1
wonderen gebeuren
Als een gezond
groentehapje
9
hele tijd aan het vechten, we
moeten en we willen van A naar
B. Maar, we bereiken B vaak niet,
en als ons dat wel lukt dan wil
len we verder. Dus hebben we
nooit rust. Toch kunnen we be
sluiten: even de telefoon niet op
nemen, gewoon op dat bankje
gaan zitten en over de zee uitkij
ken. De voorstelling is een uitno
diging om die vrede te vinden.
Kijk maar rustig naar de zonson
dergang."
„Jon Fosse wordt niet door de
grote gezelschappen gespeeld. Ik
heb bewust voor hem gekozen.
Die vrijheid had ik omdat ik in
het kader van het traject 'nieuwe
maker' verbonden ben aan Thea
terproductiehuis Zeelandia. Fos
se schuurt tegen de traditionele
manier van vertellen aan, en
weet zo te bereiken waar ik van
houd. Er zitten veel repetitieve
elementen in zijn tekst. Hij zorgt
voor verstilling en rust. Dat
komt ook door de lengte van zijn
zinnen, ze zijn heel ritmisch ge
schreven, de zinnen golven, net
als de zee."
„In de voorstelling zorgt een
muzikant voor livemuziek. Jo-
ram Tornij, hij zingt en speelt gi
taar. Samen kijken we hoe we de
stilte kunnen vangen. Muziek
spreekt het gevoel aan, niet de
hersens. De muziek stopt, de ac
trice gaat door met haar tekst. Of
andersom. Tekst en muziek ra
ken met elkaar verweven. Zo
kunnen we de hele tijd spelen
met stilte."
„Het voelt vaak ongemakke
lijk om in een stilte te verkeren.
In veel theaterstukken word je
meegezogen, door spanning en
emotie. Ik beoog iets anders. Ik
hoop dat de toeschouwers zich
bewust zijn van de stilte. En van
de acteurs. De acteurs zijn niet al
leen belangrijk om het verhaal te
vertellen. Zij moeten ook het ge
voel overbrengen dat we met z'n
allen in het hier en nu zijn."
„Ik heb behoefte om dit ge
voel over te brengen. Toen ik
vier jaar was, verhuisde ik met
mijn ouders van Amsterdam
naar een boerderij in Oost-Gro-
ningen. Als kind werd me wel ge
vraagd: wat mis je? Ik antwoord
de dan: de bomen. Ik denk dat
dat herinneringen waren aan de
Kennemerduinen. Het platteland
van Groningen, daar ben ik heel
erg van gaan houden. Best gek
dat je als kind zo geraakt kunt
worden door een landschap. Ik
heb een heel sterke herinnering
aan hoe ik toen speelde dat ik in
een bos woonde. Ik klom dan in
een boom in de tuin, voelde het
wiegen in de wind. Dat wiegen,
dat gevoel brengt mij in het hier
en nu."
seres en choreografe An
ne Beth Schuurmans
dingen mogelijk maakt.
„Je kunt ver gaan in een
abstracte klankwereld.
Een wereld die je door
een bijna meditatieve
houding voor jezelf kan
oproepen. Voor mij als
muzikant was dat
nieuw, het leek aanvan
kelijk een soort tijdver
spilling. Ik ben wat ratio
neler, begin met een
idee en werk dat uit in
een compositie. Maar
ook het deelgenoot ma
ken van een zoektocht
naar een gevoel, sfeer en
beelden kan onderdeel
zijn van wat je presen
teert. Anne Beth durft
daar heel ver in te gaan.
Ze legt de lat van de ver
beelding daardoor hoog.
En dat met het besef dat
kinderen heel veel ab
stractie aan kunnen. Bij
iedere voorstelling ont
dekken we die klankwe
reld zelf steeds op
nieuw. Al hebben we
een verhaal dat ons hou
vast biedt in de uitvoe
ring, het is altijd weer
een belevenis dat die
wonderen gebeuren. Als
of er kleur komt in een
zwart-wit wereld. En
kinderen kleuren mee,
maken er hun eigen ver
haal van of veranderen
met gemak een tak in
een mens." De speelom-
'Al hebben we
een verhaal dat
ons houvast
biedt in de
uitvoering, het
is altijd weer
een belevenis
dat die wonde
ren gebeuren.'
geving is ontworpen
door theatervormgeef
ster Elian Smits. Behal
ve attributen zoals tak
ken is er een vloeront-
werp dat de verbeelding
ondersteunt.
Wonderzoekers is erg
poëtisch opgebouwd.
Bijzonder is dat kinde
ren ook daadwerkelijk
met de ontdekkingen
die dans en muziek heb
ben veroorzaakt, actief
aan de slag kunnen
gaan. Ze lopen bijvoor
beeld een bos in dat al
leen door de fantasie is
ontstaan. Door het ge
bruik van een loopsta
tion en effecten voor de
viool kunnen ze er na
de voortelling nog ele
menten aan toevoegen.
De show duurt onge
veer drie kwartier waar
van vooral het laatste
deel in dienst staat van
dergelijke actie.
Tessa Zoutendijk
heeft naast een oplei
ding muziektherapie
ook een vioolstudie jazz
gevolgd. „Daar leer je
vooral te improviseren
en dat helpt bij een voor
stelling als Wonderzoe
kers. Samen met Anne
Beth zijn de ingrediën
ten samengesteld. Daar
bij is de inbreng van
dans en muziek steeds
gelijkwaardig. Ik heb
wel muziek geschreven
als een rode lijn, maar
geen stuk dat van begin
tot eind vast ligt. Loop
station en effecten zijn
niet voorgeprogram
meerd. Soundscapes ont
staan dus ter plekke.
Dat zorgt ervoor dat ook
wij iedere voorstelling
worden uitgedaagd om
te verwonderen, vanuit
het niets iets te laten ge
beuren. Musiceren en
dansen is zo veranderd
in het zoeken naar de
wonderen."
Wonderzoekers: KOW,
't Kinderbolwerk, Ne-
derstraat 39, Middel
burg, 31 aug, 1 en 2 sept,
10.00 en 14.00 uur.
Ik zeg: kapitein Winokio. U
zegt: kapitein wie? In Bel
gië, de thuishaven van de ka
pitein, wordt die vraag niet
gesteld. Daar weten ze wie hij is.
Zeker peuters en kleuters (én na
tuurlijk hun ouders) kennen de
muzikale kapitein maar al te
goed. Letterlijk recht door zee is
hij. Zo beantwoordde hij ook de
vijf vragen die aan hem gesteld
werden om hem beter te leren
kennen.
In België lijkt u mateloos popu
lair. Hoe komt het dat we u in
Nederland niet kennen?
„Ik vrees dat er te veel bezuini
ging is geweest op cultuur met
als gevolg dat Nederlanders mij
niet kennen. Ik heb drie jaar ge-
tourd in Nederland en ben een
jaar lang in de uitzending van
Frits Spits' Tijd voor 2 geweest.
Belgische collega's worden wel
heel succesvol commercieel neer
gezet in Nederland. Op de één of
andere manier komt het bij mij
niet van de grond. Ik vergelijk
het met het eten van fastfood en
groentjes. Groentjes heb je echt
nodig, zeker kinderen. Ik wil
graag een groentje zijn en voor
kwaliteit gaan. Het is een mis
sie."
Wat heeft u onze Zeeuwse kin
deren te bieden tijdens het
ZNF?
„Kindermuziek recht uit mijn
hart. Ik maak al mijn liedjes zelf,
tekst en muziek. Alles nemen
we op in onze eigen studio Vlot
jes. We geven onze muziekboe
ken zelf uit. Ik kom naar jullie
met échte muziekmatrozen die
op échte muziekinstrumenten
spelen. Kom gewoon kijken, de
beste dingen kun je niet uitleg
gen."
Zijn uw liedjes nog wel 'hip' ge
noeg voor deze tijd waarin kin
deren opgroeien met een tablet
in de ene hand en een ipod in
de andere?
„Goede muziek past op elke ta
blet en ipod. Goede muziek is
vooral tijdloos en staat los van el
ke modegril. Een mooi liedje
treft iedereen recht in zijn ziel.
De drager van dit liedje is vol
strekt onbelangrijk."
Wat heeft u met kinderen?
„Het is een beetje serendipiteit.
Het maken van muziek voor kin
deren heeft mij gegrepen. Als
volwassene moet je ze bescher
men. Vermoedelijk heb ik het
kind in mezelf ook bewaard."
Vertelt u ons eens wat over de
meest bijzondere 'reis' die u als
kapitein Winokio hebt ge
maakt.
„De reis naar de Noordpool was
een van onze mooiste. Daar leer
den wij meneer en mevrouw
Kerschtmann kennen. Zij run
nen een bakkerij en bakken zelf
hun koekjes. Ook Felix de ijsbeer
werd een vriend van ons. Die is
wereldkampioen ijsjes eten in ijs
koud water zonder dat zijn pie
meltje krimpt. Een sneeuwuil
heb ik daar ook gezien maar wij
hebben niet kunnen praten. Met
de hele bemanning gingen we
met de slee van boven op de
berg helemaal naar beneden. We
waren er in de winter dus heb
ben we ook carnaval gevierd,
's Morgens na het feest zijn we
dan naar de cowboysauna ge
gaan. Dat is een heel kleine sau
na gerund door twee cowboys.
Nu ja, cowboy en cowgirl dus.
Zij rollen u na een pittige sauna
door de sneeuw en kloppen u af
met dunne twijgjes. En Sterke
Voet heeft er het noorderlicht
kunnen vangen met zijn vingers.
Dat was een enorm mooie reis."
Kapitein Winokio:
Abdijplein, 2 sept, 15.00 uur.
ZATERDAG 15 AUGUSTUS 2015
verstand stil
llmer Rozendaal:
„Het is best arrogant
om te denken dat we
alles onder controle
hebben. Dat is name
lijk niet zo, en dat is
ook heel goed."
foto Lex de Meester
Een Zomerdag:
kust Westkapelle,
25,26 (try-outs), 27
(première), 28 t/m 29
aug, 1 t/m 5 sept,
20.15 uur.
Tessa Zoutendijk
violiste
Kapitein Winokio.
door Winnie de Witte-van Dam
