zijn hele leven met voetbal bezig wil zijn
SPORT 9
ben voor het team. Je kunt als
keeper ook niet onzeker zijn,
want daar worden je verdedigers
onrustig van. Als je uitkomt, moet
dat vol overtuiging gebeuren. Ik
klets altijd overal in en hoop echt
dat een spits een keer mee
springt. Want vaak is dat meteen
de laatste keer. Ik vind het ook
fijn als het publiek me uitdaagt,
als ze proberen om me gek te ma
ken. Daar ga ik beter van spelen."
Ariën Pietersma vertrok op zijn
tiende naar NAC, doorliep in Bre
da de jeugdopleiding, kreeg op
zijn zeventiende een driejarig con
tract en schoof door naar de eerste
selectie. „In het laatste jaar van
mijn contract werd ik verhuurd
aan RBC. Daar brak ik op de trai
ning bij een duel met Henk Vos
mijn kuitbeen en scheurde mijn
enkelband af. Het seizoen was
meteen klaar. Na dat seizoen zou
ik eigenlijk naar ASWH gaan, ik
had alles al geregeld. Op het aller
laatste moment belde Willem II.
Ze hadden een tweejarig contract
klaarliggen. Dan is de keuze niet
moeilijk. Ik moest de concurrentie
aangaan met Oscar Moens en Mai-
kel Aerts."
Hij werd ook door Willem II ver
huurd aan RBC, waar hij een half
seizoen eerste keus was. „Daar ge
noot ik echt van. Ik debuteerde te
gen Zwolle, we wonnen met 2-0
en ik kreeg een assist achter mijn
naam. Ik schoot de bal vanaf de
grond naar het andere strafschop
gebied en Sjoerd Ars schoot 'm
binnen. Ik hield drie keer op rij de
nul en we kwamen één doelpunt
tekort om een periodetitel te win
nen." Willem II wilde hem terug
halen, terwijl RBC hem opnieuw
wilde huren. De Tilburgers vroe
gen het volle pond, waardoor RBC
afhaakte. „Bij Willem II was ik
daarna tweede en derde keeper.
Mijn contract werd niet verlengd."
Waarom heeft hij het niet gered
als prof? „Dat is best makkelijk te
verklaren. Ik was vroeger niet echt
een lieverdje. Dat weet half Neder
land. Ik was niet volledig op het
voetbal gefocust en hield van een
feestje. Dat achtervolgt me nu nog
steeds en dat vind ik heel verve
lend. 'Dat is die mafketel', schreef
bijvoorbeeld iemand op een websi
te toen ik naar Vlissingen ging.
Dat gezeik van vroeger blijft me
maar achtervolgen. Het is tien jaar
geleden. Ik was jong, had verkeer-
'Ik was vroeger een
schurk, maar ik ben niet
meer die jongen van
toen en kijk nu anders
tegen het leven aan'
de vrienden, liet me opnaaien en
deed gekke dingen. Ik had als prof
ook veel te veel vrije tijd. Ze had
den mij beter drie keer op een dag
kunnen laten trainen. Je moet
sterk in je schoenen staan en dat
stond ik toen niet."
Die periode als tiener en jonge
twintiger heeft hem wel gevormd.
„Het heeft me gemaakt tot de
man die ik nu ben. Ik ben een
stuk ouder, een volwassen vent
die getrouwd is. Ik was vroeger
een schurk, maar ik ben niet meer
die jongen van toen en kijk nu an
ders tegen het leven aan. Achteraf
heb ik heel veel spijt van wat ik
heb gedaan. Ik ken mijn kwalitei
ten. Als ik er serieus voor had ge
leefd had ik nu niet om zes uur 's
ochtends mijn bed uit gemoeten.
Dan had ik een heel ander leven
kunnen hebben. Als mijn vrouw
en ik kinderen krijgen, kan ik zeg
gen dat ze sommige dingen niet
zoals papa moeten doen."
Na zijn tijd bij Willem II speelde
hij kortstondig voor Dijkse Boys.
Hij was nog maar een paar maan
den in Helmond toen de geldschie
ter opstapte en de geldkraan werd
dichtgedraaid. „Er was geen geld
kreeg je dan te horen. Maar 's mid
dags stond wel Frans Bauer in de
kantine te zingen.... Die kwam
ook niet voor niks. Bij Dijkse Boys
hadden de vrouwen van de spon
sors het voor het zeggen. Dan
maakte ik duidelijk dat ik vier
keer per week naar Helmond reed
en dat mijn auto niet op water
reed. Wanneer krijg ik mijn geld,
vroeg ik. Ga eerst maar eens pres
teren en dan krijg jij je geld. Ik
werkte gewoon, moest me iedere
keer haasten en vond het niet
eens zo erg dat Dijkse Boys failliet
ging en uit de competitie werd ge
haald. Het reizen begon me toch
wel op te breken."
Ton van Eenennaam, ook
oud-doelman van NAC, bood een
uitweg. Pietersma ging naar
Wuustwezel, speelde tweeënhalf
jaar in België en besloot toen op
het laatste moment over te stap
pen naar Dinteloord. „De trainer,
Jurriaan van Poelje, kende me
niet. De selectie zat al vol, maar ik
mocht best mee komen trainen.
Na de eerste training zei de trai
ner dat hij me er graag bij wilde
hebben. De andere keepers waren
'Als ik een wedstrijd
speel heb ik een over-
mijn-lijkmentaliteit. Ik
wil ten koste van alles
winnen'
er niet blij mee. De zoon van de
voorzitter keepte al tien jaar in
het eerste maar werd nu gepas
seerd. Dat zorgde wel voor wat
problemen, maar de beste speelt.
Zo werkt het in het voetbal. We
verloren dat seizoen één wedstrijd
en ik kreeg maar negen goals te
gen. Een heerlijk jaar."
Pietersma, die samen met zijn
vrouw in de bakkerij van voorma
lig spits Ad Gladdines op Tholen
werkt, zegt aan het voetbal geen
echte vrienden te hebben overge
houden. „Met een paar jongens
heb ik soms nog contact. Zoals
met Danny van Bakel, met wie ik
samenspeelde bij Dijkse Boys. Hij
speelt nu bij de topclub van Viet
nam. Hij is daar helemaal de man.
Zijn vrouw is een bekende dj en
ze moeten zich als David en Victo
ria Beckham voelen. Ze kunnen
nergens normaal over straat. Dan
ny heeft het mooi voor elkaar.
Zo'n avontuur zou ik ook wel
eens aan willen gaan."
Misschien speelt hij zich dit sei
zoen bij Vlissingen wel in de pic
ture. Eén ding weet hij al zeker.
Hij gaat veel commentaar krijgen
van het publiek, want Ariën Pie
tersma keept in een roze tenue.
„Mijn vrouw en ik zijn heel erg
met uitstraling bezig. We willen
er altijd verzorgd en netjes uit
zien. Daarnaast vind ik dat een
keeper iets aparts moet hebben. Ik
mocht zelf kiezen en ik vind roze
een mooie kleur. Wat andere men
sen ervan vinden, interesseert me
helemaal niets. Als ik het mooi
vind, vind ik het mooi. In de
kleedkamer heb ik ook al wat com
mentaar gehad. Ga je naar de Gay
Pride, vroegen ze. Daar kan ik wel
om lachen"
In het veld zul je hem dat minder
vaak zien doen. Pietersma is bloed-
fanatiek en in het veld geen lie
verdje, zoals hij het zelf om
schrijft. „Als ik een wedstrijd
speel heb ik een over-mijn-lijk-
mentaliteit. Ik wil ten koste van al
les winnen. Buiten het voetbal
ben ik een stuk rustiger gewor
den. Ik ben een half jaar geleden
getrouwd. Het was een schitte
rende dag, met alles erop en er
aan. Een limousine, een Hummer
en Django Wagner kwam zingen
op ons feest. Ik ben nu 28 en denk
dat ik nog wel tien jaar mee kan
op een goed niveau. Ik zou het
liefst nog een stap omhoog wil
len, naar de topklasse. En na mijn
carrière wil ik mijn trainerspapie
ren halen, want ik wil heel mijn
leven met voetbal bezig zijn. Wat
voor trainer ik zal zijn? Een ouder
wetse denk ik, want ik houd van
discipline en hard werken. Ge
woon lekker bikkelen."
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 2015
voor niemand aan de kant
Ariën Pietersma
keept dit seizoen in
een roze tenue. „Ik
vind dat een keeper
iets aparts moet
hebben. Ik mocht
zelf kiezen en ik
vind roze een
mooie kleur. Wat
andere mensen er
van vinden interes
seert me helemaal
niets. Als ik het
mooi vind, vind ik
het mooi." foto's
Ronald den Dekker
GEBROKEN KUITBEEN
DAVID EN VICTORIA
