f
14 ZOMER
maandag Waar is dat feestje? I dinsdag Langs de Nederlandse kust I WOENSDAG Waar is dat feestje? I donderdag Vakantielie
dag 20 LANGS DE NEDERLANDSE KUST Camperduin - Callantsoog Aantal stappen: 22.8571 Aantal kwallen: 6
Een beetje Sil zit in ons allemaal. Strui
nend langs de branding van de Noord
zee ga je vanzelf kijken als de golven
iets opmerkelijks aan land spoelen.
Surprises van de zee. Twee dagen lo
pen levert al aardig wat op: een oran
je boei ter grootte van een skippybal,
drie kleurige stukken koord, vijf schoenen - waar
van vier linkerschoenen wat volgens een curieus we
tenschappelijk onderzoek te maken zou hebben met
de kromming van de schoen en de stromingen in de
Noordzee. Simpel gesteld: linkerschoenen drijven
naar Nederland en rechter- naar Schotland - een do
de Jan van Gent, een gedeukte plastic fles met
mooie Chinese opschriften, een pallet en een intri
gerend plastic zakje met wit poeder.
Dat laatste is natuurlijk spannend. Zou iets zijn
geweest voor de legendarische Simon Gutker wiens
standbeeld hier op het duin staat. Tot aan zijn dood
op 87-jarige leeftijd was hij de meest actieve strand-
baas van Nederland en een geliefd verteller van ster
ke verhalen. Spoelde er cocaïne aan bij Camperduin?
Is het zakje overboord gegooid door een zeilende
smokkelaar die het benauwd kreeg toen de kust
wacht eraan kwam? Komt het van een Zuid-Ameri
kaans containerschip?
Ik bel de man wiens zoldermuseum ik net heb
bezocht. Willem de Rover (70), ex-strandjutter en
sinds 1984 gemeentelijk strandvonder van Schoorl.
Hij is de opvolger van Gutker die hem zelf voor
droeg want wie beter dan een jutter kent de gehei
men van de branding? Ik heb het zakje poeder gede
poneerd in de vuilnisbak naast paal 19. Willem belt
het door naar de strandbrigade. Die gaan het opha
len en onderzoeken.
Het moet ook gaan over jutten tijdens onze kust-
wandeling. Toevallig is het 75 jaar geleden dat de
Noord-Hollandse schoolmeester en streekroman
schrijver Cor Bruijn hét boek schreef over het feno
meen: Sil de Strandjutter. Generaties zijn ermee opge
groeid en het verhaal werd nog populairder toen
Willy van Hemert er in 1976 een NCRV-serie van
maakte. Ach ja, de prachtige Monique van der Ven.
Wie was er toen niet verliefd op Lobke.
Willem de Rover - prachtige naam voor iemand
die het strand afschuimt - kent het dilemma van Sil
op Terschelling. Die kreeg knallende ruzie met zijn
zoon over het al dan niet aanmelden van aangespoel
de spullen. Formeel komen die aan de strandeige-
naar toe, meestal de gemeente. Jutten was eigenlijk
stelen, zeg maar stropen in de branding.
Willems vrienden zijn of waren strandjutter. Een
kwart is inmiddels overleden, schat hij. Jongens met
wie hij in Groet gezamenlijk spijbelde als er iets
moois was gesignaleerd. Ja, dan moet je soms een
beetje schipperen met de regels. Niet altijd het mes
eroverheen halen, zoals de vonder het zelf zegt. „Ik
zie hem wel met planken slepen maar dan moet je
meteen naar het strand gaan en de dertig planken
oprapen die daar nog liggen. Dat is beter dan die zes
in beslag nemen die hij aan zijn fiets heeft hangen.
Dan heb je alleen een hoop trammelant en herrie.
Zo kun je ook beter zaken doen voor de gemeente.
Anders jatten ze alles van het strand terwijl jij die
ene jutter verbaliseert." Het klinkt groter dan het is.
Anno 2015 kan natuurlijk niemand meer leven van
jutten. Er spoelt gewoon weinig aan sinds de wereld
handel in containers is verpakt.
„Hier is niet veel ruzie", zegt De Rover„Ik ken al
le jongens, de meesten zijn 75 nu. Dan slepen ze
soms nog met een plank en dan zeg ik: 'Henk leg
hem maar op het bakkie van mijn auto. Dan rijd ik
hem naar de parkeerplaats, dan kun je hem daar op
je fietsje binden. Hoefje de strandopgang niet op
We zij n allemaal
een beetje Sil
Foto links:
het verdach
te zakje. On
der: de zol
der van
strandvon
der Willem
de Rover.
