'En die zonsondergang is er alleen voor jou'
ZOMER 17
;tje? l VRIJDAG Langs de Nederlandse kust I ZATERDAG Vakantieliefde
LANGS DE NEDERLANDSE KUST DAG 30 Rond De Boschplaat Aantal stappen: 8633 Aantal kwallen: geen
In de rust, onder
krijsende meeuwen,
zonder afleiding.
Twee verslaggevers
wandelen deze zo
mer langs de
Nederlandse kust.
De laatste drie
weken:
Bob van Huët
Godfried Bomans vond het
een kwelling toen hij begin
jaren '70 een week op het
onbewoonde Rottumer
plaat verbleef. De erudiete
schrijver werd letterlijk ziek
van de eenzaamheid, ver
van zijn boekenkasten.
Zo niet Jasper van Kessel
(23) en Gijs Bouwmeester
(24), twee studenten Bos en
Natuurbeheer van de Hoge
school Van Hall Larenstein
in Velp. Een week lang ver
blijven ze in een bouwkeet
op het oostpuntje van Ter
schelling.
Om vogels te tellen maar
vooral om namens Staats
bosbeheer te voorkomen
dat 'mensen die de bordjes
niet hebben gezien of niet
willen zien' het beschermde
vogelgebied binnengaan.
Jasper geniet juist van de
leegte. „Het is zo groot hier,
je kunt overal wegkijken. En
dan de zonsondergang op
dit stuk en te weten dat het
alleen voor jou is."
Gijs knikt en waant zich hier
aan het eind van de wereld.
„Dit is een van de weinige
plekken waar je de krom
ming van de aarde kunt
zien. Wij zien boten achter
de horizon verdwijnen."
Ik krijg water mee voor de
terugreis. Jaloers laat ik ze
achter.
DE BOSCHPLAAT
OOSTEREND
WEST AAN ZEE
WEST-TERSCHELLING
VLIELAND
RECTIFICATIE
Het koppel Marjolijn
Oomens en Michiel van
Hartskamp, dat gisteren
met marshmellows op
de foto in de bijlage Zo
mer in Nederland stond,
heeft geen kinderen. In
het bijschrift stond dat
ze twee kinderen heb
ben en één zoon mee
was naar de camping.
Rondom het kampvuur
hadden zich meerdere
gezinnen en stellen ver
zameld, waardoor de juis
te informatie door elkaar
is gaan lopen.
werkte, 'ritselde' ze een handvol vrije da
gen, 'en we hadden een geweldige tijd'.
Een paar maanden later ging Jeannet
te terug naar Griekenland, maar deze
trip was minder geslaagd. Er was name
lijk een 'stoorzender': Athanasius' boze
moeder, die haar voortdurend op de
huid zat. „Als ik naar de wc ging, stond
zij voor de pot. En als ik wilde douchen,
liep ze ook mee. Ze begon me zo maar
te slaan."
De Griekse zag haar als een bedrei
ging, vertelt Jeannette. „Ik was het meis
je dat haar zoon wilde afpikken. Ze was
bang dat hij naar Nederland zou emigre
ren en ze hem voor altijd kwijt zou ra
ken." Athanasius nam het voor zijn
vriendin op, maar daardoor escaleerde
de situatie alleen maar. „Hij ging tekeer
tegen zijn moeder, en zij schold mij de
huid vol: 'Je bent een hoer'!"
Toch leek er - tussen Jeannette en
Athanasius tenminste - niks aan de
hand. „De volgende zomer gingen we sa
men heerlijk op vakantie. Toen ik weer
thuis was, belde ik zelfs met een aantal
bedrijven, om te polsen of er hier werk
voor Athanasius zou zijn. Al kreeg ik
het enige wat ik er op had geschreven.
Er kwam respons, maar pas na twee jaar.
„Hij belde plotseling op, zat in
Düsseldorf en wilde me zien." Jeannette
was perplex, maar zei: „Oké, kom maar
langs." Die avond, tijdens een 'bliksem
bezoek van een paar uurtjes', bloeide de
liefde weer heel even op. Athanasius
was 43 en getrouwd met zijn vroegere
buurmeisje. Jeannette was 47 en had
een dochter van 12. „Toen hij midden in
de nacht vertrok zei hij: 'Ik wil je elk
jaar blijven zien'."
Dat zag Jeannette niet zitten: „Hij ver
gat voor het gemak even dat hij al een
vrouw had. Ik voelde me toch een beetje
voor joker staan." Athanasiuswellicht
op zijn teentjes getrapt, schreef Jeannet
te later dat hij héél gelukkig was met
zijn echtgenote, en nooit meer naar Ne
derland zou komen. „Dus dat was het."
Hoewel? Jeannette kon het niet laten
en stuurde Athanasius een uitnodiging
om Facebook-vrienden te worden. „Na
een jaar accepteerde hij me." Veel verder
kwam het niet. „Hij heeft zelfs geen foto
op zijn profiel. Toch is het leuk om hem
zo een beetje te volgen."
van Shell meteen te horen: Mevrouw,
het is recessie, we kunnen uw Griek
echt niet gebruiken hoor."
Athanasius was serieus van plan om
naar Nederland te komen, denkt Jeannet
te nog steeds. Maar vlak voordat ze hem
tijdens de kerstdagen opnieuw zou op-
Ik was het meisje dat haar
zoon wilde afpikken. Ze was
bang hem kwijt te raken'
zoeken, verwoestte een telefoontje haar
toekomstdroom: Je kunt niet komen, zei
hij. „Want er was 'gedoe'. Hij had ruzie
met een vader om een meisje."
Een cryptische verklaring, die nooit
is verhelderd. „Zijn moeder moet er ach
ter hebben gezeten. Dat kan niet an
ders." Zo verloor Jeannette haar vakan
tieliefde uit het oog. Ze schreef brieven:
„Maar er kwam geen antwoord meer."
Véél later, in 2997, stuurde ze hem
een kaartje. „Hoe gaat het met je", was
ZATERDAG 15 AUGUSTUS 2015
Jeannette heeft alleen nog contact met Athanasius via Facebook. foto Marlies Wessels
I
