Livarot - Fougères
Slachting
Nog nooit was Robert Gesink zo
ontspannen. Het maakt dat hij in
de eerste week steevast vooraan
finisht en vol vertrouwen uitkijkt
naar wat komen gaat.
2 SPORT
Van Emden ziet stress in Tour-
Jos van Emden ver
baast zich nog iedere
dag. „De Tour is stress
voller dan iedere ande
re koers", zei de ren
ner van Lotto-Jumbo.
„Voor het publiek lijkt
het de laatste dagen
misschien iets rusti
ger. Maar normaal
moet je 20 kilometer
voor de finish van vo
ren zitten, nu al 50. An
ders kom je er niet
COLUMN
Thijs Zonneveld
Het ging net als de vo
rige keer. En die
keer daarvoor. En al
die keren daarvoor.
Een vlakke etappe
in de Tour is tegenwoordig als vis
sen met een bazooka in een aqua
rium. Een paar kleine visjes mo
gen een paar uur kansloos voor
het peloton uit spartelen en als de
grote ploegen het zat zijn, wor
den ze uit het water geblazen.
Een slachting is het, elke keer
weer. En de ploegen die er ren
ners aan opofferen, worden
steeds schaarser. De enigen die
nog proberen mee te springen in
de vroege vlucht zijn renners van
Europcar, Brétagne-Séché, Cofi-
dis, Bora en MTN-Qhubeka - de
tweededivisieteams die dankzij
een wildcard in de Tour terecht
zijn gekomen.
De vroege vlucht is kansloos, ho
peloos, dood en begraven ver
voordat de streep in zicht komt.
De teams uit de hoogste divisie
doen niet eens meer de moeite
om aan te vallen in vlakke etap
pes. Hun renners blijven in het pe
loton, gegroepeerd rond een sprin
ter of een klassementsrenner. En
als ze die niet hebben, dan nemen
ze een snipperdag. Liever een dag
je achterin meepeddelen dan
urenlang in de wind spartelen
voor noppes.
In kleinere wedstrijden haalt een
vroege kopgroep met nobele onbe
kenden het nog wel eens, maar in
de Tour is alles overgeorgani-
seerd. De ploegleiders geven or
ders, de renners met een sprinter
of kopman in het team voeren
hun taken uit en de rest van het
peloton legt zich erbij neer.
De laatste keer dat een vroege
kopgroep het in een klassieke
vlakke Tour-rit haalde, is zes jaar
geleden. Zes jaar geleden! Toen
reed Wilco Kelderman nog op
een fiets met zijwieltjes, belden
we met mobiele telefoons zo
groot als een koelkast en liepen er
nog mammoeten over het par
cours.
Zo'n etappe als die van gisteren
had ook de helft zo lang kunnen
zijn: de uitslag zou precies hetzelf
de zijn geweest. Het schreeuwt
om een andere opzet. Een Tour
met ploegen van zes of zeven ren
ners bijvoorbeeld, in plaats van
negen. Want hoe kleiner de ploe
gen, hoe minder knechten er zijn
om op kop van het peloton te sleu
ren, en hoe groter de kansen van
de vluchters.
In de Ronde van Groot-Brittannië
hebben ze er vorig jaar mee geëx
perimenteerd: het leverde iedere
dag een onvoorspelbaar koersver
loop op. En dat is uiteindelijk het
meest aantrekkelijke schouwspel.
Dat de sprinters regelmatig win
nen: prima, maar dan wel als ze
ervoor moeten werken. En niet
als ze een massasprint in de
schoot geworpen krijgen, zoals
Een vlakke etappe
is als vissen met
een bazooka in
een aquarium
gisteren. Als je een bonus wilt
krijgen waarvoor je niets hoeft te
doen, dan ga je maar bij een bank
werken.
De renner die het peloton zes jaar
geleden fopte, rijdt overigens mee
in deze Tour. Zijn naam: Titi
Voeckler. Eergisteren probeerde
hij het ook nog even. Zijn poging,
vergezeld van het gebruikelijke ge-
playbackentrek, eindigde in een
chasse patate, maar hij probéérde
het tenminste. Titi is de enige vis
in het aquarium die af en toe te
rugschiet.
Je zou bijna fan van hem worden.
Bij wijze van spreken dan.
FOUGÈRES. Voor de zevende keer
op rij rijdt Robert Gesink deze
vrijdag in Fourgères met de beste
dertig over de streep. Samen met
Peter Sagan is Gesink de enige die
in de openingsweek van de Tour
zo vaak voorin finisht. „Het is een
kunst in deze Tour, met deze
chaos iedere dag voorin te zitten.
Dat zegt wel iets", vindt Louis De-
lahaije, zijn trainer en vertrou
wensman.
Gesink is veranderd. Dat mer
ken ze ook binnen de ploeg, zegt
Delahaije. „Hij rijdt niet anders,
maar beschouwt het wielrennen
wat meer van een afstand. Hij kan
meer relativeren. Dat maakt je mis
schien geen betere renner, wel
een relaxtere. Presteren deed Ro
bert toch wel, maar ik denk dat hij
er op deze manier meer van kan
genieten. Als je er tot de derde
week zo relaxt doorheen rolt, dat
maakt wel uit. Hij heeft echt de
topvorm te pakken. Dadelijk in de
bergen zullen we zien wat dat ten
opzichte van de concurrentie bete
kent."
Dringen
Na een jaar afwezigheid in de
Tour verdringen de verslaggevers
zich de afgelopen week weer als
vanouds om de kopman van Lot
to-Jumbo. In het peloton dringt
Gesink zich moeiteloos naar vo
ren en gedraagt zich naar eigen
zeggen als een klootzak als de si
tuatie daarom vraagt. Eenmaal
van de fiets oogt hij onmisken
baar ontspannen en maakt hier en
daar een grapje. Bijvoorbeeld over
zijn valpartij van gisteren met Al
berto Contador, nog voordat het
peloton de startplaats Livarot was
uitgereden. „Telt niet als vallen in
de Tour, hè. Het was voor de neu
tralisatie. Alberto heb ik trouwens
niet gezien. Ook niet gevoeld, hij
weegt ook niet zoveel."
Geintjes met Gesink na de fi
nish, dat is wel eens anders ge
weest. De afgelopen jaren kon hij
behoorlijk vinnig uit de hoek ko
men. Niet zo vreemd, zegt hij zelf.
„Ik voel me nu goed en lekker, net
als in andere jaren. Maar dan ben
ik op mijn kloten gegaan, lig ik
van alle kanten open en heb je
een pijnlijke dag gehad. Dan krijg
je geen vrolijk en blij verhaal",
zegt de Achterhoeker terwijl hij
uitfietst na de etappe. Na de zo
veelste vraag of Gesink is veran
derd, is er weer even de vinnig
heid van weleer. „Dat maken jul
lie er in de media van."
Dat is te simpel gesteld. Een
week eerder in Utrecht nam Ge
sink de tijd om er dieper op in te
gaan. „Voor mezelf ben ik nog
steeds dezelfde persoon. Je veran
dert maar langzaam, maar ik kan
me voorstellen dat mensen van
buiten zeggen, dat ik rustiger ben
geworden. Ik heb veel geleerd, bui
ten het fietsen om, de hoogspan
ning die ik heb tot de streep, snel
kwijt te raken. Normaal bleef ik
nog heel lang in die hoogspan
ning hangen. Ik hoop dat ik zo
wat relaxter door zo'n grote ronde
heen rol op die manier."
Buiten het fietsen om, zegt Ge
sink. In de afgelopen jaar is hij op
geslokt door privébesognes. „Dan
kun je meer relativeren en dingen
makkelijker van je af zetten. Een
halfjaar lang is fietsen totaal niet
belangrijk geweest, maar de ko
mende weken is het wielrennen
weer even allesbepalend."
Simpel
Dus kijkt hij in Fourgères al weer
vooruit naar de beklimming van
de Muur van Bretagne, de finale
van vandaag. „Een spectaculair
moment. Een meetmoment, waar
ik weer wil scoren. Het is simpel:
zo hard mogelijk naar boven en
hopen dat de anderen dat niet zo
goed kunnen." Lachend: „Meer is
het niet hoor."
Om te zeggen dat Gesink herbo
ren is, gaat hem te ver. „Ik ben een
veteraan van 29 jaar."
ETAPPE 7 190,5 KM
Mark Cavendish
(GBr/ETX)
4.27.25 uur
André Creipel
(Dui/LOS)
Zelfde tijd
Peter Sagan
(Slw/TIN)
Zelfde tijd
Twitter: (Uthijszonneveld
Vijf renners namen al in de eerste kilometer de benen. Op 10 kilometer
van de finish werden de vluchters ingerekend, foto Kim Ludbrook/EPA
Gesink
veteraan
van 29
door Daan Hakkenberg
