Den Ridder
per direct
weg bij
Kloetinge
Een wedstrijd van Ajax
of Feyenoord bekijken,
om half 7 's ochtends
met zijn vrouw en zoontje naar Aruba
ZEELAND 15
Zeeuwen op Sint
Maarten worden
international
„Het besluit heeft me verrast",
zegt Kloetinge-trainer Arie van
der Zouwen. „Ik had Bert als men
taal sterk ingeschat. Dit voelt voor
mij dan ook als een nederlaag. Het
is iets wat ik mezelf aanreken, al
kan ik voor Bert de situatie niet
rooskleuriger maken dan het is."
Den Ridder werd twee weken
geleden in de wedstrijd tegen
SHO na twintig minuten al naar
de kant gehaald. De verdediger
kwam volgens de trainer snelheid
tekort tegen de aanvallers van de
opponent. Afgelopen zaterdag in
de ontmoeting met Nieuw Lekker-
land zat hij op de reservebank en
mocht hij in de 77e minuut inval
len. „Zoiets gaat niet in je koude
kleren zitten", beseft Van der Zou
wen. „Ik heb hem ook gezegd dat
er heus wel een rol voor hem is
weggelegd. Hij moet alleen even
wachten. Hij heeft bepaalde kwali
teiten. Hij is ook een fijne gozer,
die goed in de groep ligt."
Dinsdagavond deelde Den Rid
der het mee aan de trainer en zijn
ploeggenoten. Van der Zouwen is
echter niet van plan zich er zo
maar bij neer te leggen. Hij hoopt
dat Den Ridder terugkomt op zijn
beslissing. „De deur blijft open
staan voor hem", benadrukt de
trainer. „Ik snap zijn emotie, maar
het is geen verstandige beslissing.
Nu stoppen betekent dat je een
heel seizoen niet meer kunt voet
ballen. Ik hoop dat hij zich be
denkt en dat mag wat mij betreft
ook over twee weken zijn."
Bert den Ridder zegt dat het te
maken heeft met een meningsver
schil met de trainer. „Bepaalde af
spraken zijn niet nagekomen en ik
wil niet nog eens de confrontatie
daar over aangaan. Daar is de club
te mooi voor. Het heeft niks met
de club en de spelers te maken.
De sfeer onderling was prima."
VLISSINGEN. Raymond Wolff
(ex-Goes, Hoek en Vlissingen) en
Rick de Punder (ex-Goes) mogen
zich binnen afzienbare tijd zaal
voetbalinternational noemen. De
twee Zeeuwen die naar Sint Maar
ten zijn geëmigreerd, zijn name
lijk opgenomen in het nationale
team van het eiland in de Caraïbi-
sche Zee.
Daarmee hopen zij zich te kwalifi
ceren voor het eindtoernooi van
de CONCACAF (Confederatie van
Centraal Amerikaanse en Caribi
sche voetbalassociaties).
Het tweetal begint in februari aan
de eerste voorronde, waarin ze
nog enkel omliggende eilanden
kunnen treffen.
maar
moest.
het geluid van een vliegtuig hoor
baar, dat op het punt staat te lan
den op vliegveld Reina Beatrix.
„We wonen in een wijk op vijf mi
nuten rijden van het vliegveld. De
school waar ik werk is in Para-
dera, als ik binnendoor rijd is het
nog geen tien minuten. We wo
nen ook niet ver van San Nicolas.
Dat was vroeger het rijke gedeelte
van Aruba, maar nu is het wat ver
pauperd. Vroeger had je daar de
olieraffinaderij, maar die is geslo
ten. Daarna is alles langzamer
hand naar Noord verplaatst. Daar
staan nu ook de meeste hotels."
In Nederland heeft Doeland tot
2013 voor tien clubs gespeeld:
RCS, Kloetinge, Hoek, Achilles
Veen, ASWH, Capelle, TOGR, Do-
to, Leonidas en Spijkenisse. Aan
actief voetballen dacht de spits
die meer dan honderd goals
maakte in de hoofdklasse
niet echt meer, mede door
een pijnlijke knie. Tot hij de
vraag kreeg om eens mee te
doen met een groep lera
ren. „Ik had er eigenlijk he
lemaal geen zin meer in", be
kent Doeland. „Toch ben ik een
keertje gegaan. Het was een soort
zaalvoetbal, maar dan op beton. Ik
vond het wel leuk en één van on
ze tegenstanders begon over een
toernooi in de zomermaanden.
Eén keer in de week speel je een
wedstrijd, zei hij. Dat bleek bij
voorbeeld om half tien of half elf
's avonds te zijn, omdat het dan
wat koeler is."
Het voelde goed bij Doeland,
die ook geen last meer had van
zijn knie. „Dat was het belangrijk
ste. Tijdens één van die potjes
kwam een trainer van één van de
clubs hier op het eiland naar me
toe. Hij vroeg of ik nog op het
veld wilde voetballen."
Ondertussen was Doeland ook
'Je moet minimaal twee
jaar op het eiland zijn
om international te
kunnen worden'
al in contact gekomen met Gio
vanni Franken, op dat moment de
bondscoach van Aruba. Doeland:
„Kan ik niet eens meetrainen,
vroeg ik aan hem. Dat was
probleem. Kort daarna
Giovanni echter vertrek
ken. Trainers van het ei
land namen het over.
Toen heb ik meege-
traind met de Arubaan
se selectie. Het niveau
lag niet al te hoog en ik
begon het wel heel
leuk te vinden. Het zou
toch niet zo zijn dat ik
straks nog een inter
land ga
een balletje trappen is lekker,
veel meer hoeft het niet te
Binnenkort komen
zijn ouders op be
zoek, samen
met zijn zus
Nanon en
zijn neefje
en nicht
je. „Wij
vinden
het hart
stikke
spelen, dacht ik."
Doeland vroeg vervolgens of
ze voor hem uit wilden zoeken of
hij mee kon doen in de WK-kwa-
lificatieduels met St. Vincent en
Grenadines. „Er zou best een aar
dige ploeg staan, vertelden ze me.
Toen begon het echt te kriebelen.
Maar veel jongens die de ronde er
voor tegen Barbados mee hadden
gedaan, zoals Kloetinge-doelman
Matthew Lentink, kwamen na het
vertrek van Franken niet meer."
Advocaat
Doeland mocht niet in actie
komen voor Aruba. „Je moet mi
nimaal twee jaar op het eiland
zijn om international te kun
nen worden. Ze vertelden me
dat een advocaat het had uitge
zocht. Of dat helemaal waar is
weet je hier dan nog steeds
niet. Maar het klinkt wel lo
gisch. Anders zou je een hele
groep spelers die het Neder
lands elftal net niet halen ge
woon op papier op Aruba
kunnen laten wonen. Dan
heb je een aardig ploegje."
Inmiddels staat het voet
bal weer op een wat lager
pitje bij Doeland. Af en toe
leuk als er mensen naar hier ko
men. We moeten wel werken,
maar de mensen die op bezoek ko
men kunnen lekker vakantie vie
ren. 's Middags of aan het begin
van de avond spreken we dan iets
af. Het leven is hier ook makke
lijk, dat merk je aan de mensen.
Soms lijkt het of de wereld stil
staat."
Dan zegt hij: „Je bent hier wel
ver van huis hè. Als ik mensen
echt wil zien, is de afstand heel
erg groot. Tijdens mijn eerste
kerst hier gingen we naar Surina
me, op bezoek bij familie
van Nicole. Daar was ik
nog nooit geweest en
toen had ik het
wel even
zwaar. We
waren
net een
half
jaar
weg uit
Neder
land. Het
was behoorlijk
wennen, we gin
gen naar Suriname
waar ik nog nooit
was geweest en
toen moest ik af
en toe wel even
slikken. Toen ik
in Rotterdam
woonde, zag ik
mijn ouders ook
niet iedere week.
Soms één keer in
de maand. Maar
als ik ze echt wil
de zien, dan kon
ik er wel naar toe.
Dat is nu anders.
Dat wist ik van te
voren, maar soms
is het best lastig."
Ruud de Vroe, één van de
beste vrienden van Onno
Doeland, kwam al twee
keer op bezoek op Aruba.
En Louis van Kleef, een
vriend met wie Doeland bij
ASWH een gevaarlijk aan-
valskoppel vormde, was er
vorige week nog.
„Toen mijn vrouw dertig
werd kwam een groep
vriendinnen van haar over.
Ze huurden een huis met
een zwembad en hadden
een fantastische week.
Louis van Kleef was er maar
vijf dagen en nu is er weer
een andere vriendin van Ni
cole, voor drie weken. Als
het straks in Nederland
herfstvakantie is komen
mijn ouders, samen met
mijn zus, en mijn neefje en
nichtje. Daar kijk ik echt
naar uit."
Het bezoek wil soms ook
graag wat Nederlandse voet
balwedstrijden bekijken.
Op Aruba is het echter zes
uur vroeger. Doeland: „Ik
vroeg vorige week aan
Louis of hij Feyenoord wil
de zien. Ja, zei hij meteen.
Dan moet je om half zeven
uit je bed, zei ik
toen. Feyenoord speel
de namelijk al om half
één tegen De Graaf
schap. Louis heeft die
wedstrijd niet ge
haald... Toen Ruud de
Vroe hier op bezoek
was, speelde Ajax
om half één. Hij zat
wel mooi om half
zeven 's ochtends
klaar, ha ha!"
DONDERDAG 15 OKTOBER 2015
de wereld hier stilstaat
door Jan Dagevos
KLOETINGE. Bert den Ridder is per
direct opgestapt bij voetbalvereni
ging Kloetinge. De verdediger be
sloot dinsdagavond zijn spullen in
te leveren bij de Bevelandse zater
dag-eersteklasser. De Brabander
was aan zijn eerste seizoen bezig
bij Kloetinge. Hij kwam over van
Dinteloord.
Onno Doeland
In het shirt van zater
dag-hoofdklasser Doto
viert Onno Doeland in
maart 2009 een treffer
tegen Ter Leede.
foto Orange Pictures
