NIEUWS 21
veel kinderen. We speelden vooral
bij de Valput. Ik had altijd mijn
hondje Fikkie bij me, maar dat
moest ik dan eerst terug naar huis
brengen. 'Eerst die rothond naar
huis', zeiden andere kinderen dan.
Het was een soort Foxje, een krui
sing, zeker geen rashond. We
speelden altijd buiten, deden over-
lopertje, voeren met een ouwe
klomp met een zeiltje en 's win
ters schaatsten we. We gingen
met een busje naar de hervormde
school van meester De Leeuw in
Zaamslag. Busje heen, busje terug.
Ja, hervormd, terwijl we thuis ge
reformeerd waren. Maar mijn
ouders waren liberaal in hun den
ken, ze dachten niet in hokjes."
„Als het even kan, gaan we wel.
Maar ik heb een heel druk leven
en soms wil ik 's zondags gewoon
een keer uitslapen. We zijn gere
formeerd vrijgemaakt en gaan
naar de kerk in Axel. Geloof geeft
je houvast, misschien ook wel
extra zelfvertrouwen. Niet bang
om dood te gaan? Ik hoop het van
harte! Ik ben heel dankbaar dat ik
gezond ben, niks mankeer. In die
ruim veertig jaar als oefenthera
peut Mensendieck heb ik zoveel
mensen voorbij zien komen die al
lerlei dingen mankeerden. Terug
blikkend zeg ik: 'Een goede ge
zondheid is een geschenk'."
„Dat was nu eenmaal m'n harte-
wens, van kleins af al. Ik deed al
snel vakantiewerk in het Juliana-
ziekenhuis in Terneuzen. Keuken-
zuster noemden ze dat. Ik heb een
paar jaar als vakantiewerker in het
ziekenhuis rondgelopen en toen
het erop aan kwam en ik moest
kiezen, ben ik de kant van de the
rapie opgegaan. Ik stelde in de ja
ren zestig al vast dat er in de zorg
te weinig tijd was om met patiën
ten te praten. Ik zocht een rich
ting in de gezondheidszorg waar
bij ik één op één met mensen kon
werken, hen kon helpen. Dat kun
je dus met de Mensendieck-thera-
pie. Ik heb de opleiding gevolgd in
Amsterdam en ben niet lang daar
na hier op de boerderij aan de Be-
oostenblijsestraat in Axel een prak
tijk begonnen, later ook in Terneu
zen en Hulst. Ik deed ook jaren na
mens de oefentherapeuten in
Zuid-West-Nederland de onder
handelingen met de zorgverzeke
raars. Ik bijt me vast in dat soort
dingen, in die belangenbeharti
ging. Ik heb gezien hoe moeilijk
die gesprekken verliepen, terwijl
er zich onverantwoord lange
wachtlijsten vormden. En ik voor
spel je - afijn, dat hoefik niet
meer te doen, dat zie je nu al ge
beuren - dat het in de zorg alle
maal alleen maar erger wordt. Ver
zekeraars zijn niet geïnteresseerd
in de patiënt, maar enkel in de op
brengst. Afschuwelijk!"
Verontwaardigd: „Nou, dat is dus
helemaal niet zo, meneer. De Ge
zondheidsraad heeft in 2003 ge
analyseerd en geconcludeerd dat
de oefentherapie bewezen effec
tief is voor tal van aandoeningen.
Het grote verschil met de fysiothe
rapie is dat wij kijken naar de hele
houding van mensen en hen ruim
advies geven over aanpassingen in
hun houding én beweging. Als
het nuttig is voor iemand die je be
handelt, gaan we ook mee naar de
werkvloer. Maar mensen moeten
de oefeningen dus zelf, thuis,
doen. Ik heb die praktijken sinds
2011 overgedragen, maar klopt er
iemand bij me aan voor advies,
dan geef ik dat best nog. Mensen
zijn daar dankbaar voor."
„Omdat ik het allemaal nog dol
graag doe. Vooral dat waterschaps-
werk. Ik heb nog zo veel energie
om daarnaast andere dingen te
doen. Ik hoor nu van jou dat er
mensen in hogere functies op het
stadhuis van Terneuzen waren,
die aankondigden dat ze zouden
vertrekken als ik wethouder zou
worden. Jij zegt het. Ik heb het
nooit gehoord. Maar goed, ze zit
ten er nog, want het is iemand an
ders van TOP/Gemeentebelangen
geworden. Prima. Ik ben nu een
maal duidelijk en vasthoudend en
daar kan niet iedereen tegen. Het
mooiste compliment dat ik de laat
ste tijd kreeg, kwam van een man
die voor de raadsverkiezingen had
gepleit voor een soort tunnel in
de nieuwe Tractaatweg bij West-
dorpe. Dat zou de geluidsoverlast
verminderen. Ik heb dat toen afge
raden en gezegd: 'die tien miljoen,
die dat kost, kun je beter besteden
aan de uitkoop van de woningen
aan de Axelse Sassing en een boer
derij verderop én aan een parallel
weg'. Die man was het er niet
mee eens, maar stemde toch op
me. Vanwege de duidelijkheid."
„Ja, die motie werd unaniem door
de raad aangenomen en als jullie
als pers de volgende dag Van Beve
ren niet hadden gevraagd hoe hij
het vond dat Terneuzen over z'n
schouder mee keek en hij niet had
geantwoord dat ik vooraf bij hem
op bezoek was geweest, dan had
niemand het ooit geweten. Maar
mijn actie trok de vastgelopen on
derhandelingen wel los."
„Het is een cliché, maar ik kreeg
het als (enig) kind al mee op de
zondag, als we thuis op de radio
naar mr. G.B.J. Hiltermann luister-
fa»
RIAN DE FEIJTER
den. Dat radiopraatje, de Toestand
in de Wereld. Ik las de krant, ik
volgde het nieuws, ook de poli
tiek. Maar ik dacht altijd bij me
zelf: 'de politiek, daar begin je
toch zeker niet aan?!' Wel dus.
Eerst het waterschap, daarna de
politiek in. In 2009 werd ik ge
vraagd door TOP Gemeentebe
langen. Ik heb het voorgelegd aan
Jan, die mij de vrije keuze liet. Ik
heb tot de laatste dag gewacht en
toen 'ja' gezegd. Ik was al sinds
2008 lid van de commissie Be
stuur en Middelen van het water
schap en werd in 2011 lid van de al
gemene vergadering van het
schap, hoofdingeland zogezegd.
Bij de verkiezingen, een jaar later,
haalde ik 350 voorkeurstemmen
en kwam in de raad. Vorig jaar
had ik er 550. Allemaal tevreden
patiënten zullen we maar zeg
gen." Een harde schaterlach,
schalt door het etablissement. Ze
doopt een verse boterham in haar
kom paprikasoep.
„Het waterschap gaat ergens over,
is heel transparant, heeft heel dui
delijk omlijnde taken en vervult
die naar behoren. Het is een doel
gerichte, functionele democratie.
Ook een kenniscentrum. Politiek
geeft vaak reuring, is erg inspan
nend. Waterschapswerk is daarbij
vergeleken ontspannend. Kom bij
mij niet aan het waterschap. Ze
hebben stuk voor stuk bestaans
recht. Overhevelen van de taken
naar de gemeenten of de provin
cie? Dat wordt niks. Dan worden
die taken onderdeel van een veel
groter geheel en zo goed als zeker
ondergeschoven kindjes. Nee, alle
wegen in het buitengebied moe
ten in handen komen van het wa
terschap, behalve de rijkswegen
natuurlijk. Dat zal het onderhoud
goedkoper maken. Ik heb de we
gen in m'n portefeuille. Ik ga iede
re week wel een paar keer op loca
tie kijken naar projecten. In het
weekeinde laden we de fietsen op
om fietsroutes in de provincie te
bekijken. Genieten!"
„Juist de diversiteit in de fractie is
onze sterkte. We behartigen de be
langen van alle kernen. Maar ik
merk af en toe wel dat ik met één
been buiten de kruiwagen hang.
Ik neem soms standpunten in die
met de fractie botsen. Of met de
wethouder, als die z'n ambtena
ren laat bepalen hoe het buitenge
bied er uit moet gaan zien. Hoe
lang dat allemaal nog duurt? Voor
lopig overweeg ik nog niet uit de
Raadsfractie TOP/CB
werd ooit vergeleken
met kruiwagen met
kikkers. Rian de Feijter
bungelt er met één
been buiten...
fractie te stappen." Ze stelt overi
gens wel tevreden vast dat het bij
de gemeentelijke afdeling Ruimte
en Omgeving nu, na een wisse
ling van de wacht, beter gaat.
Een paar dagen later belt ze.
„Heb je gehoord wat Statenlid Ba-
bijn zei naar aanleiding van de dis
cussie over de Sloeweg? Hij sugge
reerde om het wegenbeleid maar
snel over te hevelen naar het wa
terschap. Want dat heeft, volgens
hem, wél kennis van zaken. Goed
hè?!"
- 'v
PO
wtM i
ZATERDAG 11 JULI 2015
je toch zeker niet aan?!'
Je wekt niet direct de indruk iedere
zondag trouw ter kerke te gaan...
Je wilde als kind al in de zorg. Ver
pleegster worden. Hoe dat zo, je was
toch voorbestemd boerin te worden?
Ja, ja... Maar dat Mensendieck en die
andere therapie... Cesar... Daar
wordt toch altijd wat fronsend naar
gekeken? Zoiets van: 'tja, dat is toch
een beetje magie'?
Goed. Nu je dagelijkse beslommerin
gen. Wie van 67 jaar ambieert nog
gezworene te worden van het water
schap? Wie stort zich nog bijna dage
lijks in de lokale politiek? Blijf toch
lekker op de boerderij, spelen met je
kleinkinders, een oude klomp met
een zeiltje op de koeienput. Waarom
nog die dadendrang?
Je hebt vooraf ook stiekem een mo
tie, die je 's avonds indiende in de ge
meenteraad van Terneuzen, eerder al
besproken met gedeputeerde Kees
van Beveren. Je wilde dat de raad
hem opdroeg de huizen voor de ver
dubbeling van de Tractaatweg aan te
kopen.
Je bent plaatsvervangend raadsvoor
zitter en vervangt burgemeester Jan
Lonink bij discussies over diens por
tefeuille. Heel netjes, een beetje
plechtig zelfs. En er gaat geen verga
dering voorbij of je ventileert je me
ning, soms zelfs een beetje verbeten.
Politiek gedreven, toch?
Rian de Feijter-de Feijter.
Geboren: 7 mei 1948 in Ter
neuzen.
Opgegroeid op familieboer
derij op De Val tussen Zaam
slag en Terneuzen.
Huidige woonplaats: Axel.
Gehuwd met Jan, twee kin
deren.
Voortgezet onderwijs: Peter
Hondius Lyceum in Terneu
zen, daarna Reynaertcollege
in Hulst.
Opleiding oefentherapie
Mensendieck, HBO Amster
dam.
1970: eigen Mensendieck-
praktijk in Axel, later ook
praktijken in Terneuzen
(1991) en Hulst (2002).
Jaren achtereen onderhande
laar namens de vakgroep in
Zuid-West-Nederland met
de ziekenfondsen en zorg
verzekeraars.
2009: intrede in Algemene
Vergadering waterschap.
2010: hoofdingeland en lid
gemeenteraad Terneuzen na
mens TOP Gemeentebelan
gen.
2014: herkozen als raadslid.
2015: gezworene water
schap (wegen).
En nu dus ook gezworene van het
waterschap. Zie je verschillen met de
gemeentepolitiek?
In de gemeentepolitiek is alles an
ders. Er zijn regelmatig geluiden dat
je je niet altijd aan de afspraken in
de fractie houdt en je eigen plan
trekt. Oud-fractievoorzitter Giel van
Boom vergeleek de fractie met 'alle
maal kikkers in een kruiwagen, die je
allemaal aan boord moet proberen
te houden'. En jij?
S -
-y.
-■ -
Opgeknapte Reuzenhoeksedijk bij Terneuzen. Eerste wapenfeit van gezworene De Feijter. foto Camile Schelstraete
