Scheldemond College valt met Samantha van de ene in de andere verbazing
12 NIEUWS
De 23-jarige Samantha Weppner uit
Vlissingen is gehandicapt en kan niet
praten. Toch rondde ze dit jaar twee
vakken af op het vmbo van het
Scheldemond College in Vlissingen.
-
Samantha slaakt een gil
letje van enthousias
me. Het is half negen.
Ze mag naar de les. Be
geleidster Saritha Rid
dersma geeft haar een
arm, om naar het lokaal te lopen.
Samen gaan ze achterin de klas zit
ten. „Daar is het minder druk en
voelt ze zich het veiligst."
Het eerste uur staat Nederlands
op het programma. Klas vmbo 2
van de basis- en kaderberoepsge
richte leerweg leest een tekst over
de start van de Tour de France in
Utrecht. Samantha steekt haar
middelvinger en wijsvinger ach
terstevoren in haar mond en legt
haar hoofd op Saritha's schouder.
Die leest fluisterend de tekst voor.
„Zo weet ik zeker dat ze de tekst
in zich heeft opgenomen", legt Sa
ritha uit. Terwijl ze aan het voorle
zen is, krijgt ze een spontane
knuffel van haar pupil.
Samantha kan niet praten. Ze
heeft het trisomie-9p-syndroom,
een zeldzame chromosoomafwij-
king. Ze communiceert door 'ja'
en 'nee' te schudden met haar
hoofd, ze wijst dingen aan en typt
op een tablet.
'Wat betekent het woord 'schuw
den' in de tekst?', is één van de vra
gen die de leerlingen moeten be
antwoorden. Het lijkt of Samant
ha niet opgelet heeft, maar schijn
bedriegt. 'V-e-r-m-e-d-e-n', typt
ze in. Het gaat heel langzaam en
Saritha moet Samantha's onder
arm ondersteunen. „Maar ik stuur
niet", verzekert ze.
De klas vindt sommige vragen
over de tekst moeilijk, maar Sa
mantha geeft keer op keer het juis
te antwoord. Eigenlijk is de twee
de klas onder haar niveau, want
ze heeft het vmbo-basis-certifï-
caat voor Nederlands al op zak. Ze
volgt de lessen nog, omdat ze het
leuk vindt om naar school te gaan.
Ze rondde haar examen Neder
lands af met een 7,1.
Verbaasd
Klasgenoot Christophe Venema
(14) keek wel even op van de pres
taties van Samantha. „Ze haalt ho
gere cijfers dan ik. Ik wist niet dat
ze zo slim was", zegt hij.
Ook Sara Baas, docente Neder
lands, heeft zich meerdere keren
verbaasd. „Je schat haar anders in,
maar ze krijgt alles mee. Bij biolo
gie kwam het meerdere keren
voor dat ze de toets beter had ge
maakt dan haar klasgenoten. Je
zag de andere leerlingen denken:
'oeps, dan moet ik ook maar eens
beter mijn best gaan doen'."
Samantha geniet als ze tussen
haar klasgenoten om de tafel kan
'Het dagcentrum vond
ze niks. Ze ging er altijd
huilend heen en
verstopte haar
broodtrommel.'
'We zagen eerst alleen
haar beperkingen. Nu
zien we een persoon
met kwaliteiten.'
zitten. Omdat het de laatste les
van het schooljaar is, krijgt de klas
een presentatie origami vouwen.
Loïs van Belzen (13) vouwt de
blaadjes en Samantha kijkt mee.
Ze geeft Loïs af en toe een liefko
zende aai over de wang. „Ze komt
vaak bij ons zitten, omdat we de
enige meisjes van de klas zijn",
zegt Loïs. „We vangen haar dan
op. Ze is altijd heel enthousiast en
lacht veel. Ik vind haar bijzonder."
Kans
„Ze leek een baby toen ze op haar
zesde bij ons in huis kwam", zegt
Samantha's pleegmoeder Ciska
Burger. „Ze was heel klein, kon
niet lopen en speelde met ramme
laars. Ze gaf veel over en trok ha
ren uit haar hoofd."
Samantha ontwikkelt zich snel.
Haar pleegvader maakt een hou
ten plank als ze een jaar of negen
is. Ze kan er letters op aanwijzen.
„We vroegen haar met wie ze wil
de spelen. Toen maakte ze de
naam 'N-a-t-h-a-l-i-e'. En als we
vroegen wat ze wilde drinken typ
te ze 's-i-n-a-s'. Ja, toen stonden
we wel even te kijken. 'Doen wij
dat nou?', dachten we, want we
ondersteunden haar arm. Maar
dat was niet zo. We hadden geen
idee hoe ze geleerd had woorden
te maken. Ze was nog nooit naar
school geweest."
Die kans krijgt Samantha wel
op haar elfde. „Ze ging toen naar
een dagcentrum van Arduin, maar
dat vond ze niks. Ze ging er hui
lend heen en verstopte altijd haar
broodtrommel als ze weg moest.
Arduin vroeg of ze mee wilde
doen met een project op De Wis
sel in Vlissingen. Toen ging het
vanaf de eerste dag goed met haar.
Ze is veel zelfstandiger geworden.
We zijn heel trots."
Samantha is na zeven jaar op
De Wissel toe aan de middelbare
school. Burger: „Het was niet mak
kelijk om die te vinden", zegt haar
pleegmoeder. „We hebben het op
vijf scholen geprobeerd, maar
geen enkele school wilde haar heb
ben."
Onverteerbaar
Ondersteuningscoördinator Hann
Timmermans van het Schelde
mond College wil er wel over na
denken. „Ik vond het onverteer
baar dat Samantha wel op een ba
sisschool mee kon, maar in het
voortgezet onderwijs geblokkeerd
zou worden. Elk kind heeft recht
op onderwijs."
Samantha is sinds 20tr gastleer-
ling: dat betekent dat het Schelde
mond College niet afgerekend
wordt als ze geen diploma haalt.
Arduin betaalt en regelt de begelei
ding van Samantha. Er wordt een
Samantha
hoort ook
in de klas
Begeleidster Saritha Riddersma ondersteunt Samantha's arm als ze typt op Samantha met haar begeleidster Saritha Riddersma (bovenste foto). In de pauze laat de begeleidster Samantha al-
de tablet. „Maar ik stuur niet", verzekert ze. tijd even alleen, (onderste foto) foto's Dirk-Jan Gjeltema
door Cornelleke Blok
Ciska Burger, pleegmoeder
Hann Timmermans,
ondersteuningscoördinator
Scheldemond College
