U en uw LAATSTE MAAIBEURT
Kraai, kind en kauw
13 ZEELAND
De laatste maaibeurt voor de winter is ook meteen een afscheid van de
zomer. Nu wordt het echt vroeg donker, zeker als de wintertijd is inge
gaan. Op deze pagina ziet u nog volop grasmaaiers aan het werk. Tot en
met de tuinier in Zaamslag die wel een erg rigoureuze maaibeurt heeft
uitgevoerd.
Voor de fotopagina van volgende week donderdag, 29 oktober, blijven
we in herfstige sferen. Overal in de provincie is de bietenoogst in volle
gang. Indrukwekkende machines op het land, bietenbergen in de berm,
afgeladen vrachtwagens en - natuurlijk - slik op de weg. Stuur uw foto
van de Zeeuwse BIETENCAMPAGNE naar buiten@pzc.nl of plaats uw
foto op www.pzc.nl/buiten.
Op 't erf
Op het gazon voor m'n
werkkamer hipt een
kraai rond. Een vleugel
is lam, en sleept over
de grond. Daardoor loopt de kraai
scheef. Bovendien is hij een beetje
mank. Vliegen gaat niet meer,
maar hij is zo te zien opgewekt en
vief. Hij loopt driftig te pikken in
het gras temidden van houtdui
ven en wat spreeuwen. D'r is ge
noeg te eten, want ik heb wat
broodkruimels gestrooid.
De kraai heb ik Joseph ge
noemd. Dat is naar Joseph Goeb-
bels, de beruchte nazileider, één
van Hitiers trawanten. Goebbels
was ook mank. Bovendien is het
verenpak van de kraai even zwart
als destijds de ziel van Joseph
Goebbels. Joseph - de kraai dan -
kent me al aardig. Als hij over het
gazon hipt, kan hij langdurig en
gefixeerd naar me kijken, terwijl
ik achter m'n bureau zit. Dat bete
kent dat hij iets wil. Als straks de
kruimels op zijn, vliegen alle ande
re vogels weg, en gaat Joseph zich
weer op mij fixeren.
Onwillekeurig ben ik een beet
je gesteld geraakt op die brutale,
slimme vogel, net als op de spreeu
wen die ik eerder noemde. Ooit
hadden we in een vorig huis een
spreeuwennest op het ventilatie-
pijpje van onze douche. De spreeu-
wenmoeder(of vader, ik weet niet
wie er broedt bij deze vogelsoort)
hoorde een paar maal per dag on
ze fluitketel als we water kookten
voor de thee. Omdat spreeuwen
van nature enorme na-apers zijn
van alle geluiden die ze horen, be
gonnen ze te fluiten als de fluitke
tel, waarbij ze ons vaak op het ver
keerde been zetten als we buiten
en in de tuin bezig waren. Die
spreeuwengrappen konden wij
overigens best waarderen.
Nu naar de zwartgrijze kauw.
Op het hoeveke van onze dochter,
midden in het Zeeuws-Vlaamse
land, heeft ook lang een soortge
lijk beest rond gehipt en gevlogen.
In haar dierenartspraktijk was een
jong kauwtje binnengebracht dat
uit het nest gevallen was. Een
paar dagen was hij vertroeteld in
de kliniek. Toen hij al te veel praat
jes kreeg en lawaai maakte als een
rockende puber, mocht hij mee
naar het grote erf om de boerderij.
Daar is hij temidden van veel an
der gevogelte en zoogdieren het
middelpunt geworden van alle
aandacht. Volledig mak en hand
tam liep en vloog hij brutaal rond
en snoepte hij uit katten-, hon
den- en kippenvoerbakjes. Als
daar niets van zijn gading te vin
den was, slaakte hij luide kreten,
en landde op iemands hoofd of
schouder. Dan eiste meneer een
brokje kattenvoer, of menseneten.
Reageerde je niet snel genoeg, dan
pikte hij brutaal in je oor of op je
hoofd.
Zo is het een paar maanden
lang gegaan. Toen hij helemaal vol
wassen was en het voorjaar werd,
beving hem een erotische onrust.
Hij werd ongedurig en keek af en
toe verlangend naar het zwerk.
Wat moest gebeuren, gebeurde
ook: op een dag kwam een groep
je kauwen overgevlogen. Dat was
te veel voor de tamme huiskauw.
Hij schoot de lucht in, de anderen
achterna.
Wie weet, komt die kauw ooit
nog weer, oud en der dagen zat?
De handtamme kauw landt op een schouder en maakt snel duidelijk dat hij
iets wil. foto Gerard Smallegange
door Gerard Smallegange
De kauw wordt met lekkere hapjes vertroeteld.
Om het gras kort te houden, is niet altijd een maaimachine nodig, zoals hier bij de Golf in Domburg.
foto Kees Janse, Westkapelle
Biologisch landbou
wer Renee Dinge-
manse uit Biggeker-
ke heeft voor de laat
ste keer zijn gras ge
maaid.
Het wordt van het
land gehaald, om het
aan de paarden te
voeren in de winter.
Volgend jaar mogen
zijn paarden grazen
op dit grasland,
foto W. de Visser
Laatste keer voor de winter.
foto Eugène Kruijsse, Terneuzen
Hier wordt het gras omgespit in plaats van gemaaid-
foto Corina Eijkman, Zaamslag
Ook de sloten
krijgen voor de laat
ste keer een 'maai
beurt'
foto Anne-Marie van
lersel, Koudekerke
