Warme vrouw of kreng Zuster Egidia Zuster Godifride Zuster Hilaria Soeur Marianne Zuster Plautilda Zuster Benedicta Josepha Zuster Servatia Zuster Celine Zuster Martinetto Zuster Emerentia NIEUWS 17 Mijn zwaar spastische zusje Marga kon niet spreken en was niet zindelijk. Zuster Egidia, een Francisca nes van Etten, ontferm de zich twee jaar lang over haar. Dat maakte diepe indruk op mijn ouders. Moeder, uit een communistisch nest, en vader, een niet praktiserend protes tant, gingen zich zelfs verdiepen in het katho liek geloof. Nonnen zijn net men sen. Dat weet ik, om dat mijn jeugd zich af speelde tussen de Zus ters van de Goddelijke Voorzienigheid in Ble- rick, bij wie mijn va der tuinman was. De procuratrice, baas van het klooster, was gierig en hardvochtig, echt een kreng van barmhartigheid. Toen ze stierf, zuchttemijn vader. Maar bij zuster Godifri de kon ik in de keuken vaak terecht voor een toetje. Ze is later uitge treden en getrouwd. Van die non, ik meen dat ze Hilaria heette, moest ik in de klas rechtshandig schrij ven. Anders kneep ze in mijn wang, draaide ze mijn oor om of trok ze aan mijn haren. Ik was pas 6 jaar. Van mijn zelfvertrouwen bleef niets meer over. Mijn dochter en mijn kleindochter zijn alle bei linkshandig. Niets mis mee. Ik ben trots op ze. Ik was een jaar of 8 toen ik thuis samen met mijn tante Grada, Franciscanes van Roosendaal, in een tweepersoonsbed sliep. Zonder kap en zwarte kleren lag ze daar. Maar dat hoofd, oh nee, er zaten bijna geen haren op. En giste ren nog wel! Mijn va der zei me: 'Kiek maor 'ns good, ze hef ne pruik op'. Dat was het probleem van veel non nen: hun haren waren door de jaren heen ver stikt onder de kap. Ik kom uit een arbei dersmilieu. Meer dan de huishoudschool zat er niet in, ook al kon ik goed leren. Maar zus ter Benedicta Josepha, hoofd van de St. There- siaschool in Eindho ven, praatte op mijn ouders in. Ik ging naar het gymnasium. En na jaren van huisje, boompje, beestje werd ik op mijn 42e inge nieur in de wiskunde en informatie. Dankzij Benedicta Josepha, zus ter van Liefde van Schijndel. Ik herinner me dat we een dagje naar Ne- derasselt gingen, net over de Maas. Een tan te van mijn vader, zus ter Emerentia, was daar in het klooster in getreden. Volgens de regels van de orde van de zusters van Jezus, Maria en Jozef moch ten we niet samen met tante eten. De eerste keer dacht ik dat er slagroom op het toetje zat. Maar het was stijf geklopt eiwit. Slag room vonden de non nen toch te luxe. In habijt op het fietsje, door weer en wind, zie ken bezoeken en ver zorgen, overledenen de laatste eer betonen en afleggen: zo ging tante Zus door het le ven. In de oorlog zorg de ze voor het gezin met elf kinderen van haar jongste zus. Later kreeg zuster Celine een brommer. Met wapperende sluier moet deze Francisca nes een aparte verschij ning zijn geweest. Na een zware innerlij ke strijd nam Martinet to, een zuster van Je zus, Maria en Jozef, het besluit om uit te tre den en haar leven voort te zetten als ge zinsverzorgster. Wil- helmina, zoals ze voortaan heette, kwam via mijn tante bij ons terecht om te helpen. Mijn moeder was gestorven, maar in 1970 kon ik Wilhelmi- na 'mama' gaan noe men. Ze was een bij zondere vrouw, een van de warmste die ik heb gekend. Op de Mariaschool in Tilburg zat ik bij 'vliegkappen' in de klas. Serva tia was een kreng. Ik kon redelijk goed leren, maar zij heeft er voor gezorgd dat ik niet naar de MULO ging. „Hebben jullie toch het geld niet voor", zei ze. Mijn moe der werkte op school als schoonmaak ster. Als Serva tia iets met haar had, werkte ze dat uit op mij of mijn ouderezus. Tante Anna liep mank en besloot op haar 34e, toen haar vier zusters al getrouwd wa ren, naar het klooster te gaan. Als ba by werd ik door het luik van het hekwerk gescho ven, zodat ze me even vast kon houden. Uit de Brabantse klei ge trokken heeft ze haar leven ten dienste van de mede mens gesteld. Dat deze Be nedictines van het H. Sa crament 100 werd, was ook een mijlpaal voor de familie. VRIJDAG 26 JUNI 2015 Dick Leening Halsteren Jan Kaspers Heelsum Corry Lem-Gerrits Groesbeek Ria Olijslager-Ballast Lievelde Lenie van Vroonhoven Eindhoven Jan-Willem Verhulst 's-Hertogenbosch Ineke Nijs Middelburg Erna van der Putten- van Huiten Drunen Annie Voeten Tilburg Jan Koenraadt Oosterhout

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2015 | | pagina 17