Nazomerfestival
hae van eihens.
Oud ore
I
STREEKTAAL
ZEELAND 7
RUDENRIEMENS.COM
In een fabriekshal, voor de wallen, op de zeedijk, in een boerenschuur,
op een eiland in het Veerse Meer, op het Abdijplein:
het Zeeland Nazomerfestival brengt theater en muziek op de mooiste locaties,
met zicht op de ondergaande zon.
Regisseur Thibaud Delpeut: „Wie door een voorstelling uit het lood wordt geslagen, heeft
een diepe ervaring die lang kan nawerken."
Ruden Riemens fotografeert Zeeland.
De foto's zijn gebundeld in drie boeken:
Kust, Land en Feest.
Fotografie: Ruden Riemens. Tekst: Jan van Damme
Een kwartier vö de tied
kwam ik 't zaaltje in van 't
verzurgingsuus, wi ik een
middeg verhalen kwam
vertelle. 't Was midden zeumer,
mè de binnenactiviteiten haen di 't
êle jaer deu! Di zat eên vrouwtje vö
d'r uut te staeren. Di moest ier van-
middeg wat te doen weze.Een
twide persoon schufelde nè een
stoel, eêl an d'andere kant van 't
zaaltje. Neê ze kwaeme nie bie me-
kaore zitte, dit was d'r plekke! Toen
het tied was om te beginnen waere
d'r nog nie vee. Wat ik ier kwam
doe..? Vertelle over wat.'t Eeste
alf ure bluve d'r mensen binnen-
komme. Ze moete haelen ore en
dat kost tied. En ze ebbe ook ge
brek an personeêl..! Vertelle over
vroeger, dat gae nog het beste. Som
mige lache af en toe en andere bin
nog te kort nae uldere middegsla-
op. Wi andere bin a wi an een dut
je toe... Eên vrouwtje, eêl doof,
bluuf toch zitte. Di kan ik nie tegen
an schreêuwe, mè ze vindt het ge
woon leuk om d'rbie te wezen.
Ze geniete, dat zeit ook de me
vrouw van de leiding, a zie ik dat
nie an iedereên! Nae afloop wachte
ze op d'r beurte om nè de kaemer
gebrocht t'oren. Ze prieze me en
zeie da'k nog wè es een keer moe
komme! „U bent een vriendelijke
meneer," zeit een deftig vrouwtje
in een rolstoel. Ze is vergete oe oud
of ze is."Maar u bent nog heer
lijk jong", zei ze tot slot onderwie-
Ie da ze weggevoerd oordt. Drie
daehen laeter zit ik op een terrasje
in eên van de toch wat verstilde
Voor de gesproken rubriek zie
www.pzc.nl/streektaal
durpjes van Noord-Beveland een
uutsmijter nè binnen te werken.
Een dagje de omgeving verkenne!
Ineêns is de hoofdstraete vol leven
digheid. Me zitte vlak bie 't
gemeênteuus. Di blieke d'r een
paer te trouwen.
Wie schetst m'n verbazing as ik
zie dat het een oud-leerling is van
me. Ooit ao'k zelfs z'n vaoder èn
z'n moeder in de klasse. Ooit
kwam 'n as joentje van vier, vuuf
jaer naebie iedere dag om een
snoepje, wan ie was ook nog es nae
bie m'n buurjoen. Ik weet nog dat
'n de gewoonte ao om languut op
de keukenvloer te leie wachten op
z'n 'buit' Jae, ooit.Noe kwam 'n
in de hröte truck van (z'n) vracht
auto om het jae-woord te komme
zeien. Zonder de uutsmijter te be-
taelen bin 'k even he kieke, saemen
me m'n vrouwe. Wat een verras
sing Vö aolebei. De 'meêster', in
z'n korte broek, moet en za de
trouwzaal in om de plechtigheid
bie te weunen. Di zit ik dan, schril
afstekend tegen de feêstelijk
geklêde gasten. „Wi is de tied geble-
ve?, oor je ze zeie. Je zie gezichten.
Sommige brieng je drek tuus, ande
re kao je hin naeme mi bie vinde
en wi andere, vrienden van de brui
degom, ook minstens een jaer bie
me in de klasse, ebbe alleên nog
vage trekken van herkenning. „Zei
je voornaeme nog es.vraeg ik,
m'n eihen naebie schuldig voelend.
„Je oordt ook oud meêster", vertel
le ze me lachend. En ik zeie mè nie
da ze mien een paer daehen gelee
nog zö "lekker joeng" vonde.
Mè...ze ebbe hliek. De ouwerdom
komt mee gebreken en di zulle ze,
oop ik, ook nog wè es achter kom
me! „Je schrieft er mè es een stikje
over in de krante", roept een ouwe
oud-leerling ons nog nae as me hae
betaele.
„En ik bin ook net opa hore
voegt 'n d'r hroös an toe
ZATERDAG 22 AUGUSTUS 2015
door Frans van der Heijde
