Het begin van een monstertocht
ZOMER 13
s l VRIJDAG Langs de Nederlandse kust l ZATERDAG Waar is dat feestje?
DAG 1 LANGS DE NEDERLANDSE KUST l Belgische grens-Breskens l Aantal stappen: 18.421 l Aantal kwallen:1 l Weer: redelijk
De buitenrand van de
Nederlandse kust krijgt
deze zomer bezoek van
onze verslaggevers. In
de eerste drie
weken wandelt Jeroen
Schmale van Zeeuws-
Vlaanderen naar
Bergen.
Volgens Google Maps moet
je een stukje zwemmen
om de Belgisch-Neder
landse grens op het meest
westelijke puntje te passeren. Het
watertje hier heet Het Zwin, maar
heeft vandaag een snipperdag. Wie
nu de grens passeert, houdt het
droog. In de verte doemen de mon
strueuze appartementencomplexen
op, kenmerk van Belgische kustplaat
sen, maar wij gaan de andere kant
op; zes weken lang. In dit zand staan
mijn eerste voetafdrukken van deze
trektocht, die eindigt op het meest
noordoostelijk stukje Nederlandse
kust. De eerste drie weken loop ik,
daarna neemt collega Bob het over.
Bij een strandtent in Noord-Holland
wacht hij mij dan op met een bier
tje. Onderweg telt een stappenteller
onze passen, monsteren we de staat
van onze kust en hopen we op ont
moetingen met mensen die rust vin
den aan zee. Die mooie verhalen
kunnen vertellen en ons aan het
denken zetten. Want daar hebben
we genoeg tijd voor. De telefoon
gaat niet mee net als de iPad. Alles
met een stekker blijft thuis.
Geen punt. Ze zijn immers nog altijd
goede vrienden, of beter gezegd: de aller
beste vrienden.
Wat is er in de tussenliggende perio
de gebeurd? Vier jaar lang waren Caroli
ne en Alexander onafscheidelijk. Dat
hun tienerdochter met een oudere
vriend thuiskwam, vonden Carolines
ouders in Bergschenhoek helemaal niet
erg. Hij was van harte welkom. „Al
moest mijn vader heel even wennen
toen Alexander tijdens een potje scha
ken opeens zei: „Weet je wat, doe mij
ook maar een glas whisky."
In de Renault 4 van Alexanders moe
der, waarmee ze het jaar erop samen op
vakantie gingen, vlogen de vonken er
soms vanaf. „We moeten toch naar
rechts?" En: „Waarom haal je nu in? Le
vensgevaarlijk!" Toen ze 's avonds laat
parkeerden, in een dorpje net boven Pa
rijs, en knus in de auto overnachtten,
een hernia in het ziekenhuis lag, had
haar getuige moeten zijn. Tijdens
Alexanders bruiloft, in 1998, was de
hoogzwangere Caroline op haar beurt
zijn getuige.
En zo zijn ze er voor elkaar, op vele
belangrijke momenten in hun leven. Op
Alexanders 50ste verjaardag verzorgde
Caroline de catering. En twee weken ge
leden, toen de as van haar overleden va
der in de Maas werd verstrooid, was
haar voormalige vakantieliefde erbij.
'Vanzelfsprekend', vindt Caroline dat.
Ze gaat zelfs samen met haar oude vlam
uit Cannes naar Ikea - en voor je het
weet wordt er dan uitgebreid gekibbeld
over welke spullen je daar juist wel of
niet moet halen. Caroline schiet, niet
voor het eerst, in de lach: „Het is maar
goed dat wij geen relatie meer hebben",
grinnikt ze. „Dan zou ik zijn hersens in
slaan!"
werden ze de volgende ochtend midden
op een stampvolle markt wakker. Caroli
ne: „Romantisch, toch?"
Op een gegeven moment was de koek
op. Caroline: „Ik was 19, keek om me
heen en dacht: er zijn nog meer leuke
mannen op de wereld." Alexander: „Het
was gewoon klaar."
Toch is het contact met Caroline en
haar familie nooit doodgebloed. „Want
ik hoorde erbij", zegt Alexander. „Zo
voelde dat."
In 1992 trouwde Caroline met een an
dere man. Alexander, die geveld door
Tijdens Alexanders bruiloft
was de hoogzwangere
Caroline zijn getuige
MAANDAG 13 JULI 2015
START
Na 35 jaar zijn voormalige vakantieliefdes Caroline en Alexander nog altijd goed bevriend, foto Marco Okhuizen
