Serife Gulden, coach bij veranderingsprocessen en re-integratieprojecten 12 PORTRET Haar DNA is Zeeuws, haar genen zijn Turks. Serife Gulden is, zegt ze zelf, bicultureel opgegroeid. -IWÏ SERIFE GULDEN 'Zeeland loopt achter. Ik heb het altijd ontkend, als mensen zeiden dat het zo was, zei ik: hoezo? Wat bedoel je nou? Maar nu ik zeifin de Randstad werk, zie ik het' lijk werk kunnen vinden en ik zeg al tijd: iedereen wil graag een baan die past bij zijn opleiding en kwaliteiten, iedereen wil werk waar zijn hart ligt. En dat is er ook, maar het zal niet al tijd op een kwartier rijden zijn. Als je kiest voor een baan om de hoek, zal het wellicht onder je niveau zijn, of iets wat je niet écht wil. Toch moet je het dan maar doen, als je geen gat in je cv wil. Dat zien werkgevers niet graag. Ze nemen je het liefst aan van- Het was voor veel mensen een verrassing dat er ook moderne TVirkse vrouwen zijn, zonder hoofddoek, die goed Nederlands spreken uit hetzelfde werk, maar het zegt iets over je arbeidsethos als je desnoods wc's schrobt. Bovendien: elke dag een reden om op te staan, dat houdt je actief. En niets weerhoudt je om el ke dag twintig brieven de deur uit te sturen." „Daar is de multiculturele samen leving een feit. Je ziet het in alle over heidsinstellingen: de man achter de balie of de man in een leidende func tie kunnen net zo goed Hindoe- staans, Surinaams, Turks, Antilliaans of Marokkaans zijn. Bij de sociale dienst Drechtstede, waar ik nu werk, zijn de afdelingshoofden een mix van Nederlanders en allerlei andere cultu ren." „Wat mij opvalt: als een afdelings hoofd wit is, kun je er donder op zeg gen dat het hele team wit is. Dat heeft zijn weerslag op de hele organi satie. Je kiest wat je kent. De angst voor het onbekende speelt volgens mij een rol, en dat wordt nog ver sterkt door wat er nu allemaal gaan de is." „We moeten heel erg uitkijken dat we de vreemdelingenangst niet voe den. Zo hoorde ik afgelopen week de burgemeester van Middelburg iets zeggen over een regionale aanpak van radicaliserende moslims in Zee land. De verslaggever vroeg: hoeveel gevallen zijn er dan? Hij moest toen toegeven dat er geen gevallen zijn. Al les wat je aandacht geeft, groeit. Ik denk dat je het beter anders kunt in steken, als je wil voorkomen dat mos lims radicaliseren. Kijk naar de pro blemen die ze hier tegenkomen en help ze om een positie te veroveren midden in de Zeeuwse samenleving. Laat die jongeren zich, net als mij, hier thuisvoelen. Trots dat ze Zeeuws zijn." „Wat de boer niet kent.... De boer moet die culturen dus leren kennen, denk ik dan. Help daarbij, als provin cie. Overheden hebben een voor beeldfunctie. Als allochtonen en au tochtonen samenwerken, verdwijnt de angst voor het vreemde. Dat wij en zij moet verdwijnen." Onbekendheid met an dere culturen is in Zeeland een pro bleem, zegt ze. „Daar om kan de vluchte lingenstroom voor Zeeland een nog groter punt worden dan elders in Nederland. Zeeland zit niet op allochtonen te wachten. We kunnen hier niet eens iets met onze eigen Marokkanen en Turken. Wat moet je dan met vluchtelingen?" Serife Gulden, geboren en getogen in Middelburg, steekt haar mening niet onder stoelen of banken. „Dat vu rige is mijn Turkse kant. Ik zeg altijd: in mijn denken ben ik een nuchtere Nederlander, in de manier waarop ik voel en mijn emoties uit, een Turkse. Ik ben bicultureel." „Je bedoelt het Turkse restaurant Kachique dat ik daar opgezet heb? Het was eigenlijk een werkervarings project voor werkloze jongeren met veel problemen. Maar voor veel men sen in het dorp was het een eerste kennismaking met de S Turkse keuken. Wat ik daar heb gemerkt is dat ze een heel stereotype beeld hadden van de Turk se vrouw. Het was voor veel mensen een verrassing dat er ook moderne Turkse vrouwen zijn, die geen hoofd- 'Wat de boer niet kent, lust hij niet, luidt het spreekwoord. De boer moet die culturen dus leren kennen, denk ik dan' doek dragen en goed Nederlands spre ken. Hallo! Ik ben hier geboren! Ka chique bracht een dialoog op gang, heel grappig. Helaas is het project ge stopt toen er bezuinigd moest wor den bij de gemeente Goes. Het was in alle opzichten geslaagd. We kregen zelfs goede culinaire recensies!" „Zodra ik het bordje 'Welkom in Zeeland! zie, word ik blij. Nergens an ders heb ik dat. Ik ben gek op bolus sen, trots op Zeeland, ik heb dat nuch tere, dat relativeringsvermogen van de Zeeuwen. Maar juist omdat ik er trots op ben, word ik een beetje ver drietig als ik zie hoe het hier gaat. Want allochtonen hebben hier geen toekomst. Die trekken weg, omdat je als Zeeuw met een kleurtje ongeloof lijk je best moet doen om een plekje te veroveren. Ik ben op zoek gegaan naar verhalen van allochtone jonge ren. Wat houdt hen in Zeeland, wat jaagt hen weg? Dan hoor je in alle ver halen terug: ik heb dezelfde diplo ma's en ervaring als een ander, ik kan me goed presenteren, maar als het bij een sollicitatiegesprek tussen mij en een blank iemand gaat, trek ik aan het kortste eind. Dus ze vertrek ken." „Ja, maar ik ben dan ook bereid over de provinciegrenzen te gaan. Mo menteel werk ik bij de sociale dienst Drechtsteden, een samenwerkings verband van Dordrecht en vijf buur gemeenten. Elke dag sta ik om half vijf op. Om 6 uur ben ik weer thuis. Er is werk, er is altijd werk. Ik coach mensen die moei- Als ik Welkom in Zeeland! zie, word ik altij d blij Geboren 30 augustus 1977 in Middelburg Havo aan de SSGM in Middelburg HBO Maatschappelijk Werk en Dienstverle ning, Hogeschool Haar lem HBO Management voor Overheden en Non Pro- fit bij NCOI Utrecht Onder meer gewerkt bij AZZ (huidige Juvent), Meldpunt Vrijwillige Thuiszorg, bij diverse ge meenten binnen en bui ten Zeeland in re-inte- gratrietrajecten en ande re functies bij sociale diensten. Initiatiefnemer restaurant/lounge en re-integratieproject Ka- chique in Nieuw- en Sint Joosland. Serife Gulden is ge trouwd en heeft drie kin deren (dochter Esra 19, dochter Aylin 10, zoon tje Mert anderhalf) Wat zie je, als je vanuit de Randstad naar Zeeland kijkt? Zijn we niet juist op de goede weg? door Ondine van der Vleuten En daarvan heeft Nieuw- en Sint Joos land mogen meegenieten. 4. Zeeuwse roots, Turkse genen. Waar ligt je hart? Waar voel je je thuis? Je hebt zelf wel altijd werk kunnen vin den, toch?

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 12