Dolkomische Sara Kroos is weergaloos
Presentatrice begeleidt blinden en slechtzienden bij beklimming
22 CULTUUR SHOW
'Youth' maakt kans op
vijf Europese Oscars
2,2 miljoen voor
gitaar Lennon
Lieke van Lexmond
leerde op haar
geblinddoekte reis
naar de top van de
Kilimanjaro door te
zetten. Een les die
ze ook aan zoon
Vik wil meegeven.
Media Entertainment
Met vijf nominaties maakt de film Youth
veel kans op een Europese Oscar. De uitrei
king is 12 december. De film dingt mee in
de categorieën Beste Regie, Beste Acteur
(Sir Michael Caine), Beste Actrice (Rachel
Weisz), Beste Speelfilm en Beste Scenario.
Een gitaar van ex-Beatle John Len
non heeft bij een veiling in Bever
ly Hills zaterdag een recordbe
drag van 2,4 miljoen dollar (rond
de 2,2 miljoen euro) opgebracht.
Lennon kocht de gitaar in 1962.
Lieke van Lexmond ver
baast zich soms. Dan on
derschat ze weer welk
beeld mensen van haar
hebben. „Als ik zoals nu
voor de opnames van
Mijn leven in puin door heel Neder
land cros, hoor ik mensen zeggen:
'Oh, je bent eigenlijk heel lief! Je
bent heel normaal!'." Een lachje:
„Mensen denken kennelijk dat ik de
realiteit kwijt ben. Dat ik buiten de
maatschappij sta omdat ik 'van de te
levisie' ben. Dat is natuurlijk niet zo.
Ik leef mijn leven net als zij, maak de
zelfde lessen mee. Dat je bijvoorbeeld
zo kwetsbaar wordt als je een kind
krijgt. Dat je zo veel van iemand
kunt houden. Ik dacht altijd dat ik
door mijn neefjes al wel wist dat er
een diepere laag liefde bestaat, maar
nu begrijp ik het pas echt. En daar
door kan ik me beter inleven in ande
ren. Ik weet nu dat we uiteindelijk al
lemaal liefde en erkenning willen."
Zorgen om het verkeerde beeld
dat kijkers van haar hebben, heeft de
RTL-presentatrice, die straks ook sa
men met Ruben Nicolai Idols voor
haar rekening neemt, niet meer. „Ik
hoef het niet meer zo nodig recht te
zeggen. Die tijd is geweest. Zeker.
Dan had ik de behoefte om te laten
zien wat ik kan. Wie ik ben. Maar ik
ben rustiger, ik kan het loslaten. Ik
was 16 toen mijn carrière begon met
een rol in Goudkust. Ik ben nu 33, ben
vorig jaar moeder geworden en heb
geleerd dicht bij mezelf te blijven. Ik
weet wie ik ben: dat is het belang
rijkst."
En dus pakte ze vol goede moed haar
nieuwste, en vrij bizarre, presentatie-
klus op. Voor Blind naar de top, vanaf
woensdag om 21.30 uur op RTL5, be
klom Lieke met medepresentator
Dennis Weening en zes blinde of
zeer slechtziende mensen de Kili
manjaro. Twee maanden geleden
poogden ze in 5,5 dag de 5.895 meter
hoge Afrikaanse berg op te gaan. Een
fysieke prestatie op zich, maar met
een extra moeilijkheidsgraad voor
Lieke en Dennis: zij werden, uit soli
dariteit met hun medereizigers, ge
blinddoekt.
„Ik stond niet helemaal achter het
plan. Ik begreep dat je van die blind
doek compleet gedesoriënteerd en
misselijk raakt. En wat zou het doen
met je ogen als je na een periode van
donkerte ineens weer in het licht
kijkt? Daar is nooit onderzoek naar
gedaan, dus misschien beschadigt
het je ogen wel. Misschien was het
wel onverantwoord. Ik hou van avon
tuur, maar dit was eng. Ik heb een
kleintje thuis, een bezorgde man.
Maar, en dat gaf de doorslag nadat ik
het met Bas uitgebreid had bespro
ken, dit is een once in a lifetime-erva-
ring."
En hoewel ze zelf de afgelopen ja
ren al veel had geleerd, kon ze nu
weer een hoofdstuk toevoegen aan
het boek van haar levenslessen. „Ik
was echt verbaasd over mezelf. Hoe
veel doorzettingsvermogen ik heb. Ik
mocht de blinddoek afdoen als het
niet meer ging. Maar ik kon helemaal
niet opgeven. Ik liep daar met men
sen die niet de luxe hebben om in
eens te zien. Die wél gewoon door
gingen. Ik voelde me schuldig. Het
was ook confronterend. Leven in het
donker is echt verschrikkelijk. Ik ben
zo visueel ingesteld. Ik denk alleen
maar in beelden. Ik dacht: laat ik voor
mijn reisgenoten de omgeving be
schrijven als ik niet geblinddoekt
ben. Maar wat zegt het iemand die
vanaf de geboorte blind is als ik het
heb over een blauwe lucht of een ana
nasachtige boom?"
Soms werd ze claustrofobisch van
'Ik hou van
avontuur, maar
dit was eng'
die bril. „Op een gegeven moment lie
pen we 's nachts. Het voelde als min
20. De hoogte sloeg toe, er was wei
nig zuurstof in de lucht. Degene die
ons begeleidde zei: links, rechts,
links, rechts, maar ik wist het ge
woon niet meer. Ik wilde eraf. Ik wil
de in mijn vingers knippen en naar
huis", vertelt ze.
Die angstige momenten ebden
weg zodra eenmaal in het kamp haar
duisternisbril af mocht en ze op haar
mobiel weer een lief berichtje of fo
tootje van kleine Vik kreeg. „Dat al
les thuis goed ging, gaf rust."
Ze was voor het eerst tien dagen
weg van haar zoontje. Vriend Bas
kreeg hulp van zijn moeder, schoon
ouders en de oppas. „Ik zag er tegen
op zolang van hem weg te zijn, maar
ik zie het ook als inspiratie voor Vik.
Dat alles mogelijk is als je ervoor
gaat. Dat het draait om doorzettings
vermogen. Dat is wel de belangrijkste
les die ik heb kunnen trekken. En ik
heb zat mooie verhalen om hem de
komende jaren te kunnen vertellen."
De menselijke onvolko
menheid is altijd een
geliefd thema van caba
retière Sara Kroos ge
weest. Ging ze in eerdere voorstel
lingen op zoek naar de duistere
kanten van de mens, naar wat
hem bezielt en beweegt en boven
al wat hij verbergt, in haar nieuwe
programma Doorgefokt diept ze de
fysieke en mentale imperfectie
van haar medemens uit. Dat resul
teert in een indrukwekkende voor
stelling waarin Kroos, meer dan
ooit, kiest voor humor als wapen.
Vaak zwaaiend met een vlijm
scherp samoeraizwaard, soms kap
pend met een heerlijk botte bijl.
Het begint allemaal met een ka
pot koffiezetapparaat en een hila
risch bezoek aan het British Mu
seum in Londen, een verplicht
nummer, haar opgelegd door haar
Aan de vleugel, slechts
begeleid door slagwerk, weet
ze een onbedaarlijk lachende
zaal muisstil te krijgen
partner, waar ze tussen mummies
en andere 'ouwe meuk' belandt.
Vanaf die plek begint ze de reis
door haar wondere wereld, waarin
ze haar eigen onvolkomenheid
met gevoel voor zelfspot etaleert.
De knappe observaties van sys-
teemfouten in de mens leiden tot
dolkomische vertellingen over het
grote ongemak van kinderen met
van de bacteriën bulkende knuf
fels, een bezoek aan een tanksta
tion (voor de snoepgrage Kroos
het 'huisje van de Satan') en een
kudde vrouwtjes-Nederlanders in
kaki op safari. Maar evenzeer tot
een lied dat de voorstelling in één
zin karakteriseert ('Heel mooi,
maar niet mooi heel...') en een ont
roerende solo over haar moeder
die door borstkanker werd getrof
fen.
Aan de vleugel, slechts begeleid
door slagwerk, weet ze een onbe
daarlijk lachende zaal muisstil te
krijgen. Op die momenten is haar
timing welhaast perfect.
Doorgefokt is zonder meer een
van haar allerbeste shows. De gees
tigste in elk geval.
Cultuur
door Marlies van Leeuwen
Presentatoren Lieke
van Lexmond en Den
nis Weening (tweede
en derde van rechts) en
de rest van de groep
klimmers, foto PR
Lieke van Lexmond
presentatrice
RECENSIE
DOORGEFOKT
door Arno Celder
