Ironman Limburg
gebaseerd op
mythe van Hawaï
Geur van champagne,
zweet en braaksel:
ook dat is de Ironman
Thijmen Kupers loopt 'wedstrijd
van zijn leven' en mag naar het WK
ff
li
De verwachtingen van Nederlandse atleten voor
8 SPORT
Nederland telt
weer mee als
atletieknatie.
De verklaring:
harder werken,
slimmer zijn en
leren van elkaar.
MAASTRICHT. De ene na de andere
atleet kwam gisteren strompe
lend, soms huilend, over de streep
van de Ironman Limburg. Allen,
van winnaar Bas Diederen tot de
laatste amateur die net voor mid
dernacht binnenkwam, kregen
een luid applaus van de honder
den toeschouwers. Emoties over
spoelden de Markt in Maastricht,
die gisteren wel leek op de Via
Gladiola aan het eind van de Wan
delvierdaagse in Nijmegen.
Mede door de feel-good-sfeer
kan de triatlon, die gisteren voor
het eerst in Nederland werd ge
houden, niet anders dan een suc
ces worden genoemd. Achter dat
succes en al die emoties huist een
heldere marketingstrategie. Iron-
man-directeur Thomas DieckhofF
stelt dat over alles tot in detail is
nagedacht. „De plek van ieder
boompje, elke vlag, elk signaal
bord is zorgvuldig uitgekozen.
Het zijn kleine zaken, maar ze dra
gen allemaal bij aan de magische
sfeer rond onze triatlons. Wij vie
ren elke deelnemer. Tegen ieder
een zeggen we: you are an Ironman.
Je krijgt vanzelf het gevoel bij een
bijzondere gebeurtenis aanwezig
te zijn."
Die 'magie' is volgens Dieck-
hoff gebaseerd op de mythe van
Hawaï, waar in 1978 de allereerste
Ironman werd gehouden. „Alle
triatleten kennen die wedstrijd en
beginnen te dromen van deelna
me. Jaren werken ze toe naar een
Ironman en alles komt eruit op
die ene dag. Daarom zijn zoveel
mensen - deelnemers, maar ook
naasten - zo emotioneel op de fi
nishlijn."
'Jaren werken ze toe naar
een Ironman en alles komt
eruit op die ene dag'
Deelnemers - er waren er ruim
900 gisteren - zijn zonder pro
bleem bereid 500 euro te betalen
voor deelname. Dieckhoff: „Dat is
veel geld, maar we leveren dan
ook kwaliteit. Bij een Ironman is
de voeding perfect geregeld en is
het fietsparcours altijd autovrij.
Dat kunnen veel andere triatlons
niet zeggen." Of de Ironman qua
publiek een succes was, kan niet
worden nagegaan. De politie deed
daarover geen uitspraken, behalve
dat er bij het zwemmen 'zeker
5000 toeschouwers' waren.
Ellen van Langen won
in 1992 de laatste Ne
derlandse atletiekme-
daille op de Olympi
sche Spelen. Haar
coach destijds, Frans
Thuijs, loopt 23 jaar later nog
steeds rond bij het NK in het
Olympisch Stadion. En ziet dat
de vaderlandse atletiek in de lift
zit. „Er wordt op veel plekken har
der en professioneler gewerkt
dan tien jaar geleden. Meer atle
ten en coaches werken fulltime.
En dan is er veel mogelijk. Want
talent is er altijd en overal."
Als Dafne Schippers over drie
weken op de WK in Peking geen
medaille wint op de 100 of 200
meter sprint, wordt dat al bijna
als een teleurstelling ervaren.
Een luxe die we als Nederland
lange tijd niet hebben gekend.
Maar het is niet alleen Schippers.
In de forse Oranje-equipe zitten
meer atleten die, als alles op zijn
plek valt, een medaille kunnen
winnen. Sifan Hassan, Nadine
Broersen, Jip Vastenburg,
Maureen Koster, Eelco Sintnico-
laas. „We pakken alles een beetje
professioneler aan de laatste ja
ren", zegt ook Rini van Leeuwen,
tot begin dit jaar bondscoach van
de springonderdelen. „Het maakt
niet uit waar je traint, bij een
club of op Papendal, als je er
maar fulltime mee bezig bent. Er
is helaas niet meer geld beschik
baar dan vijf of tien jaar geleden,
maar het besef is gegroeid dat dit
de enige manier is om iets te be
reiken. Wat ook helpt, is dat atle
ten als Ignisious Gaisah en Siffan
Hasan Nederlander werden. De
rest ziet ze trainen en denkt: dat
wil ik ook."
Maar je moet ook slim zijn,
zegt Gert Damkat, bondscoach
werpen. „Ik had de wijsheid die
ik nu heb graag eerder gehad. Ik
denk dat ik met bepaalde atleten
te snel te hard ben gaan trainen",
zegt hij zonder namen te willen
noemen. „Voor mij heeft het suc
ces bij onze meerkampers de
ogen geopend. In de top van het
internationale werpen is tien
keer in de week trainen de norm,
dacht ik. En puur krachttraining.
De meerkampers lieten zien dat
je met minder trainingen en ook
wat duurwerk méér kan berei
ken. Dat was echt een eyeopener
voor mij."
Volgens Damkat hebben de
coaches daarnaast veel geleerd
van diverse clinics die de Atletiek-
unie op Papendal hield. „Daar
kwamen gerenommeerde buiten
landse coaches. Soms zeiden die
niet eens zo veel nieuwe dingen,
maar van een succesvolle Ameri
kaan is het makkelijker stelen
dan van een landgenoot die je de
zelfde tips geeft. Dat heeft met
ego's te maken."
Zonder geld
Toch is het niet overal hosanna.
Frans Thuijs leidt een team van
ruim twintig hardlopers, van 400
meter tot marathon. Hij onder
vindt hoe lastig het is als geld
ontbreekt. „Als je niet fulltime at
leet bent, word je geen wereld
kampioen. Maar dat is nog steeds
voor heel weinig mensen wegge
legd. Mijn lopers werken alle
maal minimaal 28 uur per week,
of studeren. Ik heb hier twee Ne
derlands kampioenen (Bianca
Baak op de 400 meter horden en
Nils Pennekamp, 3.000 meter
steeplechase, red.), maar ook
twee spierscheuringen met Ma-
rije Wever en Lesley van Miert.
Het is balanceren op het randje."
Thuijs vindt het model van
sportkoepel NOC*NSF, waarin
vooral geld gaat naar successpor
ten en -onderdelen, helemaal
niets. „In geen enkele sport is het
zwaarder om de wereldtop te be
reiken dan bij de middenafstan
den hardlopen. Want de hele we
reld loopt hard. Maar NOC*NSF
zette er een streep door. Zonder
geld kan je de juiste omstandighe
den ook creëren. Ik verdien zelf
geen euro. Maar voor een atleet,
tja, de huur moet ook gewoon be
taald worden. Het is zoals het is."
En het doet niets af aan het
feit dat over de breedte Neder
land er goed op staat. Damkat:
„Alleen word je snel afgerekend
op een WK of Olympische Spe
len. Dat is onzin. Een systeem
moet niet worden opgehangen
aan een medaille of niet. Het
heeft zich nu al bewezen."
AMSTERDAM. Op de
vierde en laatste dag
was er dan toch nog
een atleet die zich op
het NK atletiek wist te
plaatsen voor het WK,
over drie weken in Pe
king. Thijmen Kupers
liep op de 800 meter
naar een tijd van
1.45,28. Een ruim per
soonlijk record en on
der de limiet voor het
WK, die op 1.46,00 lag.
Kupers zette zijn team
genoot Bram Buigel in
de eerste ronde in als
haas en maakte het
karwei daarna af. „Dit
was de wedstrijd van
mijn leven", zei de
23-jarige Doetinchem-
mer. „Het WK halen
was mijn ultieme
doel. Ik dacht er twee
jaar geleden stiekem al
aan, maar dat lukte
niet. Nu moest het ge
beuren." Andere atle
ten slaagden niet in
die missie. Discuswer
pers Erik Cadée en
Rutger Smith wisten
al bij voorbaat dat ze
de benodigde
65 meter niet
gingen wer
pen. De wind
kwam van de
verkeerde kant.
Smith werd kam
pioen met 60,67. „Los
van de wind heb ik na
mijn zware blessure
nog één winter nodig
om weer op mijn top
te komen. Volgend
jaar zal ik er staan."
Hordenloper Gregory
Sedoc verkeert niet in
zijn beste vorm en
kwam met
13,55 in de
halve finale
en 13,77 in
de eindstrijd
tekort voor
een WK-ticket.
Liemarvin Bonevacia
won twee keer goud
op de 400 én 200 me
ter. Op die laatste af
stand profiteerde hij
van de afmelding van
Churandy Martina, die
zich met het oog op
het WK niet wilde be
lasten.
men, 180 kilometer fietsen en 42
kilometer hardlopen legde hij af
in 8.27 uur.
Ook al ontbraken de meeste we
reldtoppers, toch was Diederen
blij met zijn zege. „Eindelijk, hier
aas ik al jaren op." Hij had holle
ogen en kwam van pure vermoeid
heid en emoties amper uit zijn
woorden na afloop, maar zijn glim
lach van oor tot oor zei genoeg.
Boom boom Bas
Diederen verpulverde gisteren het
deelnemersveld. In een zoektocht
naar superlatieven bedacht de
dienstdoende microfonist een bij
naam. Het werd boom boom Bas.
„Omdat hij zo krachtig beweegt",
zei microfonist Ruud de Haan. „Al
les aan hem is boom boom. Hij ziet
er heel zwaar uit, maar hij gaat
heel hard."
Na de podiumceremonie,
waar de champagne rijke
lijk vloeide, verdwe
nen Diederen, Mark
Oude Bennink
(tweede) en Alber
to Casadei (derde)
even in een tent om
zich op te frissen. Al
snel kwam iemand
van de organisatie
aangesneld naar het
:vak: „Het kan even
duren voor ze komen,
want ze staan nu over te ge
ven." De geur van overwin
ningschampagne, zweet en
braaksel, ook dat is Ironman.
Tranen biggelden er gister
ochtend om iets voor ze
ven uur over de wangen
van Yvonne van Vlerken,
toen in Maastricht het Wilhelmus
werd gespeeld. Nog voordat de
Ironman Limburg was begonnen
en nog voordat er één meter in de
Maas was gezwommen, was de
topfavoriete bij de vrouwen al
emotioneel. „Het is zo mooi dat ik
in mijn land een Ironman kan
doen", klonk het bijna veront
schuldigend. Het bleek een voor
bode van een dag vol tranen, niet
alleen bij haar.
Een goede 8,5 uur later stond
ook Bas Diederen te stamelen, aan
de finish op de Markt in Maas
tricht. Voor het eerst in zijn leven
won de atleet uit Sus-
teren een Iron
man, ondanks
grote proble
men met
zijn scha
kelappa
raat tij
dens het
fietsen.
3,8 kilo
meter
zwem-
door Robin van der Kloor
Thomas DieckhofF directeur
Nieuwe lente
door Rik Spekenbrink
10
Tien jaar geleden ging er net zo
veel geld naar het Nederlandse
atletiek als nu. Er kwam niets bij.
De middenafstanden hardlopen
krijgen zelfs helemaal niets meer.
Bas Diederen foto Marcel van Hoorn
door Robin van der Kloor
