NIEUWS 21
Het lijkt kansloos voor de autoriteiten in
Macedonië, Servië en Hongarije om contro
le te houden op de stroom vluchtelingen.
Het is inmiddels een probleem waar Euro
pa de ogen niet langer voor kan sluiten.
Vluchtelingen zijn overal. Wachtend op
treinstations, in parken of de berm. Lopend
door stukjes niemandsland, als donkere
stipjes die zich langzaam zigzaggend voort
bewegen in de goudgele akkers of in de bos
sen bij de grens. Het vele afVal als stille ge
tuigen van hun aanwezigheid.
Macedonië, waar nu al dagelijks bijna
2000 vluchtelingen passeren, verwacht de
komende tijd minstens een verdubbeling.
„Veel vluchtelingen werken tijdelijk in de
toeristensector in Turkije. Als het vakan
tieseizoen voorbij is, zal hun aantal toene
men", zegt Hadis Alija van hulporganisatie
Legis.
Terwijl het chagrijn van grenspolitie en
autoriteiten in Macedonië, Servië en Honga
rije toeneemt, buiten anderen de situatie
uit. De vluchtelingenstroom is big business
geworden. Op het treinstation van Gevge-
lija verkopen lokaio's eten, drinken en siga
retten aan de vluchtelingen.
Wie zijn telefoon wil opladen, moet 2 eu
ro betalen. Ter vergelijking: een gemiddelde
elektriciteitsrekening van een Macedonisch
gezin is 9 euro per maand.
Hoe verder de poort de sluit, des te meer
werk voor mensensmokkelaars. Vluchtelin
gen betalen 1000 euro per persoon om met
een bootje naar Griekenland over te steken.
De Afghaanse maffia 'gijzelt' ze op hun reis
door Macedonië en Servië.
Vooral bij de Hongaarse grens maken de
vluchtelingen dankbaar gebruik van de
plekken waar geen hek staat. In Horgos bij
voorbeeld, omdat het spoor van de interna
tionale trein daar loopt. In dat niemands
land vormen het afval en het platgelopen
groen de paadjes van de smokkelaars.
„Ik heb met eigen ogen gezien hoe de
Hongaarse politie op vluchtelingen jaagt als
of het konijnen zijn", zegt de Macedoni
sche vrijwilligster Aleksandra.
Eerder deze week werden op één dag
1700 vluchtelingen door de Hongaarse
grenspolitie opgepakt. „De omstandighe
den in de kampen zijn erg slecht. Het immi
gratiesysteem en de politie zullen bezwij
ken onder de druk", zegt Bachkulin Ishvan
van de Hongaarse hulporganisatie Migszol.
Ze merken het bij de hulppost van Migs
zol op het treinstation van Szeged. Daar
worden dag en nacht honderden vluchtelin
gen na registratie door de politie 'ge
dumpt'. Van daaruit moeten ze zelf doorrei
zen naar de officiële kampen.
De hulppost wordt soms belaagd door lo
kale bewoners, omdat Migszol 'terroristen
helpt'. Op billboards wordt ervoor gewaar
schuwd dat vluchtelingen de banen komen
inpikken. Het station weigert vaak trein
kaartjes te verkopen aan vluchtelingen.
De vluchtelingen moeten het hebben
van de vele vrijwilligers in Macedonië, Ser
vië en Hongarije, die hun baan tijdelijk op
zeggen en zich dag en nacht inzetten om
de vluchtelingen te helpen. Die soms hel
pen dragen of kaartjes kopen.
„We krijgen gelukkig ook heel veel dona
ties van de bewoners", zegt Ishvan. Een lo
kale moslim komt dagelijks met een winkel
wagen vol flessen water, koeken en brood,
omdat hij 'de onmenselijke situatie' niet
meer kan aanzien.
'Het zijn mensen zoals jij en ik.
Of ze een kleurtje hebben,
maakt niet uit. Ik vind hun
situatie zo verdrietig'
De in Engeland woonachtige Hongaarse
Kirstina Mocsai, komt met haar 6-jarige
dochtertje Kinga water brengen. „Het zijn
mensen zoals jij en ik. Of ze een kleurtje
hebben, maakt niet uit. Ik vind hun situatie
zo verdrietig."
„Op de televisie waarschuwen ze dat je
ziektes kunt krijgen van vluchtelingen. Als
of ze allemaal ebola hebben. Je kunt een
hek bouwen, maar als iemand uit Syrië of
Afghanistan al een paar duizend kilometer
heeft gereisd, gaat hij echt niet meer terug.
Je kunt ze niet buiten de poort houden."
Op het station wachten ook Dhafer Har-
dan en Hada Ahmad, die al 5 jaar in het Bel
gische Oostende wonen. Ze zijn helemaal
naar Szeged gereden om hun zonen Farouk
(24) en Abulia (19) op te vangen.
Al 9 dagen slapen ze op een bankje voor
het station. Bij elke bus hopen ze dat hun
zonen erin zitten. „We willen niet naar een
hotel, want straks missen we ze."
Een lokale advocaat komt vertellen dat
Farouk en Abdulla in een kamp buiten Sze
ged zitten. Als ze strak vrijkomen, moeten
ze 5 kilometer lopen naar het station, en
van daaruit naar een ander kamp. Als vol
wassenen mogen ze niet mee met hun
ouders, maar moeten ze de hele procedure
in Hongarije uitzitten. Dat kan 7 maanden
duren. De tranen schieten moeder Hada in
ogen. „Ik wil ze weer zien, vasthouden.
Meenemen naar België."
Aan de andere kant van de grens staan
de kreupele Yasmin en vriend Aarif uit Af
ghanistan voor een gesloten poort. Ze moe
ten omlopen naar de grote grensovergang
bij de snelweg, zegt de Hongaarse agente
door het hek.
De lift naar de grenspost duurt ander
half uur vanwege de lange file voor de
streng gecontroleerde grens. Als ze het laat
ste stukje te voet willen afleggen, worden
ze in no time op de vluchtstrook tegenge
houden door een Servische agent.
Hij blaft hen toe, dreigt met klappen en
stuurt hen terug. Ongevoelig voor een
vrouw met één been die alleen maar naar
het kamp aan de andere kant van de grens
wil. Met het 'vrije land' op honderden me
ters in zicht, strompelen ze over de vlucht
strook terug, de donkere Servische leegte
in. Gestrand voor de poort van Fort Europa.
Dezer mensen
laten zich
edit niet
tegenhouden
MACEDONIË.
Afghaanse vluch
telingen steken
illegaal de grens
tussen Macedo
nië en Servië
over. Een smok
kelaar leidt hen.
servië. Aan de
tankwagen kun
nen de asielzoe
kers zich wassen
en hun water
voorraad bijvul
len.
MACEDONIË.
Vluchtelingen
persen zich door
de treinramen
op weg naar de
vrijheid.
Kirstina Mocsai vrijwilligster
