'We moeten de slachtoffers nooit vergeten'
ijl
p
t.
'Verlicht' de legende van de haes
achterna in de Nacht van de nacht
r
1
L
1
Volgende
halte na
Kapelle nog
onbekend
BEVELANDEN en THOLEN 15
(7E
Jttliotf
Hoedekenskerke
herdenkt
slachtoffers van de
beschietingen in
oktober 1944.
MM
w
Ik heb een goed leven in Enge
land, maar dit moeten we
nooit vergeten." Jannie Tinck-
ler-Van de Berge is voor een
paar dagen terug in Nederland. Te
rug ook in Hoedekenskerke waar
zij in 1944 acht familieleden ver
loor tijdens de beschietingen van
het dorp. Haar ouders, twee
broers, een zus, een zwager en
haar grootouders kwamen om bij
de beschietingen van Hoedekens
kerke.
„Het komt allemaal wel terug",
vertelt de inmiddels 8i-jarige Tin-
ckler-Van de Berge kort na de her
denking. De slachtoffers van de be
schieting werden met een dienst
herdacht. Daarna volgde een plech
tigheid buiten. Daarbij legde Jan
nie Tinckler-Van de Berge bloe
men bij het monument. Het mo
nument voor de gesneuvelden. Zij
overleefde met haar oudste zus
Betty en diens zoontje in de bed
stee als enigen van de familie de
heftige bombardementen.
Jannie was destijds tien jaar
jong en trok met zus en neefje in
bij een oom in Kloetinge. „M'n
nichtje had toen op een keer een
date met een Engelse militair", ver
telt ze in mengeling van Zeeuws
en Engels. „Die militairen waren
gestationeerd in Putte. Mijn zus,
die zestien jaar ouder was, heeft
tijdens die ontmoeting haar man
leren kennen, ook een Engelsman.
Dat was in december '44. Op 22
oktober 1945 is ze toen getrouwd
en een jaar later zijn we met z'n
<L
drieën naar Engeland vertrokken.
Zij heeft daar een slagerij gehad."
Jannie Tinckler-Van de Berge
vertelt het allemaal wat aange
daan. Het is een emotionele ge
beurtenis voor de vrouw die in
middels in Darlington woont,
dicht bij Middlesbrough en New
castle. Toch is zij al vaak terugge
weest. „Als je Hollands bent dan
blijf je Hollands. Dus kom ik vaak
naar Nederland. En elke keer be
zoek ik dan het monument."
Bij dat monument achter de
kerk in Hoedekenskerke hangen
onder meer de naambordjes van
Jannie's omgekomen familieleden.
In totaal liggen 21 slachtoffers van
de beschietingen daar begraven.
Na trompetmuziek, twee minuten
stilte en het blazen van de Last
Post legt Jannie met haar echtge
noot een bloemstuk neer voor de
pilaar. „Want dit moeten we nooit
vergeten."
Jannie van de Berge
verloor haar ouders,
een zus, twee broers,
grootouders en zwager.
De elfstedenkoorts heer
ste zaterdagavond een
beetje in Sint-Maar
tensdijk. Tijdens de
Nacht van de nacht werd er een
wandeltocht gehouden met echte
stempelposten. Al lopend door
het donkere land ten zuiden van
de stad zochten 736 wandelaars
hun weg. Aan hen was de keuze
voor zes, twaalf of achttien kilo
meter.
Vooraf kregen de deelnemers
in de Haestinge de 'legende van
de haes' te horen. Over hoe een
haas twee strijdende dorpen (Sint
Maertensdycke en Scarpenisse) sa
menbracht. Ook zaterdag trokken
Sint-Maartensdijk en Scherpenis-
se weer samen op. Vijftien vereni
gingen hadden de organisatie op
gepakt en een route uitgezet over
asfalt, stenen, schelpen en gras.
Overal tijdens de route doken
tafereeltjes op over de 'haes'. Gaan
deweg de wandeling werd de hele
legende in beeld gebracht, meest
al begeleid door vuur en licht. Het
thema was dan ook 'verlicht'. Vele
bewoners hadden hun huis en
tuin mooi in het licht gezet en
ook een groot vuur op het strand
je bracht licht in de duisternis.
Over brand geproken: de brand
weer 'adopteerde' een trap bij de
dijk. Onderaan de trap kon nie
mand om de brandweerauto heen
die schreeuwde om nieuwe colle
ga's voor de spuitgasten.
Bij Smaek en de Zeester was er
voor de wandelaars gelegenheid
om even uit te rusten en zich te
versterken met een consumptie
en een stempel. Een Yersekse mos-
selkotter was aangemeerd bij de
Zeester. De vissers van de Yerseke
25 ondersteunden het initiatief
van de organisatie en zorgden
voor mosselen.
De opbrengst van de wande-
tocht komt ten goede aan de stich
ting StaVoorDó. Deze stichting
wil op Tholen een huis bouwen
waar mensen met een slechte le
vensverwachting een broodnodige
vakantie kunnen houden. Even
weg uit de dagelijkse sleur en na
righeid. Aan het einde van de
avond kreeg de stichting een che
que van 4535,60 euro overhandigd.
En daar komt nog 19,90 euro
bij. Dat krijgen ze van de violistes
Baukje en Isabel. Zij speelden
voor het Raedhuys hun vingers
blauw. Dan vallen die zere voeten
van het lopen nog best mee.
KAPELLE. De vluchtelingen die ver
blijven in de tijdelijke crisisnood-
opvang in Kapelle, vertrekken van
daag uit het dorp. Vrijdagmiddag
kwamen zij aan bij sporthal Groe
ne Woud en vandaag zit hun ter
mijn van 72 uur er weer op. Waar
heen zij gaan was gisteravond nog
onduidelijk.
Zowel de instanties als de be
woners verkeerden gisteren nog
in onzekerheid over de volgende
bestemming. Twee Afghaanse
mannen die Kapelle introkken,
wisten dan ook niet wat hen van
daag te wachten staat. De één is al
vier weken in Nederland. Met een
beetje Engels en handen en voe
ten maakte hij duidelijk dat hij via
Ter Apel terechtkwam in Bergen
op Zoom. Vandaar ging hij naar
Woerden, Burgh-Haamstede en
Kapelle.
Volgens de Afghaan gaan de
groepen ook niet één op één over.
Wijzend naar zijn buurman:
„Hem heb ik bijvoorbeeld pas in
Burgh-Haamstede ontmoet."
VAN DE
VOOR
PAGINA
MAANDAG 26 OKTOBER 2015
door Willem Adriaansens
S9SKS
rs J».
Jannie Tinckler-van de Berge (inzet links en foto boven, rechts) legt samen met haar echtgenoot bloemen bij het
monument voor de slachtoffers van de beschietingen van Hoedekenskerke. foto's Johan van der Heijden
door Willem Adriaansens
Overal langs de wandelroute komen de wandelaars tafereeltjes van de
'haes' tegen. Zoals hier een gedekte tafel, foto Johan van der Heijden
