energie en conditie omspringen'
CULTUUR SHOW 31
Geen rechtszaak na
'foute' Hufterproef
Aboutaleb in 'Zomergasten'
De Moody Blues,
rock,
ieve
Music Hall.
Sylvia Voogel, de vrouw die na de uitzending
van Hufterproef werd bedreigd, ziet af van
een rechtszaak tegen de EO. Voogel werd in
het programma op 3 juni onterecht neergezet
als racist. Nadat zij in de media haar verhaal
deed, kreeg ze het voor elkaar dat de EO later
alsnog de juiste beelden heeft uitgezonden.
Burgemeester Ahmed Aboutaleb
van Rotterdam, schrijver Peter
Buwalda en biografe en schrijf
ster Annejet van der Zijl zijn het
komende seizoen te gast in
VPRO's tv-programma Zomergas
ten. De presentatie is opnieuw in
handen van Wilfried de Jong.
Ook landschapsarchitect Adriaan
Geuze, psychiater en filosoof Da-
miaan Denys en filosoof Simone
van Saarloos schuiven aan. Met
haar 25 jaar is Van Saarloos, die re
censies, essays, interviews, verha
len en columns schrijft, de jong
ste Zomergast ooit.
De eerste aflevering is op zondag
26 juli.
lijf. Jim Morrison van de Doors,
Jimi Hendrix, Janis Joplin. We
deelden met de Beatles in het
begin de vermaarde manager
Brian Epstein."
Justin Hayward kwam bij de
Moody Blues in de zomer van
1966. De jongeman uit Swindon
had al een rugzak met ervaring,
opgedaan bij de Engelse zanger
Marty Wilde (vader van zange
res Kim Wilde), die met Tom
my Steele en Cliff Richard tot
de grote Britse rock and roll-
zangers behoorde.
„Ik zag een advertentie 'Mu
zikant van naam zoekt gita
rist...' Tot mijn stomme verba
zing kwam ik bij Marty Wilde
terecht - een heel grote des
tijds."
Wie Days of Future Passed -
letterlijk een van de meest klas
sieke albums uit de popmuziek
- vandaag de dag beluistert,
wordt nog altijd geraakt door
de tijdloze klasse van de plaat.
Weinig groepen beheersen het
metier van het componeren van
de perfecte popsong zó als de
Moody Blues: I'm just a singer in
a rock and roll band, Ride my
see-saw, The story in your eyes -
Hayward en de zijnen zijn nog
immer volop vertegenwoordigd
in de Top 2000.
Met Nederland, vertelt de
zanger, heeft de groep altijd een
speciale band gehad. De Moo-
dies boeken al maanden van te
voren een tafel in hun favoriete
Indonesische restaurant in Am
sterdam.
Een optreden in het Concert
gebouw ('Briljante akoestiek')
blijft een onvergetelijke herin
nering, net als de in ruime ma
te voorhanden coffeeshops in
de hoofdstad.
Is Hayward nog steeds een
'ouwe hippie'? „Nee, dat was
écht vroeger, hè? Ik vind op
tournee gaan nog altijd heerlijk,
ik houd van dat zigeunerbes-
taan. Maar als je tegen de 70
loopt, moet je zuinig met je con
ditie en energie omspringen..."
lotron op los liet. Je zag de gezich
ten opklaren."
De mellotron, een elektronisch
muziekinstrument dat een drome
rige, welhaast zwevende klank-
stoot produceert, verrijkte het
oeuvre van de Moody Blues, die
met het vertrek van zanger/gi
tarist Denny Laine de rhythm and
blues vaarwel zeiden en zich richt
ten op melodieuze, dikwijls fraai
georkestreerde rock.
Sterker: volgens de Encyclopedia
of Rock 'n' Roll van het gezagheb
bende muziekmagazine Rolling
Stone zouden de Moodies zónder
de mellotron ongetwijfeld in de
vergetelheid zijn geraakt. Justin
Hayward: „Dat zou wel eens kun
nen kloppen. De groep heette in
eens het schoolvoorbeeld van pro
gressieve rock. Maar eigenlijk za
ten we toen meer in de psychedeli
sche hoek. Op onze muziek kon je
heerlijk stoned worden."
In die zin voelden de Moody
Blues de tijdgeest haarfijn aan.
Hun alom bejubelde album Days
of Future Passed verscheen in 1967,
het jaar van de Summer of Love,
waarin hippies blowend, slikkend
en vrijend love, peace understan
ding preekten. Het jaar ook waarin
Sgt. Peppers Lonely Hearts Club
Band van de Beatles en Piper at the
Gates of Dawn van Pink Floyd het
licht zagen - albums met een
hoog hallucinerend gehalte.
„Een geweldige tijd. Londen
was hét centrum van popmuziek.
Je liep elkaar gewoon tegen het
'Ik word het nooit moe
om 'Nights' te zingen. Ik
heb hetzelfde bij
'Tuesday Afternoon"
ijn liedjes behoren
tot de mooiste uit de
popmuziek: Tuesday
Afternoon, Question
en vanzelfsprekend
Nights in White Satin,
dé hymne van geliefden en verlief
den, die sinds 1999 jaarlijks bij de
eerste honderd noteringen in de
Top 2000 te vinden is.
Volgens zanger Justin Hayward
(68) is de ballade gecompliceerder
en minder romantisch dan het
lijkt. „Toen ik het nummer
schreef, was ik hopeloos verliefd
op een meisje, maar tegelijk viel
ik ook voor een andere vrouw.
Moeilijke momenten voor een jon
geman van 19 jaar..."
Toch rolde, herinnert Hayward
zich, het nummer vol zielenpijn
en Weltschmerz ('Cause I love you,
oohowowo I love you') er betrekke
lijk gemakkelijk uit. „Ik woonde
destijds met onze drummer Grae
me Edge en onze vriendinnen op
een flatje in Londen. Ik schreef
het 's nachts op de rand van mijn
bed - enigszins stoned, mijn meis
je lag te slapen. Ik begeleidde me
zelf op de 12-snarige gitaar, die
van de grote skiffle- muzikant
Lonnie Donegan was geweest."
'Nights' neemt in het live reper
toire van de Moody Blues nog al
tijd een prominente plaats in en
zal vanavond, ongetwijfeld opge
luisterd door de vlammetjes van
honderden aanstekers, weer klin
ken. Wat de zanger/componist be
treft blijft dat zo. „Ik word het
nooit moe te zingen. Ik heb het
zelfde bij Tuesday Afternoon. Ik be
doel het minder zweverig dan het
klinkt, maar dit zijn bij uitstek
liedjes die je met je publiek deelt.
De reactie is altijd overweldi
gend."
Toch - we praten nog even
door over het grootste succes van
de Moodies - werd de wereldhit
door de overige leden nogal nuffig
ontvangen. Hayward: „Ze zeiden:
Wel aardig Justin, maar niks voor
ons. Tot Mike Pinder er zijn mel-
DONDERDAG 25 JUNI 2015
DAYS OF FUTURE PASSED
THE MOODY BLUES
Justin Hayward zanger
door Arno Gelder
