Oermens
Ten Dam
wil niet
opgeven
Hulp gaat
voor koers
Antwerpen - Hoei
16
mmm
HOEI. Zijn naam werd op de Fran
se televisie al in beeld gebracht
met een balkje met 'abandon' er
onder. Laurens ten Dam had opge
geven, dacht de wereld even. Maar
het bleek een foutje. Een begrijpe
lijk foutje, dat dan weer wel.
Want de oermens van Lotto-Jum
bo zat al half in een ambulance
met een schouder uit de kom. Ten
Dam: „Ik kreeg een hesje aan en
een commissaris zegt tegen me: je
bent uit koers."
Dat was het moment dat zijn
oerinstinct hem vertelde: maar ho
eens even. „Ik dacht: nee! Ik pro
beer het gewoon. Ik heb niet zo
hard getraind om vlak bij huis af
te stappen." De wedstrijdleiding
liet hem echter niet opnieuw op
stappen met z'n schouder uit de
kom. Dus werd die ter plekke
weer op zijn plek geduwd. „Ik lag
daar bijna van m'n stokkie te
gaan, maar nu gaat het wel weer",
aldus Ten Dam, na zijn finish. „Ge
lukkig werd de koers genaturalis
eerd en kon ik weer terugkomen,
maar de laatste veertig kilometer
had weinig meer met koers te ma
ken, hoor. Het was puur naar de fi
nish fietsen."
Daar vertelde hij met een van
pijn vertrokken gezicht schrik te
hebben voor de keienrit van van
daag. „Laat me allemaal nu maar
een weekje met rust en dan zien
jullie me hopelijk weer in de Pyre
neeën."
HOEI. De etappe werd gisteren tij
delijk stilgelegd vanwege een ge
brek aan ambulances. „De vier be
schikbare ambulances en twee au
to's met dokteren waren nodig
om alle renners te helpen die wa
ren gevallen", zei Tour-directeur
Christian Prudhomme, die kort
na de massale valpartij de wed
strijd neutraliseerde. Die beslis
sing werd genomen in samen
spraak tussen Tour-organisator
ASO en het jurylid van de interna
tionale wielrenunie UCI.
Op zo'n zestig kilometer van
de streep leidde William Bonnet
op een rechte weg een massale val
partij in. Prudhomme: „Daarbij
waren zo'n twintig renners be
trokken. Op dat moment wist nie
mand hoe ernstig het was. Vlak
daarna gingen nog eens tientallen
renners onderuit. Alle ambulan
ces en dokteren waren nodig om
de renners te helpen."
Je zit in de berm. Het gras is
dor en geel. Het ruikt naar
zomer, naar gesmolten as
falt en hooi. Het is alsof je
hier al uren zit, wachtend
op een peloton wielrenners.
Maar je zit hier geen uren. Een
paar seconden geleden zat je
nog op de fiets.
Het is stil om je heen. Er suist
geen rij wind meer in je oren, er
is geen gezoem van bandjes op
het asfalt, geen ploegleider die
in je radiootje schreeuwt. Je
hoort alleen het zachte gekerm
van je collega's en het gieren
van je eigen ademhaling.
Je gezicht is zo wit als het shirt
dat je draagt. Je houdt je linker
arm vast alsof hij van glas is, als
of hij er ieder moment afkan
vallen.
De pijn in je schouder is niet
te harden. Bij iedere ademteug
krimpt je maag ineen. Je wilt
schreeuwen, vloeken, tieren,
huilen, stampen - maar het eni
ge dat je kunt, is zitten.
Naast je ligt je fiets. Het voor
wiel wijst een andere kant op
dan het achterwiel; een dier
met een gebroken nek. Om je
heen liggen nog meer beschadig
de fietsen, kapotte wielen en ge
broken carbon. Aan je voeten
ligt de gele fiets van Fabian Can-
cellara: die stuiterde net bijna
bovenop je.
Je ziet Cancellara links van je.
Hij draagt de trui waar jij al
maanden naar hunkert, waar je
vannacht van gedroomd hebt.
Sport
ETAPPE 3 159,5 KM
Joaq. Rodriguez
(Spa/KAT)
3.26.54 uur
Chris Froome
(GBr/SKY)
Zelfde tijd
Alex Vuillermoz
(Fra/A2R)
Op 4 seconden
door Arjan Schouten
Het eindigt hier, in het
door Thijs Zonneveld
