TINKEBELL. spiegelt
Oorlogsdagboek 1944
Ze stoeiden
als jonge
honden
•Avonturenboek vol gevleugelde elfen
ZEELAND GEBOEKT 13
Domino van Hecke uit Vlissingen
weet al haar hele leven dat ze
schrijfster wil worden. Nu is het zo
ver: Het gevaarlijke land Meredith.
Zes jaar heeft ze er
over gedaan. Min
stens tien keer heeft
ze het verhaal op
nieuw geschreven.
Toen ze het naar uit
geverij Boekscouts stuurde kwam
er meteen een enthousiaste reac
tie retour.
Dus, samengevat: Domino van
Hecke (1991) uit Vlissingen heeft
haar droom verwezenlijkt, ze is
echt schrijfster. Bovendien wilde
ze ook nog supergraag dierenver
zorgster worden. En kijk eens
aan, op de foto in De Mikke in
Middelburg geven de duiven haar
een sprookjesachtige uitstraling.
Domino heeft een spannend el-
fenverhaal geschreven. Voor kin
deren, maar wat haar betreft ook
voor volwassenen. Ze maakte ook
zelf lekker naïeve tekeningen,
waarmee ze haar boek een duide
lijk eigen stempel geeft.
We verplaatsen ons naar Na-
nu-Naru, het land waar elfen in
vrede en voorspoed met elkaar le
ven. Er is een link met de men
senwereld, elke elf wordt opge
leid tot beschermelf, toverelf of
zorgelf. De beschermelfen wor
den vanaf hun zestiende gekop
peld aan 'een sterveling'. Bescher
men betekent dat de elf ramp
spoed voorkomt.
In het boek zijn de hoofdrol
len weggelegd voor Yara (een
meisjeself), Soep (een jongetje)
en Toot (ook een jongen). Ze Ie
ven in een wereld, die gestoffeerd
is met krijsende kruitvatieren,
fluitende paddels en slijmerige
gorgols. Onze jonge vrienden spe
len schopbal. Als Toot met zijn
Het gevaarlijke
land Meredith
slecht geoliede vleugels de bal
moet zoeken, wordt hij betoverd.
De volgende dag is hij verdwe
nen, ontvoerd. Naar een ander el
fenland, Meredith, waarover ei
genlijk nooit wordt gesproken.
Want in Meredith heerst het
kwaad sinds er een geheimzinni
ge steen is opgedoken. Yara en
Soep worden erheen geflitst, om
hun vriend te redden.
Gelukkig komen ze in dat land
vol onheil de leeuw Lazerreli te
gen. Hij wil hen helpen. Ze ko
men akelige, valse wezens tegen,
zoals de Laku-Luki's en de groen-
geschubde Maliekinxen. Het goe
de overwint. Knap dat de lepe
vos Polar tegelijk verraad kan ple
gen en toch de hele operatie redt.
Domino kan trots zijn. Zee
land heeft er een schrijfster bij.
Als de uitgever haar de volgende
keer helpt vervelende d/t-fouten
te voorkomen, komt het goed.
Kunstenares TINKE
BELL. (kapitalen met
punt) geeft het nieuw
ste nummer van het
Vlaams-Nederlands Cultureel
Tijdschrift Ons Erfdeel kleur. Ro
ze, en haar poezentas staat op de
cover. Achterop staat ze ten voe
ten uit, met een paardenkop (My
Little Ponyin haar armen. TIN
KEBELL. werd in 1979 als Katin-
ka Simonse in Goes geboren.
Kunsthistorica Tineke Reijn-
ders wijdt in het tijdschrift een
bespreking aan het fenomeen
TINKEBELL. onder de titel 'Roze
sprookjes en rigoureuze acties'.
De kunstenares kreeg brede
bekendheid met enkele spraak
makende projecten: ze maakte
een handtas van haar poes, liet
hamsters in doorzichtige bollen
rondtollen en maakte een
pin-up kalender met zichzelf in
de hoofdrol. Tineke Reijnders:
„TINKEBELL. houdt de samenle
ving voortdurend een spiegel
voor en doordat ze de mensen
raakt in hun gevoeligste plekken,
is dat onverdraaglijk."
Anje van Maanen-Brum-
melkamp is de wedu
we van de Middelburg
se emeritus-predikant
Jaap Brummelkamp. Zij is in
Oosterbeek opgegroeid, als doch
ter van huisarts Gerrit van
Maanen, die aan het eind van de
Tweede Wereldoorlog in het
noodhospitaal De Tafelberg
werkte. Over haar ervaringen in
die septemberdagen van 1944
heeft Anje van Maanen als zeven
tienjarig meisje een dagboek ge
schreven. Ook vertaalde zij haar
dagboek in het Engels. Nu, meer
dan zeventig jaar later, brengt
Uitgeverij Kontrast het dagboek
uit: Noodhospitaal De Tafelberg
(16,95 euro). Daarin vertelt ze
over de oorlogsdagen in Ooster
beek van 17 tot en met 25 septem
ber 1944. Ze zegt: „Nu is de tijd
rijp om mijn ervaringen met de
komende generaties te delen."
Mevrouw Anje van Maanen-
Brummelkamp woont in Middel
burg en ontving het eerste exem
plaar in het Airborne Museum
'Hartenstein' Oosterbeek.
ien was ik misschien.
Het was de zomer dat
door een storm de
strandhuisjes in Zoute-
lande wegspoelden.
Wij hadden er een van groen met
witte planken, de kleuren waar
aan je de huisjes van Dingemanse
herkende. Mijn vader zei luid
ruchtig: nee, er gaat niets gebeu
ren. Maar laat op de avond liep
hij, opmerkelijk stil, het duistere
duin over om de spullen in veilig
heid te brengen. Dezelfde zomer
bood nog meer opwinding in de
vorm van Julia uit Marknesse.
Met gymnastische oefeningen
probeerde ze mijn aandacht te
trekken. Ik durfde amper te kij
ken, maar 's avonds op de boven
ste verdieping van het stapelbed
draaiden al mijn gedachten om
haar meisjeslichaam. O, tijd van
zuivere liefde.
Peter van Straaten tekent en
schrijft doorgaans over de vertroe
belde liefde, het gedoofde gevoel.
De tijd dat twee mensen, ooit he
vig verliefd, elkaar slechts dulden
of zelfs proberen ieder draaglijk
uur van een nare kras te voorzien.
Maar in de novelle Grote jongens
Peter van
Straaten
huilen niet uit 1994 schrijft hij met
zeldzame inleving over de vroege
en ware liefde, met al het bijbeho
rende tegelijk heerlijke en verplet
terende verdriet. Het belangrijk
ste hoofdstuk heet 'Vlissingen',
maar daarin wordt heel Walche
ren aangedaan. De hoofdpersoon
heet Eric Verduyn, bijna zeven
tien, de leeftijd dat je bloost zo
dra het woord meisje valt.
Hij heeft een vriendin, maar
hij betrapt haar in de armen van
een ander. Dan komt de uitnodi
ging van zijn pa, gescheiden van
zijn moeder, naar Vlissingen te
komen. De gesprekken verlopen
stroef tot Sylvia zich meldt, de
vriendin van zijn vader, zevenen
dertig jaar. 's Middags aan het
strand bij Zoutelande wordt ze
met de minuut jonger: 'Op een
goed moment duwde ze Eric
speels onder water en ze stoeiden
als jonge honden'. De onervaren
jongen raakt in de wolken, beseft
nauwelijks wat hem overkomt.
Zo snel mogelijk organiseert hij
een weerzien. 'Ik zal je nooit ver
geten', belooft hij haar. Ik geloof
hem onmiddellijk. Want ook ik
ben Julia nooit vergeten, haar oog
verblindende radslagen op het
zand voor de strandhuisjes die
voorlopig nog fier overeind ston
den.
www.pzc.ni/zeelandgeboekt
Zeeland geboekt
VRIJDAG 18 SEPTEMBER 2015
Domino van Hecke is dierverzorgster bij De Mikke in Middelburg. Ze schrijft in de avonduren, foto Ruben Oreel
Land Meredith
zit vol gevaar
door Jan van Damme
le
Domino van Hecke
Uitgeverij
Boekscout
148 pagina's
Geïllustreerd
17,95 euro
door Mario Molegraaf
T
FKIÏRUW' STRAATEN
GROTE JONGENS
HUII-EN NIET
(1935)
Grote jongens
huilen niet
