Godsdienstles heeft effect op lange termijn
ZEELAND 15
een ander beeld van het Zeeuwse nieuws
Dnnikenwerk
Laatste zonnetje
We weten het. Het kan weer lange, donkere, grijze, koude, natte maanden duren voor we zo met uitzicht op de boulevard zitten. Even nog, de zon
staat laag maar laat zich wel zien. Warm is anders. Zo, nu moeten we maar eens opstappen, foto Ruben Oreel
Tijdens godsdienstlessen
heb ik braille geleerd van
een blinde vriendin, zon
der dat ik werd gestraft.
Ik hamerde vrolijk op haar braille
machine, zij kreeg van de docent
de stencils om mij voor te lezen.
Uit de nationale onderwijs-enquê-
te van de krant blijkt dat een
kwart van de invullers vindt dat
godsdienstlessen wel mogen ver
dwijnen. Ik breek een lans voor de
lessen.
Ik weet niet eens of ik het er als
scholier mee eens was geweest als
godsdienst uit het rooster zou wor
den gehaald. De docent had welis
waar geen idee wie blind of ziend
was, maar we hadden het bij hem
prima naar ons zin.
Onze jongste zoon zit in de eer
ste klas mavo en vindt zijn docent
godsdienst wel oké. Verder krijg
ik er geen woord uit. Toch lijkt
me dat het project 'Oog voor el
kaar', hem genoeg gespreksstof
kan geven. De bruggers fietsen
voor het project door Middelburg
om meer te weten te komen over
ellende en armoede om de hoek.
Het begon afgelopen maandag
met de film Pay it forward. De
film gaat over een project over de
maatschappij, dat de hoofdper
soon knap saai vindt. Toch blijkt
dat hij als jongere verandering
kan brengen. Niet door grootse ac
ties of ongekende menslievend
heid maar door voor anderen 'iets'
te doen. Nee, hij hoeft geen be
dankje, maar vraagt de ander het
zelfde te doen. Het idee van een
kettingbrief, maar dan met grote
gevolgen. Een andere film gaat
over een jonge mantelzorger met
een zus in een rolstoel. Er zijn leer
lingen die het 'thuis voor elkaar
zorgen' herkennen. Op dinsdag
brengen de pubers een bezoek aan
de synagoge, de moskee, de Petrus
en Paulusparochie en de Abdijker
ken. De gebouwen kennen zij wel,
maar niet iedereen is er ook bin
nen geweest. Dat er veel gebeurt
waarmee mensen elkaar helpen,
dat is nieuw. „De kinderen krij
gen dan echt oog voor wat gelovi
gen doen", meldt de godsdienstdo
cent. „Het Witte Huis in Vlissin-
gen en het Leger des Heils pasten
dit jaar helaas niet in het program
ma." En, onze zoon spreekt die
dag voor het eerst over het pro
ject. Hij had geen sokken aan en
in de moskee mochten zijn schoe
nen uit, maar het weldadig dikke
tapijt was niet gemaakt voor blote
voeten. De man die de ontvangst
deed was gewoon, een aardige
Turk ofzo. „Verder niet zeuren,
mam." Het bezoek aan de voedsel-
bank op donderdag was 'saai'. Hij
had een pakhuis vol welvaart ver
wacht, maar kwam in een duffe
loods met kratjes, wat hem erg ver
baasde. Natuurlijk, zo'n project
doet niet gelijk iets met een kind.
Geloven vergt oefening. Het is een
werkwoord. Ik verwacht dat een
project als 'Oog voor elkaar' waar
bij kinderen verder kijken dan
hun neus lang is, op lange termijn
effect heeft. Er worden zaadjes ge
zaaid en bij het vak godsdienst
krijgen die water om tot bloei te
komen. Eigenlijk best een mazzel
tje dat ouders ook op Walcheren
kunnen blijven kiezen voor onder
wijs met godsdienstlessen.
ZATERDAG 24 OKTOBER 2015
door José Baars
Een actueel overzicht van de kerkdien
sten voor komende zondag staat op
www.pzc.nl/monnikenwerk
