In glitterjurk en zilveren pak voor net altaar 12 ZOMER Wie denkt niet met weemoed terug aan een vakantieliefde? Deze zomer de mooiste verhalen van vele jaren terug tot heel recent. MAANDAG Vakantieliefdes l DINSDAG Langs de Nederlandse kust l WOENSDAG Waar is dat feestje? I DONDERDAG Vakantieliefde DAC 1 WAAR IS DAT FEESTJE? Dwars door Europa fuiven twee verslaggevers elke dag mee met een feestje: een bruiloft in Vlaardingen Denis Brochard had alles voorbe reid. Daar, bo venop de Dra- kensberg in Zuid-Afrika, zou hij op de knieën gaan voor zijn Angela. Zij zou na tuurlijk ja roepen, hem in de armen vliegen. Maar in plaats daarvan hield ze hal verwege de berg halt. „Ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ben kapot. Ik ga te rug." Gelukkig was er plan B - in de sneeuw in Zwitserland. Nu staan ze voor het altaar in Vlaardingen. Zij in haar glitterjurk, hij in een zilve ren pak. Zestien jaar heeft ze op de ze dag gewacht, terwijl ze vanaf dag één al wist: dit is 'm. Denis. De man die ze op Kreta ontmoette. Bij toe val, midden in de nacht, omdat een vriend zo snurk te dat ze haar slaapkamer ontvluchtte. En vandaag is er dus het jawoord, beze geld met dé kus. Ook voor onze wat gezette gastheer, ceremoniemeester André Goud, is het feest. Hij kent Denis al zo lang. Was erbij toen die zijn eerste kind ver loor, zag daarna de liefde met Angela opbloeien. Vier de de geboorte van hun zoontje Sven en regelde laatst het vrijgezellenfeest in een te strak tijgerpak naar Ibiza. Nu baant dit feestbeest zich schuddebil- lend een weg over de dans vloer. Wij hebben de tis sues weggeborgen, die we tijdens de ceremonie uit on ze tasjes plukten en haken aan bij André, die - thank God - vandaag zijn tijger- pak is vergeten. Polonaise! VAKANTIELIEFDES kleine hobbel worden genomen, want de student rechten in spe ging eerst kortstondig 'aan de rol' met Carolines huisgenote. Caroline: „Maar zij vond hem helemaal niet leuk!" Wil jij 'm heb ben, vroeg ze. Caroline gaf het niet hard op toe, maar dacht: Graag. Alexander viel alsnog als een blok voor Caroline ('vooral haar korte haar vond ik geweldig'), en daarna was het 'aan'. Ze zwommen in zee, gingen naar het café en naar de disco. De tijd vloog. Lang konden ze niet van elkaar genie ten. Alexanders vakantie zat er twee da gen later alweer op. Hij ging naar huis, terwijl Caroline nog drie weken met haar ouders in Frankrijk zou blijven. In tranen zette ze hem op de trein. Verdrie tig wandelde ze terug, en zag op straat iets blinkends liggen: een gouden ring. Ze deed 'm om haar vinger en dacht: dat moet een teken zijn. Toen Caroline kort daarop met haar familie in een vakantiehuis in de Pro vence zat, ging de telefoon: „Het was Alexander! 'Ik mis je', zei hij. Wat was ik blij." Intussen is Caroline 50 en Alexander 54. Ze zitten op het terras van een Am sterdams café. Zij is freelance journalist en woont met haar dochter in de Pijp. In de Renault 4 van Alexanders moeder vlogen de vonken er soms vanaf Hij is klusjesman - getrouwd, drie kin deren - en is aan komen rijden in een piepklein wagentje: een rode Piaggio. Of ze wat dichter bij elkaar kunnen schuiven, vraagt de fotograaf, of zelfs een arm om elkaar heen willen slaan? e was op talenreis in Can nes, maar denk nou niet dat Caroline Griep aan de Rivièra voortdurend Fran se woordjes zat te stam pen. „Ben je gek." Tuurlijk studeerde de 16-jarige vwo-scholiere tij dens die zomer van 1981 af en toe. 's Ochtends, een paar uurtjes. „Daarna ging ik lekker naar het strand." Zonnend aan de zee zag ze een groep je jongens, en één van hen trok haar aan dacht: een vent met een leuke kop en een - door zijn donkere haar en bruingebrande huid - exo tische uitstraling. „Toen ik wegliep, keek ik naar hem... en hij naar mij." Zou Caroline hem weer ont moeten? Reken maar. Want wat een geluk: op de razend drukke boulevard, die tijdens de Franse nationale feestdag (14 juli) zin derde van muziek en vuurwerk, liep ze de casanova nog dezelfde avond tegen het lijf. Hij bleek nota bene de ex van het studie genootje met wie Caroline op dat moment op stap was. Alexander ten Bruggencate, was zijn naam. Hij was al 20 en kwam 'gewoon' uit Ne derland. Er moest nog wel een Na zestien jaar hebben De- nis en Angela elkaar het ja-woord gegeven. 'Ik keek naar hem... en hij naar mij Caroline Griep en Alexander ten Bruggencate in hun jonge jaren.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 12