wel een sneu verhaal. Het gebeurt natuurlijk wel. Dat het heel plausi bel klinkt wat een verdachte zegt. Dat er drie jaar op m'n kladje staat, maar dat het toch een straf van 24 maanden wordt." „Ik heb nog nooit gehad dat men sen boos werden over beslissin gen die ik nam. Ook niet als ik be sluit dat ik niet kan vervolgen. Ik moet me houden aan de wettekst, dat is één. Maar ik moet ook nog wettig en overtuigend bewijs vin den. Wettig bewijs, uit meer dan één bron. Ik kan soms echt het ge voel hebben dat een misdrijf is ge beurd, maar als dat bewijsmini- mum er niet is, kan ik niks. Dat moet ik dan aan die mensen uit leggen. 'Ik denk niet dat u jokt, maar ben gebonden aan de regels die de wet stel.' Ik doe dat niet via 'Hoe meer woorden ik tijdens een requisitoir nodig heb, hoe slechter ik mezelf vind' de telefoon of via een stom brief je. Ik nodig ze uit en leg de kaar ten op tafel. En ik leg ze ook uit dat ze daarover altijd nog een klacht kunnen indienen. Ik krijg alleen zelden klachten, hoewel dat natuurlijk mazzel kan zijn." „Vooral bij zeden doe je aan maat werk. Bij een enge verkrachting is het natuurlijk duidelijk, dan moet je vervolgen. Maar er zijn tegen woordig heel veel jeugdzaken met die telefoontjes. Ze maken fotoo tjes en delen die. Als we die alle maal moeten oppakken, ligt de he le afdeling lam, en zeker de afde ling kinderporno. Want dat is het als je naaktfoto's van minderjari gen gaat whatsappen. Vaak is het dan toch: telefoon innemen en uit leg geven over wat ze doen. Het is dat óf vervolgen als je een foto van je geslachtsdelen verstuurt. En dan heb je je hele leven een ze denfeit op je strafblad. Overigens is dat ook echt voor ouders een verantwoordelijkheid. Die moe ten hun kinderen opvoeden. Niet de school." „Dat valt eigenlijk erg mee. Na tuurlijk is elke straf te laag, maar het gebeurde kan ik niet terug draaien. Ook niet met een straf. En Nederland straft al zo hoog. In landen om ons heen zijn de straf fen beduidend lager of kun je na de helft al naar buiten. Mensen hebben een soort onwetendheid en denken dat het heel erg helpt als je mensen maar lang opsluit. Nee, al die reacties op internet vind ik humor van de bovenste plank. Ik lees erin dat die mensen in hun leven heel veel geluk heb ben gehad en nooit iets zwaars hebben meegemaakt. Je weet niet wat je meemaakt dan. Natuurlijk zijn mensen boos, maar het is vaak al voldoende om te erkennen dat ze leed hebben en dat het niet hun fout is. Dan ben je al een eind." „Dat soort onderzoeken zijn leuk, omdat ze zo complex zijn. Er zit heel veel forensisch onderzoek in. Dat is heel interessant. Vanaf dag één is de impact ook heel groot. Ik kende ze uiteindelijk allemaal in Terneuzen, inclusief hun bijna men. Het is ook leuk om even een uitstapje te hebben tussen alle ze denzaken. Net zoals af en toe een overval." „Ik ga het contact met de politie wel missen. Maar ik wil wat an ders. Kijken naar een zaak die ei genlijk al klaar is. Vind ik dat de rechtbank het goed heeft gedaan? Was de motivering in orde? Waar om klopt de straf niet? Het lijkt me leuk om daar kritisch naar te kijken." Nooit een woord te veel door Pieter van Klinken Geboren: Tilburg, 1 juli 1978 Woonplaats: Breda Burgerlijke staat: gehuwd, 2 dochters Opleiding: In 2001 afgestudeerd in Euro pees en internationaal recht en Strafrecht, Faculteit Rech ten van de Katholieke Univer siteit Brabant, Tilburg. Werkervaring: 2002 advocate te Zierikzee 2002 gerechtssecretaris, rechtbank Breda 2003-2005 gerechtssecreta ris, rechtbank Rotterdam 2005-2006 parketsecretaris Openbaar Ministerie, Dor drecht 2006-2012 officier van justi tie, Openbaar Ministerie Dor drecht 2012-2015 officier van justi tie, Openbaar Ministerie Zeeland/West-Brabant 2016 advocaat-generaal, Openbaar Ministerie Den Bosch Het requisitoir is hét moment van de officier van justitie. Wat is volgens u het belangrijkste doel van een requi sitoir? Een journalist die veel zaken van u bijwoonde zei: ze durft hoog in de boom te gaan zitten met haar strafei sen. U eist hoge straffen. U doet met name de zedenzaken. Een pijnlijk en beladen onderwerp. Ik sprak met uw naaste collega. Die zei dat het strafrecht niet altijd ge schikt is voor zedenzaken. Maar mensen vinden dat je elke da der aan de hoogste boom moet han gen. U deed ook een ingewikkelde moord zaak in een al jaren slepend conflict in Terneuzen. Maar dat wordt allemaal minder, als aanklager bij het gerechtshof.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 20