Jan Lievens heeft zijn film over Zeeuws-Vlaanderen bijna rond
12 PORTRET
Jan Lievens maakte naam met zijn
communicatiebureau. Nu wil hij zijn Zeeuws-
Vlaanderen met een film op de kaart zetten.
Momenteel zingt zijn
naam volop door de
provincie. Daar heb je
Jan weer, Jan Lievens,
je weet wel, die van Pe
tit Paris. Inderdaad, Pe
tit Paris, de film, de grote publieksfilm
die Zeeuws-Vlaanderen voor eens en al
tijd op de kaart moet zetten. Niks geen
promofilmpje of documentaire, maar een
verhalende film met Nederlandse topac
teurs en een Nederlandse topregisseur.
Het scheelt vast als je in de communi
catie hebt gezeten. Dan heb je zo je net
werk. Nu is de financiering van de film
in de laatste fase aanbeland.
Op de Markt van IJzendijke moeten
we het hoekhuis met de trapgevel heb
ben. Ingang aan de zijkant, staat er op
het raam van de deur die ooit als voor
deur dienst zal hebben gedaan. De ka
mer met uitzicht op de Markt doet
Ik heb me ongelooflijk veel
moeten verdedigen tegen
het idee dat hier geen 'fuck'
te doen zou zijn'
dienst als kantoor. Zoon Bas en zijn com
pagnon Roel Brugge zitten aan de websi
te voor de film te werken. Crowdfun-
ding, social media, daar heb je de jongere
generaties voor nodig, zal de gastheer
even later zeggen. Dat zijn 31-jarige zoon
Bas nog van de partij is in IJzendijke
mag een klein wonder heten. Hij had bij
wijze van spreken het ticket voor
Nieuw-Zeeland al in zijn zak. Tot zijn va
der een beroep op hem deed. De film,
zijn film... Eind dit jaar moet de knoop
worden doorgehakt: go of no-go, zoals dat
in het jargon heet. Er moeten nog flink
wat mensen over de streep worden ge
trokken. Maar Jan Lievens heeft er, met
een grote groep vrijwilligers in de regio,
alle vertrouwen in.
Jan Lievens is de man van Lievens
Communicatie. Het bureau is nog steeds
in Middelburg gevestigd. Jan deed het
drie jaar geleden over aan drie medewer
kers. Hij was toen 56 jaar. Zijn accoun
tant had hem aangeraden er eens over na
te denken. Het was mogelijk geweest: na
dertig jaar in de communicatiesector had
hij er nog tien jaar aan vast kunnen plak
ken. Jan: „Nog tien jaar hetzelfde kunst
je. Je moet oppassen dat je jezelf niet in
de weg gaat zitten. Het werd een manage
ment buy-out, daar was ik heel blij
mee." Zo kreeg hij ruimte, ruimte om
zijn droom - een grote film in het decor
van Zeeuws-Vlaanderen - te verwezenlij
ken.
„Ik hoor al heel mijn leven dat Zeeuws-
Vlaanderen zo afgelegen ligt. Al tijdens
mijn studie communicatie aan de heao in
Eindhoven, meer dan dertig jaar geleden.
Ik heb me ongelooflijk veel moeten verde
digen tegen het idee dat hier geen 'fuck'
te doen zou zijn. Ook tijdens mijn werk.
In 2003 sloot ik mij aan bij een club van
communicatieadviseurs in Zeist. Een chi
que club, met allemaal dikke karren voor
de deur. Als nieuw lid mocht ik me voor
stellen. Mijn bedrijf zat toen nog in
Zeeuws-Vlaanderen. Niemand snapte
hoe ik in zo'n regio een bureau met die
omvang draaiend kon houden. Beste voor
zitter, heb ik gezegd, waar denken jullie
aan als ik Zeeuws-Vlaanderen zeg. En
daar kwamen ze: alleen maar landbouw,
alleen maar oude mensen, verder is er
niks te doen. Toen heb ik ze voor de vol
gende vergadering uitgenodigd in de
Westbeer op de Scheldeboulevard in Ter-
neuzen. Met uitzicht op de Schelde. Ik
had de voorzitter en zijn secretaris met
hun rug naar het raam gezet. Alle ande
ren hadden vol uitzicht. Het was die dag
prachtig weer. Het was net of ik ze had
besteld, maar werkelijk waar, de ene na
de andere zeereus stoomde voorbij. Dat
kun je zo treffen. De voorzitter moest de
hele tijd omkijken, omdat iedereen
steeds zat van 'moet je daar kijken, moet
je die zien'. Toen werd er geconcludeerd:
jullie hebben een boodschap hier, een las
tige boodschap omdat jullie identiteit en
imago enorm ver uit elkaar liggen. Zo is
het idee gerijpt. De regio Zeeuws-Vlaan
deren is een prachtig bedrijf met hele
goede producten, die we alleen maar be
ter moeten gaan verkopen."
„Ik maak me zorgen over de krimp. De
komende 25 jaar wordt volgens het CBS
een bevolkingsdaling van 13 procent voor
speld. Van de 106.000 inwoners nu raken
we er dan 14.000 kwijt. Dat is elke
maand een volle bus. Om dat de beper
ken moet je alles uit de kast halen. Na
tuurlijk kunnen we heel veel communica
tieplannen gaan bedenken. Maar ik kies
liever voor concrete middelen. Een aantal
jaren geleden zag ik de Franse film Bienve-
nue chez les Ch'tis. Ik heb er ook veel over
gelezen. Die film heeft de regio erg goed
gedaan. Noord-Frankrijk, daar moest je
als Fransman niet zijn. Dat beeld is volle
dig bijgesteld. Er zijn meer mensen gaan
wonen en werken en de streek heeft een
toeristische impuls gekregen. Een film
kan veel teweeg brengen."
Ik maak me
zorgen over de
krimp. We
raken 14.000
mensen kwijt'
„Voor mij is de filmwereld nieuw. Ik ben
een verhaal gaan schrijven, scenarioschrijf
ster Daan Gielis heeft me begeleid. Het
verhaal van een randstedeling die voor
werk naar Zeeuws-Vlaanderen moet en
daar zijn vooroordelen kwijtraakt. Ik heb
alles uitgeschreven in tweehonderd scè
nes. Filmproducent Matthijs van Heijnin-
gen zei: zet het maar op een A4'tje. Dat
stuurde ik hem. Hij reageerde binnen vijf
minuten. Eerst dacht ik dat iemand me
voor de gek hield. Nu zit ik met produ-
'Zeeuws-Vlaanderen, daar
ligt mijn basis, het is niet
anders. De regio heeft me
zo veel gebracht Als je
hier opgroeit raak je er
nooit meer van los'
cent Gijs van de Westelaken aan tafel. We
mikken op een film die 300.000 bezoe
kers naar de bioscoop zal trekken. Van de
benodigde 1,7 miljoen euro hebben we
driekwart binnen. We hebben nog een
dikke 3 ton te gaan. Eind 2016 in de bio
scoop, dat is de planning."
„We hebben de hoop dat de film het Cali-
mero-denken - zij zijn groot en wij zijn
klein - zal doen verdwijnen. Dat we weer
trots op Zeeuws-Vlaanderen zijn. Zelfben
ik supertrots op mijn regio. In Eindhoven,
toen ik daar studeerde, zong ik wel eens
het Zeeuws-Vlaamse volkslied. In 2006
heb ik mijn bureau van IJzendijke naar
Middelburg verhuisd. Vanwege grote klan
ten als de Provincie en Rijkswaterstaat. En
omdat je er makkelijker aan personeel
kwam. Maar zelfben ik hier blijven wo
nen. Nee, ik heb zelfs nooit overwogen om
te verhuizen. Kijk eens om je heen, in wat
een prachtig pand we hier zitten. Tweehon
derd jaar oud, het was het café 's Lands
Welvaren, met Louis achter de tap. Hier
precies op de andere hoek van de straat
woont mijn broer Frans. Ja, die van de
schouwburgen. We zijn eikaars klankbord.
En daar, op die andere hoek was het Hof
van Koophandel. Daar ben ik geboren. Dat
hotel-restaurant heeft 118 jaar in de familie
gezeten. Ik herinner me dat ik mijn kamer
af moest staan als er 's zomers veel gasten
waren. We sliepen dan met z'n allen in de
woonkamer. Zeeuws- Vlaanderen, daar
ligt mijn basis, het is niet anders. De
regio heeft me zo veel gebracht. Als
je hier opgroeit, raak je er nooit
meer van los. Bovendien, er is
de laatste jaren enorm veel
verbeterd. De tunnel bij
Sluiskil, de N61. In combi
natie met de kustver-
sterking zijn alle
strandtenten tussen
Breskens en Cad-
zand vernieuwd.
Er zijn echt veel
redenen om
trots te zijn."
Een prachtig land, dat
j e wel moet verkopen
door Jan van Damme
Film? Da's raar voor een man die altijd over
heden en bedrijven aan de man heeft moe
ten brengen. Of niet?
Dat klinkt makkelijker gezegd dan gedaan.
Er trekken toch ook veel mensen weg uit
Zeeuws-Vlaanderen?
Zo is het idee voor Petit Paris gekomen, een
film in en over Zeeuws-Vlaanderen. Maar
hoe wordt zo'n idee werkelijkheid?
Als je zo je nek uitsteekt, dan heb je heel wat
voor de streek over.