4 I HART#
Emigranten die deze zomer even
terug zijn op Nederlandse bodem
vertellen over verschillen in cultuur
en opvoeding. Vandaag: de familie
Colenbrander. Zij verruilden
Doetinchem voor de Filipijnen.
Door het geven van
liefde en goede
zorg beginnen ze
te groeien, te
lachen, te spelen
Verschillen in cultuur
Beteken iets voor
de zwakkeren
Volg je hart en volg
waar je in gelooft
Houd contact
met thuis
moetje accepteren
#D00RRENÉMEGENS
DE FAMILIE
drukke stad met veel arme mensen.
Als blanke val je enorm op. Blank
staat voor rijk. Dus kun je je kinde
ren niet alleen over straat sturen
zoals in Nederland. Hun leven
speelt zich daarom grotendeels af
op de internationale school."
Hans: „Zomaar even langs familiele
den gaan, dat missen we. Pas gebo
ren neefjes en nichtjes zie je wel
een paar keer op Skype. Anderhalf
jaar later zie je ze pas echt. Skype is
ons belangrijkste communicatie
middel. We skypen wekelijks. Met
onze ouders doen we het vaker dan
met broers en zussen."
Annemarie: „Als we aan het eten
zijn, zetten we de laptop op tafel.
Dan is het net alsof we met onze
ouders aan tafel zitten te kletsen."
Hans: „Het vieren van kerst is erg
cultuurgebonden. Vier je het bij
voorbeeld met Engelsen of Schot
ten, dan mis je de gebruiken zoals
we die in Nederland hebben."
Annemarie: „We houden vast aan de
Nederlandse traditie om sin
terklaas te vieren. Dat
valt niet mee in een land waar de
sint onbekend is en het kerstsei
zoen al in september begint."
Hans: „Rond de feestdagen speelt
de heimwee op. En soms op andere
momenten. Een keer ging het be
hoorlijk slecht met mijn vader. Hij
kwam in het ziekenhuis terecht.
Dan wil je nog liever thuis zijn dan
bij een feestelijke aangelegenheid."
Annemarie: „Het afgelopen jaar zijn
veel familieleden en vrienden op
bezoek geweest in Manilla. Heel
leuk. Zij kunnen een stukje van ons
leven daar zien. En ze brengen tijd
schriften mee, dat is goed voor de
taal. We laten de kinderen niet veel
naar de Nederlandse tv kijken, wel
elke avond naar Het Klokhuis.
Thuis spreken we Nederlands, voor
de rest spreken ze altijd Engels."
Hans: „Zelf kijken we heel af en toe
naar de Nederlandse tv, als er in
Nederland iets speelt."
maat is aangenaam. Het is er zo
warm als begin juli in Nederland.
Wel heel vochtig, dat betekent veel
zweten. Alsof je de hele dag in een
binnenzwembad met je kleren
aan rondloopt. Onze kinde
ren doen het goed. Dat
is belangrijk. Het
werk is uitdagend en
pittig, want we zijn
er niet met een su-
perflorerende busi-
ness bezig."
Annemarie: „Je pro
beert het verschil te
maken. Ik werk als
verpleegkundige in een
kindertehuis met veel vonde
lingen. Bij binnenkomst zijn ze on
dervoed, kunnen ze niet lachen,
knuffelen of spelen. Door het geven
van liefde en goede zorg beginnen
ze te groeien, te lachen, te spelen.
Als ze door een adoptiefamilie wor
den opgehaald, zie je dat ze van een
hopeloze achtergrond een toekomst
hebben gekregen."
Hans: „We kijken positief terug op
ons eerste verblijf in Azië. Het kli-
Annemarie: „We opereren in Manilla
niet veel anders dan in de Achter
hoek. Manilla is een heel
Hans: „Vier jaar geleden begon het
te kriebelen. Wilden we blij
ven werken als basis
schoolleerkracht en
verpleegkundige? Of
was het tijd voor iets
anders? Was zen-
dings- of ontwikke
lingswerk iets voor
ons? Wij vroegen ons
af wat God zou willen.
We voelden ons geroe
pen om naar de Filipijnen
te gaan."
Annemarie: „In 2012 zijn we door de
interkerkelijke organisatie Overseas
Missionary Fellowship naar de Fili
pijnen uitgezonden. Mijn werk is
nu bedelbaby's een tijdelijk tehuis
geven en vondelingen verzorgen.
Hans is in een sloppenwijk coördi
nator van een team dat mensen on
dernemerszin bijbrengt en aan een
baan probeert te helpen."
Hans: „De Filipijnse bureaucratie
was wennen. We zijn bezig met
adoptie en hebben daar allerlei pa
pieren voor nodig. Dat kost daar
veel tijd en dat moet je accepteren.
Als ik daar naar een instantie ga,
neem ik een boek mee en heel veel
geduld. Een rijbewijs aanvragen
kost twee tot vier uur. In een mil
joenenstad gaat alles nou eenmaal
traag. Mensen zeggen niet hoe ver
iets is, maar hoe lang het duurt
voordat je er bent."
dinsdag 4 augustus 2015
'Rond de
speelt de
heimwee op'
De familie Colenbran
der: 'We voelen dat er plek
Is om kindjes te adopte
ren'. FOTO'S JAN VAK DEN BRINK
Hans (38), ex-
leerkracht
Annemarie (36),
verpleegkundige
Nina (12)
>Eva (10)
Pepijn (7)
