'Wonder van Alphen' realiseert zich naderhand pas hoeveel geluk hij heeft gehad
NIEUWS 23
De man die levend onder het puin vandaan
kwam na het kraanongeluk, vertelt voor het
eerst zijn verhaal. „Ik was toen vrij nuchter."
Daar zit hij dan. Onder
het stof en in één gro
te puinhoop. Alles
om hem heen piept
en kraakt. Een hond
jankt onophoudelijk.
Ergens gaat een alarm af. Hij hoort
water. Drup. Drup. Drup. „Ik dacht al
leen maar, hoe lang zit ik hier nog
veilig? Ik was als de dood iets aan te
raken. Bang dat alles alsnog in elkaar
zou storten."
Het bizarre verhaal van Marius
den Hartog (39) begint op een zonni
ge maandagmiddag als hij net vier da
gen uit het ziekenhuis is. Door een
'Als ik op tijd naar buiten
had kunnen komen, had
ik waarschijnlijk onder de
brokstukken gelegen'
stomme stuurfout met zijn racefiets
zit hij opgezadeld met een gebroken
heup. Thuis verveelt hij zich. „Ik was
blij dat ik even een ijsje kon halen in
het centrum." En zo maakt Den Har
tog even later op de scootmobiel van
zijn vrouw een rondje door de stad.
Hij rijdt langs de etalage van tweede
handswinkel Used Products. Nooit
eerder kwam hij er, maar omdat hij
ook in een elektronicazaak werkt, be
sluit hij een kijkje te nemen.
Den Hartog is nog geen tien minu
ten binnen als alles begint te trillen.
Een aardbeving, denkt hij. Vreest hij.
Marius wil weg, ervandoor. „Maar
nog voordat ik mijn scootmobiel in
beweging kon zetten, stortte de boel
in. Stellingen vielen om. Het plafond
kwam naar beneden."
Dat twee kranen en een brug met
een donderend geraas naar beneden
zijn gevallen, ontdekt de Alphenaar
als hij omhoog kijkt, door een gat dat
in de winkel is geslagen. Alle uitgan
gen zijn geblokkeerd. Marius zit in
de val. En hij heeft geen idee wat hij
moet doen. Hij besluit zijn vrouw te
bellen, zijn grote liefde met wie hij al
tien jaar getrouwd is. Voor de tweede
keer in twee weken, krijgt zij een
echtgenoot in nood aan de lijn. „Ik
ben meteen op de scootmobiel van
mijn buurvrouw gestapt en naar het
centrum gereden om te kijken wat er
aan de hand was. Toen zag ik die om
gevallen kranen en die brug. Ik
schrok me kapot", zegt ze.
Den Hartog hangt inmiddels al mi
nutenlang met de politie aan de lijn.
„U mag niet ophangen, hoor. Ik wil
dat u wat zegt", hoort Den Hartog.
„Ik was toen vrij nuchter. Die agente
aan de telefoon zei steeds dat ze me
zouden komen redden, dus daar ver
trouwde ik maar op. En steeds als ik
iemand zag lopen, riep ik om hulp."
Den Hartog schreeuwt. Fluit.
Zwaait.Een half uur lang komt er
geen antwoord op zijn hulpkreten.
Toch raakt Den Hartog geen moment
in paniek. Dan, als Den Hartog voor
de zoveelste keer zijn stem schor
schreeuwt, komt er antwoord. 'Waar
ben je', klinkt het. Den Hartog veert
op. Een brandweerman. Eindelijk
hulp. Met een stok maken zijn red
ders een kleine opening in het puin.
Meer dan dat durven ze niet weg te
halen. Het gevaar dat het pand verder
instort, is levensgroot.
Of Den Hartog zelf naar voren kan
komen? Naar een brancard die door
het gat naar binnen wordt gescho
ven? „Uh, ja, maar hoe? Ik mag mijn
been eigenlijk helemaal niet bewe
gen. Heel voorzichtig ben ik toch
maar over een berg dvd-hoesjes ge
kropen. Met mijn pijnlijke heup over
een balk vol spijkers en schroeven."
Eenmaal buiten ziet Den Hartog
pas goed hoe groot de ravage is. Van
de winkel is vrijwel niets meer over.
Een geparkeerde auto ligt bedolven
onder het puin. Nu dringt tot hem
door hoe veel geluk hij heeft gehad,
met slechts drie kleine schrammetjes
op zijn hoofd. „Achteraf was die plek
in de winkel mijn redding. Als ik op
tijd naar buiten had kunnen komen,
had ik waarschijnlijk onder de brok
stukken gelegen." Nooit had hij de
strijd gewonnen van het puin dat ra
zend naar beneden kwam.
Den Hartog haalt opgelucht adem
en laat - met opgestoken duim - nog
een foto van zichzelf maken voordat
hij naar huis gaat. De ambulancebroe
der adviseert hem om maar even niet
te gaan douchen. „Anders spoel je
het engeltje nog van je schouder",
grapt hij. Thuis wordt 'het wonder
van Alphen' als een held onthaald. Ie
dereen uit de flat applaudisseert.
Heeft hij dan helemaal niets over
gehouden aan het drama? Toch wel.
„Ik ben bang geworden voor hijskra
nen. Ik rij er nog wel langs, maar het
geeft wel de kriebels." En voor het
eerst in tien jaar krijgt hij ruzie met
zijn vrouw. Voelt hij ook weer de
drang te gaan roken. „Het werd me
blijkbaar echt allemaal even te veel,
maar ik krijg daarvoor nu hulp."
ZATERDAG 29 AUGUSTUS 2015
Alles stort
in, Marras
zit in de val
door Raymond Boere
en Carla van der Wal
Marius den Hartog
Marius den Hartog
voelt opluchting nadat
hij onder het puin van
daan is gehaald.
foto Marius den Hartog
De ravage na het on
geluk. foto Bram van de
Biezen/ANP
