CULTUUR SHOW 27
V
maar ik had die discipline gewoon
niet. Nu zit ik braaf aan de thee,
als de rest wijn drinkt. Of ik neem
een gin, dat mag ik ook."
Twee weken geleden, toen Paul
en zijn man Stephan vierden dat
ze vijftien jaar getrouwd waren,
nam hij toch een wijntje. „Ik vond
het eigenlijk niet zo lekker. Ik kan
prima zonder. Alleen dat ik geen
ijs mag eten, vind ik echt jammer.
Niet dat ik dagelijks bakken wil
oplepelen, maar zo nu en dan een
bolletje..."
Fris en fit staat hij klaar voor
een nieuw, vol seizoen. Wekelijks
is hij terug op de buis met een la-
tenightshow op de zondagavond,
Kun je het al zien?, waarin hij met
een paar opiniemakers het week
end doorneemt. „Wij laten de kij-
'Het publiek wil
dat ik absurde
grappen maak,
soms een beetje
grof ben. Ik merk
dat ze daar ook
naar verlangen'
ker zien wat ons is opgevallen,
maar we hopen ook dat kijkers
ons laten zien wat zij meemaken.
We hebben een hilarisch Noord-
Koreaans journaal en we rekenen
af met dingen waarmee we wel
klaar zijn, zoals Sabia en Sylvie",
legt Paul uit.
Het is niet per se vernieuwend,
zegt de presentator. „Ik wilde ei
genlijk iets heel anders, maar be
dacht dat mensen dat helemaal
niet van me willen. Het publiek
wil dat ik absurde grappen maak,
soms een beetje grof ben. Ik merk
dat ze daar ook naar verlangen en
ik zou gek zijn om dat niet te ge
bruiken."
Ook toert hij de komende
maanden door het land met zijn
nieuwe theatershow Zingen zolang
het duurt. Daarin vraagt Paul het
publiek om verzoeknummers,
liedjes die hij ooit eens gezongen
heeft. Het resultaat is een muzika
le reis door de tijd, waarin hij klei
ne Robert Long-liedjes combi
neert met evergreens als Vlieg met
me mee, Blijf bij mij en Ik heb je lief.
Dat geheel wordt aangekleed met
een flinke portie kolder, want er
moet ook gelachen worden. Al is
Paul als een kind zo blij als bij de
intieme chansons de zaal zo stil is
dat je een speld kunt horen val
len. „Mijn moeder heeft het al ge
zien en mijn vader, die woont in
Polen, komt volgende week kij
ken. Dan ben ik zo trots: kijk eens
wat je zoon staat uit te spoken."
De Leeuw maakt zich geen zor
gen over zijn eet- en drinkge
woontes op tournee. „Ik kan me
niet voorstellen dat de klad erin
komt."
Want zijn zoons Kas (13) en
Toby (12) zijn een andere belangrij
ke reden voor Paul om vol te hou
den, zegt hij al nippend van een
kopje rooibosthee (de zwarte va
riant is ook uit den boze). „Ik ben
53, ik kon vorig jaar op het strand
niet eens meer tennissen met
mijn kinderen. Of ik trok door
mijn jicht een wandeling door
New York niet. Dat kan ik nu
weer gewoon."
Eindelijk heeft zijn dagelijkse
cardiotraining, al tijden vaste prik,
effect. Lachend: „Het is jammer
dat ik er zo lang bij gezopen en ge
geten heb, want anders was ik nu
een mager scharminkel geweest."
DINSDAG 8 SEPTEMBER 2015
