Dan maar berechten zonder de Veiligheidsraad
'Kanjer tegen Kanker' racete voor zijn zieke moeder
NIEUWS 3
Pim van den Berg
(19) reed in het
Belgische Zolder
om aandacht te
vragen voor
kankeronderzoek.
Hij verongelukte
voor ogen van zijn
familie.
waar zwaar gekneusde longen, een
gebroken kaak en kneuzingen en
bloedingen in zijn hoofd. Hij was aan
vankelijk nog bij. Twee weken werd
hij kunstmatig in slaap gehouden
vanwege trauma's in zijn hersens.
„Zaterdag leek het de goede kant op
te gaan. Maar zondag kregen we een
telefoontje dat het niet goed ging en
dat hij het niet zou redden." De jon
ge coureur overleed een paar uur la
ter. Liefdevol omringd door zijn fami
lie. „We waren er allemaal bij, de vas
te kern rond Pim."
In Hendrik-Ido-Ambacht, maar
ook in het Belgische Zolder maakt
het ongeval emoties los. Organisator
Hans van de Ven van de Van Zon
Sprintraces heeft gisteren opnieuw
de camerabeelden teruggekeken van
Leef het leven, was altijd
het motto van Marlies
Mol die getroffen is door
een melanoom. „Ik heb
geen tijd om dood te
gaan", grapte ze vorig jaar
nadat ze zich uit het ziekenhuis wist
te knokken. Zelfs de familie had al af
scheid genomen. Maar de ongenees
lijk zieke Marlies, die volgens de dok
ter maximaal elf maanden te leven
had, krabbelde op. En ze voelt zich
meer dan een jaar later, nog steeds
fit.
De hechte familie zette zich sinds
haar strijd tegen kanker gezamenlijk
in om geld op te halen voor het on
derzoek naar de slopende ziekte. Zo
beklommen ze dit jaar samen de Al-
pe d'Huez en hadden ze hun Bol Ra
cing Team, waarmee aandacht werd
gevraagd voor hun strijd.
In winkelcentrum De Schoof in
Hendrik Ido Ambacht zamelden Pim
en zijn twee stiefbroers, Mitch (20)
en Joerie (24) met hun motoren geld
in voor kankeronderzoek. En ze plak
ten stickers op hun motor: 'Vrienden
tegen Kanker'. Marlies Bol noemde
haar jongens trots, 'Kanjers tegen kan
ker'.
Twee weken geleden sloeg het
noodlot echter keihard toe en veron
gelukte haar zoon Pim voor haar
De coureur stond bekend
als een rustige, lieve
jongen en hij was een
ervaren en technisch
vaardige rijder
de crash. Aangeslagen, zich afvra
gend of hij het had kunnen voorko
men. „We zijn bezig met een sport
die risico's heeft", zegt hij. „Ander
zijds hebben we 13.000 klanten per
jaar en kun je hier racen onder de vei
ligste omstandigheden. Pim was
geen jongen die risico's nam. Het on
geluk is vreselijk en onverklaarbaar."
Ook op het onderhoud van zijn
sportmotor, een BMW, werd niet be
zuinigd, zegt Marlies Bol. „We waren
met zijn allen heel bewust bezig met
de sport."
Zelfverwijten, dat ze haar drie
zoons niet had moeten aanmoedigen
te gaan racen, zijn direct uit het
hoofd gezet. „Tuurlijk denk je: Waar
zijn we aan begonnen? Maar we heb
ben met ons gezin acht jaar een
prachtige sport beoefend." Volgens
Mitch was het zelfs de mooiste tijd in
zijn leven. Maar de tijd van de motor
sport is voorbij. „Bol Racing Team
wordt opgeheven. Wij stoppen met
het racen."
Het Russische 'njet' was woens
dagavond nog maar net uitgespro
ken, toen minister Koenders (Bui
tenlandse Zaken) de vraag al
kreeg: wat nu? Wat voor rechts
vorm willen Nederland en de vier
andere getroffen landen gaan ge
bruiken, nu een VN-tribunaal van
de baan is?
„Het zou niet verstandig zijn
nu, net na het veto, al te zeggen:
oké, we hebben een plan B", zei
de minister van Buitenlandse Za
ken. Achter de schermen wordt
echter al maanden aan dat plan B
gewerkt. Juristen en diplomaten
van de vijf getroffen landen heb
ben al meerdere alternatieven uit
gewerkt.
Eén ervan wordt, in elk geval in
Den Haag, als meest kansrijke ge
zien: een internationaal tribunaal,
opgezet door Nederland, Maleisië,
Australië, België en Oekraïne. Net
als na de vliegramp boven het
Schotse plaatsje Lockerbie, in
1988. „Dit is absoluut de meest
kansrijke optie", zegt Nico Schrij
ver, Eerste Kamerlid namens de
PvdA en hoogleraar internationaal
recht. „De landen kunnen samen
een verdrag sluiten waarin ze alles
afspreken: waar de aanklagers en
rechters vandaan komen, waar het
tribunaal gevestigd wordt."
Om het extra statuur te geven,
kan het plan worden voorgelegd
aan alle 193 leden van de Verenig
de Naties. Een VN-tribunaal kan
het niet meer worden, maar een
tribunaal met 'goedkeuring' van
de VN nog wel. Tweederde van de
193 landen moet dan voorstem
men. Dat zou het tribunaal meer
internationaal statuur geven.
De rechtsvorm doet denken
aan het Lockerbietribunaal, dat
met steun van een VN-meerder-
heid werd opgezet om de daders
achter de vliegramp in 1988 te be
rechten. Het grote nadeel: het is
een enorm tijdrovende optie. Het
Lockerbieproces ging immers pas
twaalf jaar na de aanslag van start.
Het grote probleem waren de
verschillen tussen de verschillen
de landen waar slachtoffers van
daan kwamen, zegt Dick Marqui
se, die namens de FBI destijds be
trokken was bij de rechtszaak.
„De opvattingen tussen de betrok
ken landen verschilden enorm.
Moest het een rechtbank worden
met een jury? Moest de doodstraf
een optie zijn? We hebben er enor
me clashes over gehad."
Dat probleem lijkt nu minder
aan de orde. De vijf door de
MHi7-ramp getroffen landen zijn
'De kans op uitlevering is
onder het huidige regime klein,
maar het is niet uitgesloten'
elkaar de afgelopen maanden al
dicht genaderd. Tijdens het voor
bereiden van de resolutie, die
woensdagavond door het Russi
sche veto sneuvelde in de Veilig
heidsraad, wisten diplomaten en
juristen van de vijf landen al veel
verschillen te overbruggen.
De voorbereidingen van de af
gelopen maanden hebben nóg een
functie gehad: Rusland kwam
woensdagavond alleen te staan in
zijn verzet tegen een tribunaal, de
rest van de wereld lijkt vierkant
achter de getroffen landen te
staan. Het verwerven van de
steun van tweederde van alle
VN-landen lijkt goed mogelijk.
Het grootste probleem blijft
evenwel bestaan: Rusland zal
eventuele verdachten niet uitleve
ren. Een echt VN-tribunaal had
het land daartoe kunnen dwin
gen, een tribunaal van vijf landen
kan dat echter niet.
Schrijver: „Je moet gewoon een
zo goed mogelijk proces voeren,
dat internationaal gedragen
wordt. Rusland is misschien wel
bereid eventuele verdachten in ei
gen land te laten verhoren. De
kans op uitlevering is onder het
huidige regime inderdaad erg
klein. Maar het is niet uitgeslo
ten."
om het gezin te condoleren. En dat
geeft steun, zegt zij. Zaterdag is de
uitvaart en worden een paar honderd
vrienden verwacht. Het dorp heeft
verdriet. „Hoe moeten we overleven?
We missen Pim en dat wordt alleen
maar erger."
De coureur stond bekend als een
rustige, lieve jongen en hij was een
ervaren en technisch vaardige rijder.
„Hij kende het circuit en racete al ze
ven jaar."
Maar in die bocht ging het mis en
veranderde de familiehappening in
een inktzwarte dag. „Misschien dat
hij door de warmte een seconde was
afgeleid? Ik keek naar de andere
kant van het circuit, dacht 'waar
blijft-ie?' En hoor 'Ohhhhh!'!! van
uit het publiek. In de hoek
zag ik daarna een motor
rijder liggen, en wist ge
lijk: dat is Pim."
Na het ongeval leek
de situatie nog hoop
vol. De jongen had welis-
ogen in Zolder op het racecircuit.
Zondag overleed hij na een coma van
twee weken in het ziekenhuis. „Je
moet gewoon een dosis geluk heb
ben. En op de een of andere manier
is dit niet ons jaar", zegt ze over de
oneerlijke speling van het lot. „Ik heb
toch niet zo hard geknokt om nu een
kind te verliezen?"
Pim leek op de fatale snikhete dag
op het circuit van Zolder in topvorm.
Hij was gretig. „Hij had in zijn kop
dat hij weieens op het podium zou
kunnen eindigen." Pim had
talent. „Onze jongste, was
ook de snelste."
Maar de coureur reed
in de zevende ronde
van de Van Zon Sprint
races om onverklaarba
re reden rechtdoor in
een bocht. „Waarom
weten we niet", zegt zijn
moeder, verslagen van ver
driet, maar ook sterk.
Vrienden lopen af en aan
VRIJDAG 31 JULI 2015
Noodlot sloeg keihard toe
door Ingrid de Groot
door Peter Groenendijk
DEN HAAG. De vijf door de
MH17-ramp getroffen landen gaan
vermoedelijk zelf een internatio
naal tribunaal opzetten om de da
ders te berechten. Nu Rusland een
VN-tribunaal geblokkeerd heeft, is
het de beste overgebleven optie.
„Niet ideaal, maar iets beters is er
niet."
Nico Schrijver lid Eerste Kamer
Marlies Bol met zoon
Pim op het racecircuit
waar hij is verongelukt.
foto privébezit
