Popmuziek en geloof: 'zonde om cd's te breken'
In liefdevolle herinnering
ZEELAND 15
Muziek was zijn leven. Arne van Bussel:
drummer. Zijn DW snaredrum prijkt nog
steeds in zijn ouders woonkamer.
on ni ken werk
Charles van Bussel staat op
en pakt z'n sleutelbos.
„Kijk, een stukje van Ar-
nes's eerste drumstokje
draag ik altijd bij me. Drummen was
zijn alles. Slagwerk was zijn leven."
Samen met zijn vrouw Neelke haalt
hij herinneringen op aan hun eerstge
borene. Hun zonnetje werd als don
derslag bij heldere hemel definitief
gedoofd ten gevolge van een acute
longembolie. Charles vond zijn
zooon in de badkamer van hun Goe-
se huis. Hij werd slechts 23 jaar.
Inmiddels is het echtpaar neerge
streken in een appartement in Mid
delburg. Niet omdat het huis in de
Ganzestad hen bedrukte, maar om
dat ze in een nieuwe levensfase be
landden. Kinderen de deur uit en de
hoofdstad leek in alle opzichten een
aantrekkelijk woonoord.
Het verdriet verdwijnt nooit we
ten ze, maar het leven is het waard ge
leefd te worden. Zeker voor de jonge
re broer en zus van Arne. Voor hen
wilde het paar sterk blijven. Goede
ouders zijn. „Wij hebben niet alleen
dat enorme verlies geleden. Voor on
ze kinderen was het een ongelooflij
ke klap. Onze dochter was toen vijf
tien en Arne's broer begin twintig.
Zijn dood was niet te bevatten voor
ze. Maar ook voor zijn muziekvrien-
den niet. Voor de leden van de band
Flavour waarvan hij drummer was.
Ik hoor ze nog schreeuwen toen ik
het vertelde. Hun totale ontredde
ring. Ze hebben een tijd lang niet ge
speeld. Negen maanden na zijn dood
schreven ze een nummer voor hem.
Miss You. Dat speelden ze voor het
eerst op een tribute aan Arne in
't Beest." Neelke pakt een minicd'tje;
„Een grapje van de jongens, zo'n piep
klein dingetje."
„The sky looks different
althought it's still the same
Silent wishes underneath
whispering your name
If all the answers could be revealed
I wonder what's to blame
I can only see you in my dreams
Or captured in a frame
You're gone and I still miss you
It's so strange
I can almost see you smile
And what's to blame
You're gone and I still miss you
And your flame
Will alwas keep on burning".
Glimlachend kijken ze elkaar aan.
„Ik word er niet verdrietig van", zegt
Charles. „Het is een prachtige song
die mooie herinneringen oproept.
Want die verdwijnen gelukkig
nooit." Neelke: „Hij heeft ons 23
prachtige jaren gegeven. Natuurlijk
hadden we hem zo graag een veel lan
ger leven gegund. Maar hij heeft zijn
leven wel echt gelééfd."
„We beseften eigenlijk al gelijk na
zijn dood dat we niet alleen stonden
in ons verdriet. We hebben dat van
het begin af aan kunnen delen met
anderen."
Charles: „Dat is ons geluk geweest.
We konden er over praten. Je ziet
vaak dat het anders gaat. Dat mensen
na zo'n verlies letterlijk de gordijnen
dicht trekken en verdwijnen in een
duisternis. Wij wilden niet belanden
in een eenzame rouw. Niet blijven
hangen in ons verdriet. Dat was voor
ons de enige manier om het te ver
werken. Praten, delen. Met de jon
gens van de band, familie en vrien
den. Over Arne. Zijn leven. De din
gen die we samen deden."
De 20ste januari 2002 kreeg een
kille zwarte rand toen Charles het le
venloze lichaam van zijn zoon aan
trof in huis. „Hij zou gaan repeteren
met de band en de jongens belden
om te vragen waar hij bleef. Hij was
certen. Van Toto, Sting." Lachend:
„Dan kwam ik volledig doof terug.
Maar geweldig was het."
Muziek tekende het leven van Ar
ne. Na een aantal jaar viool, pakte hij
de drumstokkjes op. „Neelke: Dat
was het voor hem. Hij drumde altijd
en overal. Als we kampeerden, had
hij een rubber plankje in z'n tent
waarop hij kon drummen zonder la
waai te maken. In huis hadden we
een geluiddichte kamer voor hem.
Hij ging twee keer per maand naar
Schevingen voor drumles bij Hans
Cleuver."
Charles ontwierp de grafsteen van
Arne. Met daarin het grote Zildjan
bekken van Arne's drumstel.
niet op z'n kamer, maar na het twee
de telefoontje ben ik een rondje door
het hele huis gaan doen. Ik zag zijn
winterjas hangen en wist dat hij niet
weg zou zijn. De badkamer was de
enige plek waar ik nog niet geweest
was. De deur stond op een kiertje. Ik
zag hem daar liggen en voelde dat hij
niet meer leefde. Hij was zo steen
koud. Het gevoel dat ik toen kreeg.
Huiveringwekkend. Maar ook een
leegte. Ik wist nog net dat ik 112
moest bellen. En ik wilde de buur
man bellen, maar ik kon niet op zijn
naam komen. De chaos die daarna
ontstond..."
De uitvaartdienst was meer een
viering van zijn leven vertelt Nelke.
„Met alle emoties van een lach tot
een traan. Geen donker gebeuren. Zo
was Arne ook niet. Hij zat vol hu
mor." Glimlachend: „En geen koffie
met een plakje cake. Dat kan je jonge
mensen niet aandoen vind ik."
Charles: „Door Arne raakte ik ook
bij muziek betrokken. Hij had geen
rijbewijs, dus ik reed hem naar con-
Dat klinkt als muziek in
de oren' is een positief
getinte uitspraak. Iets
doet iemand deugd, ple
zier en maakt vrolijk.
Als liefhebber van muziek kom
je in Zeeland beslist aan je trek
ken. Van een stad Vólkoren zijn
we een week later alweer bij Con
cert at Sea. Muziek is overal. Deze
week zat ik rustig op een bankje
te genieten van een ijsje en in de
kerk achter mij werd gerepeteerd
op een orgel. Wat een rijkdom.
Tijdens de kerkendag te Goes,
sprak Marius Roeting over popmu
ziek en spiritualiteit. Hij is geen
musicoloog, maar zijn oor ving
het nodige op en het hogere of hei
lige zong erin mee. Zomaar, gra
tuit of als bonus. De liefhebber
legde er zijn vinger bij. Van 'Halle
luja' van Leonard Cohen tot
'What if God was one of us?' van
Joan Osborne. Het spirituele zingt
mee, geeft te denken. Misschien
vinden sommigen het vergezocht.
Maar bijzonder was het toch en
misschien moet je er gewoon oor
voor krijgen.
Bij de visserijdagen in Arne-
muiden stond er een stand met
geestelijke muziek voor een prik
kie. Kerkvolk Kerkmuziek stopt er
mee. Verbazingwekkend, want
die muziek is juist in orthodox
christelijke kring enorm in trek.
Pop en het heilige zijn daar nau
welijks verenigbaar.
Verborgen boodschappen
Een poplezing van Koos de
Jong, die veel avonden voor 'Jij
daar' verzorgde, is andere koek.
Deze spreker attendeerde serieuze
christenjongeren op verborgen
boodschappen van het kwade, de
tegenstrever en wel specifiek in
popmuziek. Na zo'n lezing sneu
velde er bij jongeren thuis menig
cd'tje. Met zorg opgebouwde mu
ziekcollecties gingen aan stukken.
Smaak ontwikkelen gaat naar
mijn idee gepaard met miskopen,
maar ook de aankoop van muziek
die uiteindelijk tien, twintig, der
tig jaar lang met plezier wordt be
luisterd. Omdat schoonheid van
muziek soms onbeschrijflijk is
(misschien wel net zo onbeschrijf
lijk als de betekenis van geloof).
Maar jongeren kunnen al pube
rend zo beïnvloedbaar én radicaal
zijn. Krak, krak, weg ermee. Vol
gende, krak.
Marius begreep er niets van.
Nee, zo'n poplezing zou hij niet
geven. „Zonde trouwens om cd's
te breken", vond hij. „Waarom re
cyclen ze de schijfjes dan niet? In
de moestuin tegen vogels, bij de
kersen of bessen bijvoorbeeld?" Ik
vond het een best plan. Je kunt
dan nog spijt krijgen en op je
schreden terugkeren. Er is immers
zoveel om van te genieten en na
een periode wapperen tussen het
rijpende fruit kan een eerder ver
worpen cd misschien toch een
boodschap blijken te bevatten die
klinkt als een klok.
Diepe spijt
Nog even mijmeren en ik krijg
diepe spijt dat ik de opruiming
van Kerkvolk op de markt in Arne-
muiden aan mijn neus voorbij liet
gaan. In vele opzichten had het
een rijke oogst kunnen worden.
ZATERDAG 4 JULI 2015
Arnes passie was muziek
In deze rubriek praten mensen over verlies, rouw en hoe het leven verder gaat.
door Annemarie Zevenbergen
Hebt u ook mooie herinneringen aan
een dierbare, die is overleden?
We willen uw verhaal graag delen in on
ze rubriek 'In liefdevolle herinnering'.U
kunt contact opnemen met Ab van der
Sluis: 0118 - 434003, chefnieuws@pzc.nl
Arne achter zijn drumstel. „Muziek tekende zijn leven."
Arne van Bussel
5 juli 1978 -
20 januari 2002
door José Baars
Een actueel overzicht van de kerkdien
sten voor komende zondagen staat
op www.pzc.nl/monnikenwerk
