■C
REPORTAGE 21
X
lichtjes van medefietsers en de bi
zarre 'mutant vehicles', die als
schepen van licht over de vlakte
lijken te varen.
De Burning Man is dit jaar een
slanke gestileerde gestalte. Een
meter of dertig hoog. 's Nachts
lichtgroen oplichtend. Het beeld
staat op een sokkel van zestig me
ter in het vierkant. Daar kun je in
om aan de voet van het beeld te
komen. Het is groots zonder bom
bastisch te zijn. Zaterdag gaat het
in vlammen op. Laurens vertelt
over de hitte die er dan vanaf
komt. Vergelijk het met een kamp
vuur met de omvang van bijvoor
beeld het Abdijcomplex in Middel
burg. Het idee achter de Burning
Man is mooi, vind ik. Het verbran
den staat voor de mogelijkheid op
nieuw te beginnen. Maar ook om
te doen wat je kunt om van het le
ven dat je hebt gekregen het beste
te maken. Een tekst in het Centre
Camp verwijst daarnaar: 'I'm but
wood. I cannot walk, or talk or
create. But only burn. You too
should do what you do best'.
Het is al laat en we stonden om
half zes op. Dus misschien verstan
dig om de nacht niet door te ha
len. Op Burning Man is dat niet
zo makkelijk. Want we komen
nog zoveel moois, leuks en bijzon
ders tegen. Dus genieten we van
een nachtelijke show van pyro-ar-
tiesten en meer circusachtige acts.
We nemen een afzakkertje in de
Duck Pond. Ook daar is er gratis
drinken. Maar niemand is dron
ken. Ik zag niet eerder zoveel men
sen zo relaxt bij elkaar. Zelfs Low
lands, voor mij toch ook al een
soort paradijs op aarde, kan hier
in de verste verte niet aan tippen.
De tweede dag weer een full
blown zandstorm. We kijken bij
een klein kamp waar een dj simpe
le rock draait en dansen met zijn
vieren op Bruce Springsteens
'Born in the USA'. Laurens weet
voorbijgangers mee te krijgen en
het wordt snel een klein feestje.
Klaar voor het grotere werk. Vlak
bij staat 'The District'. Een houten
bouwwerk: een podium met
plaats voor dj en dansvloer en een
groot dak dat je van twee kanten
met een trap kunt bereiken. Links
en rechts een batterij speakers, er
voor een voetbalveld van zand
met een paar duizend dansende
mensen. Voldoende plek om niet
opgepropt te doen alsof je danst.
Hier kun je echt los gaan.
Burning Man is voor alles met
anderen zijn en naast dansend het
leven vieren, workshops volgen
en projecten realiseren, ook goede
gesprekken voeren. Bij The Dis
trict ontmoet ik Jonathan en Han
nah en ik ga later bij ze langs. Ze
staan met een oude schoolbus in
een muziekkamp. Daar zijn jam
sessies en natuurlijk wordt er 's
nachts gefeest. Er zijn honderden
van zulke kampen op Burning
Man. Maar ook 'gewone' kampjes
als dat van ons. We vertrekken
pas bij'The District' als de zon in
zachte tinten ondergaat.
Na het eten de fiets weer op.
Naar de 'Temple', een synthese
van gotische en moderne architec
tuur. Als ik predikant was en een
gemeente had met een paar dui
zend kerkgangers zou ik graag
zo'n bouwwerk neerzetten. Maar
zondag zal er niets meer van over
zijn dan een berg as die in de
woestijn verwaait. De 'Temple' is
de plek waar verlies, verdriet en lij
den worden gedeeld. De spanten
zijn bezaaid met boodschappen,
geschreven en geplakt: foto's, tek
sten en kleine voorwerpen. Over
verloren dierbaren, liefdes, spijt
over iets wat beter niet had moe
ten gebeuren, geheimen die nu
anoniem worden gedeeld. In stilte
lopen we tussen andere 'Burners'.
Het is veel, te veel voor nu. We be
sluiten later terug te komen. De
meiden zijn moe en willen naar
'huis' om wat voor te slapen.
Want vanavond willen ze naar Ro
bot Heart.
Ik fiets met Laurens verder om
naar kunst te kijken. Het is onbe
gonnen werk al de 236 kunstwer
ken hier te zien. Er is lichtkunst,
waar 'Glow' in Eindhoven jaloers
op zou zijn. Geometrisch, psyche
delisch, figuratief, graffiti-achtig
en surrealistisch. Gigantische
sculpturen zoals dat van de naak-
Het idee achter de
Burning Man is mooi.
Het verbranden staat
voor de mogelijkheid
opnieuw te beginnen.
te vrouw, minstens vijftien meter
hoog, die 's ochtends met haar
handen het eerste zonlicht op
vangt. Het hoofd van de Medusa
die met haar slangen het kwaad
over de aarde verspreidt dat hier
zondag met het verbranden van
de 'Temple' symbolisch wordt uit
gebannen. En projecten als de ku
bus die uit de verte straalt en van
dichtbij bestaat uit duizenden klei
ne schilderijtjes van mensen die
hun boodschap mee wilden ge
ven.
Om twee uur 's nachts vind ik
het tijd mijn stoffige tentje op te
zoeken. Laurens gaat met Nadine
en Eeffie op pad naar Robot
Heart. Ze gaan proberen op de bus
te komen om van bovenaf het
feest mee te maken. De volgende
ochtend hoor ik dat het is gelukt.
De meiden hebben tot zonsop
gang gedanst in het hart dat bo
ven op de bus staat, hoog boven
de eindeloze vlakte met sprookjes
achtige lichtjes en dansende men
sen.
ZATERDAG 5 SEPTEMBER 2015
i
Foto-impressie van Burning Man, met linksboven het reisgezelschap van Ni
co Out: zijn zoon Laurens (achter), diens vriendin Nadine (rechts) en haar
vriendin Eeffie. foto's Nico Out
