Jan Lievens heeft zijn film over Zeeuws-Vlaanderen bijna rond 12 PORTRET Jan Lievens maakte naam met zijn communicatiebureau. Nu wil hij zijn Zeeuws- Vlaanderen met een film op de kaart zetten. Momenteel zingt zijn naam volop door de provincie. Daar heb je Jan weer, Jan Lievens, je weet wel, die van Pe tit Paris. Inderdaad, Pe tit Paris, de film, de grote publieksfilm die Zeeuws-Vlaanderen voor eens en al tijd op de kaart moet zetten. Niks geen promofilmpje of documentaire, maar een verhalende film met Nederlandse topac teurs en een Nederlandse topregisseur. Het scheelt vast als je in de communi catie hebt gezeten. Dan heb je zo je net werk. Nu is de financiering van de film in de laatste fase aanbeland. Op de Markt van IJzendijke moeten we het hoekhuis met de trapgevel heb ben. Ingang aan de zijkant, staat er op het raam van de deur die ooit als voor deur dienst zal hebben gedaan. De ka mer met uitzicht op de Markt doet Ik heb me ongelooflijk veel moeten verdedigen tegen het idee dat hier geen 'fuck' te doen zou zijn' dienst als kantoor. Zoon Bas en zijn com pagnon Roel Brugge zitten aan de websi te voor de film te werken. Crowdfun- ding, social media, daar heb je de jongere generaties voor nodig, zal de gastheer even later zeggen. Dat zijn 31-jarige zoon Bas nog van de partij is in IJzendijke mag een klein wonder heten. Hij had bij wijze van spreken het ticket voor Nieuw-Zeeland al in zijn zak. Tot zijn va der een beroep op hem deed. De film, zijn film... Eind dit jaar moet de knoop worden doorgehakt: go of no-go, zoals dat in het jargon heet. Er moeten nog flink wat mensen over de streep worden ge trokken. Maar Jan Lievens heeft er, met een grote groep vrijwilligers in de regio, alle vertrouwen in. Jan Lievens is de man van Lievens Communicatie. Het bureau is nog steeds in Middelburg gevestigd. Jan deed het drie jaar geleden over aan drie medewer kers. Hij was toen 56 jaar. Zijn accoun tant had hem aangeraden er eens over na te denken. Het was mogelijk geweest: na dertig jaar in de communicatiesector had hij er nog tien jaar aan vast kunnen plak ken. Jan: „Nog tien jaar hetzelfde kunst je. Je moet oppassen dat je jezelf niet in de weg gaat zitten. Het werd een manage ment buy-out, daar was ik heel blij mee." Zo kreeg hij ruimte, ruimte om zijn droom - een grote film in het decor van Zeeuws-Vlaanderen - te verwezenlij ken. „Ik hoor al heel mijn leven dat Zeeuws- Vlaanderen zo afgelegen ligt. Al tijdens mijn studie communicatie aan de heao in Eindhoven, meer dan dertig jaar geleden. Ik heb me ongelooflijk veel moeten verde digen tegen het idee dat hier geen 'fuck' te doen zou zijn. Ook tijdens mijn werk. In 2003 sloot ik mij aan bij een club van communicatieadviseurs in Zeist. Een chi que club, met allemaal dikke karren voor de deur. Als nieuw lid mocht ik me voor stellen. Mijn bedrijf zat toen nog in Zeeuws-Vlaanderen. Niemand snapte hoe ik in zo'n regio een bureau met die omvang draaiend kon houden. Beste voor zitter, heb ik gezegd, waar denken jullie aan als ik Zeeuws-Vlaanderen zeg. En daar kwamen ze: alleen maar landbouw, alleen maar oude mensen, verder is er niks te doen. Toen heb ik ze voor de vol gende vergadering uitgenodigd in de Westbeer op de Scheldeboulevard in Ter- neuzen. Met uitzicht op de Schelde. Ik had de voorzitter en zijn secretaris met hun rug naar het raam gezet. Alle ande ren hadden vol uitzicht. Het was die dag prachtig weer. Het was net of ik ze had besteld, maar werkelijk waar, de ene na de andere zeereus stoomde voorbij. Dat kun je zo treffen. De voorzitter moest de hele tijd omkijken, omdat iedereen steeds zat van 'moet je daar kijken, moet je die zien'. Toen werd er geconcludeerd: jullie hebben een boodschap hier, een las tige boodschap omdat jullie identiteit en imago enorm ver uit elkaar liggen. Zo is het idee gerijpt. De regio Zeeuws-Vlaan deren is een prachtig bedrijf met hele goede producten, die we alleen maar be ter moeten gaan verkopen." „Ik maak me zorgen over de krimp. De komende 25 jaar wordt volgens het CBS een bevolkingsdaling van 13 procent voor speld. Van de 106.000 inwoners nu raken we er dan 14.000 kwijt. Dat is elke maand een volle bus. Om dat de beper ken moet je alles uit de kast halen. Na tuurlijk kunnen we heel veel communica tieplannen gaan bedenken. Maar ik kies liever voor concrete middelen. Een aantal jaren geleden zag ik de Franse film Bienve- nue chez les Ch'tis. Ik heb er ook veel over gelezen. Die film heeft de regio erg goed gedaan. Noord-Frankrijk, daar moest je als Fransman niet zijn. Dat beeld is volle dig bijgesteld. Er zijn meer mensen gaan wonen en werken en de streek heeft een toeristische impuls gekregen. Een film kan veel teweeg brengen." Ik maak me zorgen over de krimp. We raken 14.000 mensen kwijt' „Voor mij is de filmwereld nieuw. Ik ben een verhaal gaan schrijven, scenarioschrijf ster Daan Gielis heeft me begeleid. Het verhaal van een randstedeling die voor werk naar Zeeuws-Vlaanderen moet en daar zijn vooroordelen kwijtraakt. Ik heb alles uitgeschreven in tweehonderd scè nes. Filmproducent Matthijs van Heijnin- gen zei: zet het maar op een A4'tje. Dat stuurde ik hem. Hij reageerde binnen vijf minuten. Eerst dacht ik dat iemand me voor de gek hield. Nu zit ik met produ- 'Zeeuws-Vlaanderen, daar ligt mijn basis, het is niet anders. De regio heeft me zo veel gebracht Als je hier opgroeit raak je er nooit meer van los' cent Gijs van de Westelaken aan tafel. We mikken op een film die 300.000 bezoe kers naar de bioscoop zal trekken. Van de benodigde 1,7 miljoen euro hebben we driekwart binnen. We hebben nog een dikke 3 ton te gaan. Eind 2016 in de bio scoop, dat is de planning." „We hebben de hoop dat de film het Cali- mero-denken - zij zijn groot en wij zijn klein - zal doen verdwijnen. Dat we weer trots op Zeeuws-Vlaanderen zijn. Zelfben ik supertrots op mijn regio. In Eindhoven, toen ik daar studeerde, zong ik wel eens het Zeeuws-Vlaamse volkslied. In 2006 heb ik mijn bureau van IJzendijke naar Middelburg verhuisd. Vanwege grote klan ten als de Provincie en Rijkswaterstaat. En omdat je er makkelijker aan personeel kwam. Maar zelfben ik hier blijven wo nen. Nee, ik heb zelfs nooit overwogen om te verhuizen. Kijk eens om je heen, in wat een prachtig pand we hier zitten. Tweehon derd jaar oud, het was het café 's Lands Welvaren, met Louis achter de tap. Hier precies op de andere hoek van de straat woont mijn broer Frans. Ja, die van de schouwburgen. We zijn eikaars klankbord. En daar, op die andere hoek was het Hof van Koophandel. Daar ben ik geboren. Dat hotel-restaurant heeft 118 jaar in de familie gezeten. Ik herinner me dat ik mijn kamer af moest staan als er 's zomers veel gasten waren. We sliepen dan met z'n allen in de woonkamer. Zeeuws- Vlaanderen, daar ligt mijn basis, het is niet anders. De regio heeft me zo veel gebracht. Als je hier opgroeit, raak je er nooit meer van los. Bovendien, er is de laatste jaren enorm veel verbeterd. De tunnel bij Sluiskil, de N61. In combi natie met de kustver- sterking zijn alle strandtenten tussen Breskens en Cad- zand vernieuwd. Er zijn echt veel redenen om trots te zijn." Een prachtig land, dat j e wel moet verkopen door Jan van Damme Film? Da's raar voor een man die altijd over heden en bedrijven aan de man heeft moe ten brengen. Of niet? Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan. Er trekken toch ook veel mensen weg uit Zeeuws-Vlaanderen? Zo is het idee voor Petit Paris gekomen, een film in en over Zeeuws-Vlaanderen. Maar hoe wordt zo'n idee werkelijkheid? Als je zo je nek uitsteekt, dan heb je heel wat voor de streek over.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 12