Zomerfeesten Hulst
Ook 's opzieje kieken ee
STREEKTAAL
ZEELAND 7
RUDENRIEMENS.COM
Een toneelkijker is geen overbodige luxe.
De zon in de rug, dat scheelt wel.
Theatraal leven op de rand van aangelegd water.
Kunstwerken zorgen in dit zomerse tafereel voor spraakverwarring.
Ruden Riemens fotografeert Zeeland.
De foto's zijn gebundeld in drie boeken:
Kust, Land en Feest.
Fotografie: Ruden Riemens. Tekst: Jan van Damme
Da's goed da je stoppen
de," zeg ik tegen de
busschaffeur binst an
'k in instappen.'k zag-
gen je glad nie ankommen. Dat is
het, a je zit te leezen ee."
't Was eind vorige weeke. Net
nao die natte daogen. 'k Dochten
bie mee eigen: noe is 't schoon
weertje, noe kan 'k weer 's een
eindje gaon lööpen. Mee die
weeke van regen en wind, laot je
dat wel. Mee m'n rugzakje, 'n fles
je waoter, wat bootrammen en 'n
boekje goeng op pad. Zó in de
buurte van Zaomslag. Daor ei je
van die lange weegen ee. Dan moe
je toch even je tannen op mekaore
zetten 'óór en je verstand op nul.
A je nao 't einde van zö'n weg
bluuf kieken, dan liekent d'r ènde
an te kommen. Dan schiet 't nie
op. Dan duurt 't uuren voo je d'r
bin. Dan draoit de wegt den diek
op en wee zó'n recht lang stik.
Maor ik kieken nóóit nao 't ein
de. Al lóópend kiek 'k 's opzieje.
Dan nao deeze kant en dan nao
d'andere kant. De tèrve stoeng
nog op 't land en dao vloog 'n
bruune kiekendief boven dien
blok tèrve. Schóóne j oengen, om
te zien. Zó noe en dan dook tie
toet bienao in de tèrve. Vooral bie
zó'n sproeislag. Dao staon weinig
of gêên vruchten en dao kon tie
natuurlijk priemao toet op de
grond kieken. Want zó'n veugel is
op muusjes en al dat kleine gedoe
op zoek. Nie nao vlinders of zó.
i
Voor de gesproken rubriek zie
www.pzc.nl/streektaal
Trouwens, die vind je daor ook
nie, ee. In de tèrve. Die veugel
bleef wel 'n kilometer bie mie in
de buurte. 't Was net of tie me
wou laoten zien 'oe da tie an z'n
kostje kwam. Zó moen 'k 't eigen
lijk nie zeggen, want die vloog
wel mee me mee, mao vangen
deed glad niks. Meschiens wou tie
allêêne mao laoten zien, 'oe goed
of tie kon vliegen. Of vond ie 't ge
woon leutig, dat er 's iemand deu
de polder gewandeld kwam.
Want dao kwam 'k nie vee wande-
laors tegen 'óór. Dao tussen de
Reuzen'oek en Kampen. Allêêne
'n paor fietsers. "Hui," zeggen ze
dan in 't passeren en dan is 't wel
op. Mêêr nie. "Hui," en je zie ze
dienken, "wao moet ie nao toe?"
En dat dienke kik dan ook, ee.
Wao riejen die fietsers-mee-on-
dersteunieng toch allemao nao
toe?
Mêêstal nao de zêêdiek. "Me
gaon 's even over den dienk kie
ken ee," 'óór je ze dan zeggen,
zou 't 'óóg waoter ziin?" Even de
fietsen beneejen gezet en den
diek op. Jao, jao, nii te lange, want
mee êên óóge moe je toch altied
je fiets in de gaoten bluuven 'ou
wen. Nie dat ie van z'n eigen d'r
vandeu gaot, maor toch, ee. Weg
is weg.
Kiek, daor ei je dan als wandela-
or glad gêên zurgen om. Je lóópt,
je kiekt wat op zieje en zet j'n ei
gen op 'n schóón plekje. J'eet en je
drienkt wat of je leest wat in een
boekje da je van thuus ei meegeno
men.
Maor a je dat laoter in 'n buskot
je doet, moe je toch mee êên óóge
op de bus letten, anders zie je z'n
achterlichten en kan je 'n uure
wachten.
ZATERDAG 8 AUGUSTUS 2015
door Rinus Willemsen
i
