In liefüevolle herinnering
ZEELAND 13
Ze kon praten als de beste,
maar zeker ook zo goed
luisteren. Beppie Bruinooge
was er voor iedereen.
men. Hield de hele
familie ook samen.
Dat leek allemaal
opeens weg."
Beppie was de
biologische moe
der van Lesley en
de stiefmoeder
van Daniëlle. Va
der Daan had twee
huwelijken achter
de rug voor Beppie
in zijn leven
kwam. Lachend
zegt Lesley: „Al
die vrouwen heet
ten Beppie. Ja, dat
verzin je toch niet?
Dat was ook wel
de grap in Vlissin-
gen. Vroegen ze
ons 'van welke
Beppie ben jij er
één?' Ik wist trou
wens tot mijn acht
ste of zo niet eens
dat de namen van
moeder Lamberta
Hilda waren. Ze is
altijd Beppie genoemd."
Daniëlle: „Ik had niet zulke positie
ve moederervaringen. Toen mijn va
der Beppie in ons leven haalde, was
ik daar in eerste instantie niet blij
mee. Ik was een puber en dacht o,
nee hè. Niet weer. Ik heb haar voor
het eerst gezien tijdens een etentje.
En ja, ik was meteen verkocht. Het
klikte gelijk. Haar uitstraling, haar
woorden. Er was direct een gevoel
van warmte, van vriendschap ook.
Als ik nu terugkijk, is zij zoals ik me
een moeder voorstel. Warm, stijlvol.
Ze heeft nooit gezegd 'je moet me
moeder noemen', maar ik zie haar als
mijn moeder. Je kon altijd bij haar te
recht. Altijd met haar praten. Over
van alles."
„Ja", grinnikt Lesley, „praten kon
ze. Als de beste. Overal met iedereen
ook. Stond je bijvoorbeeld even met
haar in het Kruidvat, ontstonden er
direct gesprekken. Met mensen die
Beppie
Bruinooge
13-07-1953
15-11-2007
ze soms helemaal niet kende. Ieder
een vertelde ook al heel snel alles aan
haar. Heel persoonlijke dingen ook."
Daniëlle stoot haar broer lachend
aan; „Nou joh, jij kan er ook wat van
hoor. Praten, praten.... Dat heb je echt
van haar."
„Ze hield van mensen", vertelt
Daniëlle. „Ja," beaamt Lesley pein
zend. „Zo was Beppie. Dat vat alles
kort samen. Ze hield van mensen."
Lesley: „Zij onderhield ook de so
ciale contacten. Met familie en ande
ren. Ik herinner me dat er veel vrou
wen over de vloer kwamen. Het was
altijd gezellig. Daar zorgde zij voor."
Kleindochter Nadia schuift aan.
Daniëlles jongste dochter herinnert
zich oma ook. „Haar verhalen, dat
weet ik nog. Ze kon zo mooi verha
len vertellen. O ja, en friet bij
Meijers." Glimlachend vertelt
Daniëlle, „soms had ze 's avonds op
eens zin in friet. Dan gingen we sa
men naar de frietboer. Gelijk ook
even bijkletsen. Ik mis haar nog
steeds. Ik heb haar ook zo gemist bij
de opvoeding van mijn kinderen.
Beppie had iets waardoor ze je kon
corrigeren zonder je een negatief ge
voel te geven. Maar ze kreeg je toch
waar je moest zijn. In de goede rich
ting. Nee, ik weet niet hoe ze dat
deed." Glimlachend: „Wist ik het
maar, dan had ik dat bij mijn meiden
ook kunnen gebruiken.
Lesley: „Ze hield van mooie kle
ren. Een wit mantelpakje en een glan
zend goudbruine huid. Zo zie ik haar
nog voor me. Ze ging nooit onver
zorgd de deur uit. Als ik m'n ogen
dicht doe, zie ik haar gezicht zo dui
delijk. Ik hoor haar stem, haar lach
ook nog steeds. Ik ben nu weer goed
op weg, voel ik. Beter in balans. Ik
heb mezelf teruggevonden. Na haar
dood ben ik gitaar gaan spelen. Dat
had ik haar zo graag willen laten ho
ren. Dat zou ze geweldig vinden. Ze
hield van muziek. Haar invloed er
vaar ik nog steeds. Respect voor ande
ren hebben. Niet te snel oordelen. Ie
dereen is gelijk. Daar probeer ik ook
naar te leven."
Daniëlle: „Ik heb alleen maar een
warm gevoel als ik aan haar terug
denk. Dat neem ik mee in mijn le
ven. Het positieve. Oprecht geïnteres
seerd zijn in anderen. Het is een
mooi gevoel. Dat koester ik."
„Lekker eten, daar genieten we
ook nog steeds van. Beppie kon heer
lijk koken. Ik zie ze nog in de keuken
bezig. Beppie en mijn vader; wijntje
erbij, sigaretje, eindeloos pratend ko
ken. Aan de keukentafel werd ook
veel politiek bedreven. Daar werden
heel wat plannetjes gesmeed."
Beppie was PvdA-raadslid in Vlis-
singen en bestuurslid van de PvdA
Zeeland. Daan was gedeputeerde en
wethouder. Hij overleed in 2010. Ze
hadden beiden echt 'een rood hart'
zeggen de kinderen. Danielle: „Bep
pie hield van praten, dat was in de po
litiek heel handig. Ze hield van dis
cussiëren, het debat aangaan. Ze was
heel gedreven, gaf echt om mensen.
Ze werkte ook voor het Huiskamer
Project Drugsgebruikers (HKPD) in
Vlissingen. Dat paste bij haar."
Lesley: „Ze is nog steeds in ons le
ven. In ons hart. Het voelt alsof ze
ons nog steeds stuurt en steunt."
Haar verhalen, haar warm
te; dat schiet Lesley en
Daniëlle Bruinooge als eer
ste te binnen als ze terug
denken aan Beppie Bruinooge.
De vrouw van hun vader Daan.
Zijn grote liefde, zeggen ze. Na Bep-
pies dood in 2007 stierf pa ook een
beetje, herinneren ze zich.
Beppie: Moeder, stiefmoeder, oma,
politica. Maar vooral een warm
mens, schetst het tweetal. Een vrouw
die hield van mensen. Een vrouw die
respect had voor iedereen. En dat ook
van haar kinderen verlangde. Direc
teur of arbeider, dat was niet belang
rijk. De mens, daar ging het om.
Zij stierf thuis op 54-jarige leef
tijd. „Dat was voor ons zo'n schok, zo
onverwacht", vertelt Daniëlle. „Ze
was ziek. Zeker nadat er complicaties
waren bij een galoperatie. Maar niet
zo ziek dat we dit zagen aankomen.
De laatste jaren voor haar dood ging
haar conditie wel langzaam achteruit.
Maar ze deed toch haar dingen. Ik
woonde toen in Griekenland, daar
had ik mijn man en kinderen. Ik wist
niet goed wat er aan de hand was
met Beppie."
Lesley: „We zagen dat ze achteruit
ging. Maar ze wilde niet naar een dok
ter. Ze praatte er gewoon niet over.
Wij hebben nooit geweten wat er nu
echt aan de hand was. Ik heb nu wel
keihard geleerd; luister altijd naar je
lichaam. Dat is zo belangrijk."
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan den tijd
Altijd november, altijd regen
Altijd dit lege hart, altijd
J. C. Bloem
'Wij blijven roerloos achter', ver
woordt haar achtergebleven gezin de
schok en het verdriet in de overlij
densadvertentie. Daniëlle: „Die tekst
van Bloem gaf ons gevoel weer. Het
was alsof alles uit elkaar viel. Alsof de
balans weg was. Beppie hield ons sa-
ZATERDAG 22 AUGUSTUS 2015
'Beppie hield van mensen'
In deze rubriek praten mensen over verlies,
rouw en hoe het leven verder gaat.
door Annemarie Zevenbergen
Beppie Bruinooge met twee van haar kleinkinderen Miriam (links) en Nadia. De twee
dochters van Danielle.
Hebt u ook mooie herinneringen aan
een dierbare die is overleden? We willen
uw verhaal graag delen in onze rubriek
'In liefdevolle herinnering'.
U kunt contact opnemen met Ab van
der Sluis: 0118-434003,
chefnieuws@pzc.nl.
Beppie met haar man Daan Bruinooge.
