c
Een dag aan het werk in de crisisopvang in Middelburg
20 REPORTAGE
Middelburg vangt
zes dagen lang
200 vluchtelingen
op. Verslaggever
Maurits Sep is
één van de ruim
honderd
vrijwilligers.
Gewetensvraag
'Het begon met een
gewetensvraag: maak ik
alleen een stukje over de
oproep om vrijwilliger te
worden of meld ik mezelf
ook aan?'
oensdag-
ochtend,
enkele
uren voor
dat de
vluchtelin-
gen arriveren, belt de coördinator
van de vrijwilligers. „Hoi, met
Cynthia. Jij draait donderdag de
hele dag mee in de opvang, van
ontbijt tot en met diner. Maar we
hebben vanavond ook al iemand
nodig vanaf half zeven. Kun jij?"
18.30 uur. Procedure doorlopen. Mel
den bij de beveiligingspost. Legitima
tiebewijs tonen. In het crisiscentrum
een sleutelhanger met naamplaatje
halen. Het is nog vrij rustig in de
crisisopvang. Om half vier in de
middag zijn pas twee bussen met
negentig vluchtelingen aangeko
men in De Kruitmolen. Vanuit
Ter Apel. Om zeven uur mag de
eettent open, maar ik doe de deur
tien minuten eerder open. De vrij
willigers zijn er toch klaar voor en
buiten in de kou staat al een rij
hongerige mensen te wachten.
Mijn plek is bij de deur, nummer
tjes uitdelen die de mensen vier
meter verderop weer inleveren.
Het lijkt overbodig, maar zo is te
zien of uiteindelijk alle 197 asiel
zoekers te eten krijgen.
Overigens is een klein groepje
van zo'n zeven mensen na aan
komst meteen vertrokken naar fa
milie elders. „Dat mag", zegt
Jeroen, één van de twee teamlei
ders. „Ze moeten alleen wel uiter
lijk maandagochtend hier terug
zijn, zodat ze mee kunnen naar de
volgende opvanglocatie. Doen ze
dat niet, dan loopt hun procedure
gevaar."
Na anderhalf uur hebben tach
tig van de negentig mensen gege
ten. Rijst, lamsvlees en groenten
met Marokkaanse kruiden, brood,
salade. De maaltijd is bereid door
Tafel Thuis, onder leiding van
meesterkok Sjaak Jobse. De vluch
telingen, vrijwel allemaal uit Sy
rië, zijn lovend over zijn maaltijd.
Opgestoken duim, glimlach en
een welgemeend 'good!'. „Beter
dan in Ter Apel. Veel beter!"
Alle bedden zijn nu gevuld. Er
zijn veel kinderen bij. „Zo, dat
hakt er wel in zeg", bekent één
van de vrijwilligsters, Joan, uit
Middelburg. „Vooral die kinderen.
Zo zielig. Weet je, ik had toch wat
vooroordelen over vluchtelingen.
Juist daarom heb ik me aange
meld als vrijwilliger. Ik dacht: als
je er een mening over wilt heb
ben, moet je weten hoe het is. Ik
ben echt nu al van mening veran
derd. Dit zijn geen 'gelukzoe
kers'."
Snel terug naar de eettent, zo
dat deze nieuwe groepen aan tafel
kunnen. Want honger hebben ze,
vertelt Ahmed, een Arabische tolk
uit Vlissingen. „Ik hoor net dat ze
al vanaf vijf uur vanochtend wak
ker zijn. Ze komen uit Ter Apel en
moesten zich daar registreren. Ze
hebben lang moeten wachten en
hebben de hele dag niks meer ge
geten."
In de hal en de kantine van De
Kruitmolen zijn veel mensen nog
in de weer met hun mobieltjes.
Via internet laten ze aan familie
weten waar ze inmiddels zijn be
land. Een jonge vrouw wil, terwijl
ik naar buiten loop, nog wat we
ten. „Sir, this place? Name? Kr...?"
De dag komt langzaam op gang.
Slaperig na een lange reisdag en
een voor sommigen moeilijke
nacht druppelen de gasten binnen
in de eettent. Wederzijds blikken
van herkenning. Een oudere man,
Mohammed, komt na het ontbijt
bedanken voor de hulp.
„Je lijkt op mijn zoon. Die is nog
in Syrië. Ik wens dat God jou een
goed leven schenkt. Mijn God,
jouw God, dat maakt niet uit.
Oorlog is slecht. Uiteindelijk
zijn we allemaal broeders van
elkaar."
De wasmachines en drogers
draaien overuren. Een droger
raakt zelfs oververhit. Was in de
machine doen, moet met blauwe
handschoentjes. Sommige kleding
is erg vies. Een deel van de vluch
telingen is net in Nederland en
heeft na de lange tocht door Euro
pa niet kunnen wassen.
„Kijk", wijst een 17-jarige Sy
riër op bruine vlekken in zijn
sportschoenen die er zelfs na een
wasbeurt niet uit zijn. „Bloed."
Hij zegt mishandeld te zijn in een
Turkse gevangenis. „Geslagen,
met hout met ijzerdraad, op mijn
benen. Ik heb een week in het zie
kenhuis gelegen."
Vrijwilliger voor
vluchtelingen
Maurits Sep, vrijwilliger
en verslaggever
tekst Maurits Sep
foto's Ruben Oreel
W
21.15 uur. De laatste twee bussen
met in totaal 85 vluchtelingen arrive-
r
PZC-verslaggever Maurits Sep was deze week actief als vrijwilliger in de crisisopvang. Hier sorteert hij kleding die is ingezameld voor de vluchtelingen (zie
verhaal rechts).
ren. In de sporthal deken, kussens en
water uitdelen.
22.40 uur. Badge ingeleverd, naar
huis. Slapen in mijn eigen bed.
Donderdag, 08.00 uur. Ontbijt. Op
nieuw gastheer bij de deur.
Vrijwilligers van Stichting Wijk Dauwendaele schminken kinderen in de cri
sisopvang. Het is één van de vele activiteiten die worden aangeboden tijdens
de zes dagen durende opvang.
11.00 uur. Bijspringen in de
wasserette.
