ieiiny Vrienten: 'Sóngschrijvers liegen en stelen de boel bij elkaar'
CULTUUR SHOW 25
Half miljoen euro voor
spullen van Molenaar
BNN komt met
vervolg 'Lama's'
En alweer is er een nieuw album van Henny Vrienten, zijn
tweede in een jaar. „Ze blijven maar komen, de liedjes/1
Show Entertainment
De kunstwerken en persoonlijke eigendom
men van wijlen Frans Molenaar (foto) heb
ben tijdens de eerste dag van de online vei
ling meer dan een half miljoen euro opge
bracht. Afgelopen weekeinde namen 1.500
mensen een kijkje in zijn huis.
Met Alpacas brengt BNN vanaf 2
november een vervolg op de suc
cesvolle improvisatieshow De La
ma's. Sophie Hilbrand neemt de
presentatie op zich. Nog onbeken
de cabaretiers staan op het toneel.
Zelf houdt hij het op
een gesprongen ader
tje. Niet schrikken,
het is niets medisch.
Henny Vrienten
heeft het over een
creatieve ader die is geknapt. Eind
vorig jaar bracht hij En toch... uit,
zijn eerste soloalbum sinds het in
1991 verschenen Mijn hart slaapt
nooit. Nog geen jaar later is er al
weer een opvolger: Alles is anders.
Daarop krijgt hij assistentie van
Typhoon en Shirma Rouse en ook
van Guus Meeuwis.
„Ze blijven maar komen, die
liedjes", zegt Vrienten over de
plotselinge uitbarsting van creati
viteit. „Ik heb alweer genoeg mate
riaal voor nog een album. Het
wordt een trilogie."
Dat laatste woord spreekt hij
uit met veel ironie. Dat we vooral
niet denken dat hij het hoog in de
bol heeft. De verklaring voor die
explosie aan liedjes zoekt hij be
halve in die gesprongen ader juist
ook in het feit dat hij het schrij
ven van songs tegenwoordig heel
wat minder ernstig neemt dan lan
ge tijd het geval was.
„Na Doe Maar heb ik tien jaar
gewacht voor ik een soloalbum
durfde uit te brengen. En de opvol
ger daarvan liet wel 23 jaar op zich
wachten. Ik was enorm precies,
vond dat in een liedje echt alles
moest kloppen. Nu ben ik véél
makkelijker. Zoek het maar uit,
denk ik vaak. Misschien moet je
gewoon ouder worden om je zo
op te durven stellen. Zo'n liedje
als Nooit meer naar Brabant zou ik
vroeger nooit hebben durven
schrijven, laat staan opnemen."
De tekst van het liedje, dat (on-
gebruikelijk.voor Vrienten) is ge
toonzet op country-and-western-
achtige muziek, is een grote aan
klacht tegen de provincie waar hij
vandaan komt. Korte samenvat
ting: de ooit mooiste provincie
van het land is volgebouwd met
Varkensstallen en wietkwekerijen.
^-iZfjn'oudere zus, nog altijd wo
nend in Brabant, was ontstemd
toen ze het hoorde, maar hij gaat
ervan uit dat anderen begrijpen
dat het liedje een grote grap is.
„Het is een echte meezinger.
Maar ik weet niet zeker of ik in
mijn komende tournee ook het
Brabantse publiek aan het meezin
gen krijg." Beroeps-Brabander
Guus Meeuwis kreeg Vrienten er
wel mee aan het zingen; hij is te
horen in het nummer. „In de tekst
zit een klein citaatje uit Guus' Bra
bant-hymne. Leek me wel zo net
jes hem daarvoor toestemming te
vragen. Dus ik hem bellen. Kreeg
ik hem aan de lijn tijdens een re
petitie in de Royal Albert Hall,
maar hij was direct enthousiast.
Zo enthousiast zelfs dat hij aan
bood mee te doen in Nooit meer
Brabant."
Natuurlijk haat hij de provincie
van waaruit hij als vroege dertiger
vertrok naar Amsterdam niet echt.
„Sommige stukken zijn heel lelijk
geworden, maar er is ook nog veel
moois. Het is zoals ik in een ander
liedje zing: songschrijvers liegen
en stelen de boel bij elkaar. Zoals
je een songschrijver nooit op zijn
woord moet geloven, moet je er
ook niet van uitgaan dat hij alles
zelfheeft verzonnen.
„Noem het stelen of noem het
lenen, maar alle liedjes zijn op de
een of andere manier gebaseerd
op een ander liedje. Alle kunst ci-
'Wij popjongens
gebruiken allemaal
dezelfde akkoorden en
dan liefst ook nog in
dezelfde volgorde'
teert andere kunst. Dat klinkt op-
geblazener dan ik het bedoel. Wij
popjongens gebruiken allemaal
het zelfde handje akkoorden en
dan liefst ook nog in dezelfde volg
orde. Het is een wonder eigenlijk
dat er nog steeds nieuwe liedjes
bij blijven komen."
De muziek in Meer moet dat
niet zijn doet sterk denken aan de
reggae van Doe Maar. „Na dat
groepje dacht ik dat ik zo ver mo
gelijk van dat soort muziek weg
moest blijven. Trap niet in die val,
hield ik mezelf voor."
Nu hij al lang en breed heeft be
wezen ook met andere muziek uit
de voeten te kunnen, mag het wel
weer eens, vindt hij, zo'n reggae-
nummertje. „Het blijft heerlijke
muziek om te spelen."
Hij leerde de reggaemuziek ken
nen toen hij in de jaren zeventig,
nog vóór Doe Maar, deel uitmaak
te van de begeleidingsgroep van
Boudewijn de Groot. „In die
groep zat ook drummer Johnny
Lodewijks, die weieens op Jamai
ca was geweest. Hij had een koffer
vol cassettes met muziek van daar.
Op weg naar optredens luisterden
Johnny en ik daar altijd naar in
zijn deux chevaux."
Hij lacht bij de herinnering.
„Boudewijn de Groot, die natuur
lijk in een veel betere wagen reed,
zei dat hij dat eendje van ons op
de snelweg op de maat van de mu
ziek op en neer zag gaan. Ik denk
dat hij ook flinke rookwolken uit
de auto moet heeft zien komen,
want Johnny en ik blowden stevig
bij het luisteren."
Na zijn toetreding tot Doe
Maar wist Vrienten ook de ande
ren warm te krijgen voor reggae.
„Het is ook echte groepsmuziek,
heel sociaal. Binnen de maat heeft
iedereen zijn eigen tel. De gitaar
zit op twee en vier, de drums op
drie. De bas mag in principe alles,
maar ik koos voor een heel vette
één. Door met zijn allen zo op je
plaats te blijven, krijg je die tran
ce."
De opmerking dat op Alles is an
ders zo lekker wordt gebast, ver
vult hem met trots. „Maar dat ben
ik dus niet zelf, hè. De basgitaar
wordt op het album bespeeld
door mijn zoon Xander, die dat
ook doet in de band van Jett Re
bel. Ik mag het niet zeggen van
Xander, maar hij is de beste bas
sist van Nederland."
WOENSDAG 30 SEPTEMBER 2015
Cultuur
maar uit
!VA -'N\.
door Peter van Brummelen
foto Stephan Vanfleteren
